Na początku przeczytałam porównanie aborcji do działań seryjnych zabójców - już wtedy byłam przekonana, że nie zgodzę się z przekonaniami autorki. Ale im dalej w las, tym gorzej. Książka to ciągłe powtarzanie tych samych formułek, które są wiedzą ogólnodostępną, definicje słów wydarte wprost z Wikipedii, ciągłe przytaczanie jednych i tych samych historii (jest całe mnóstwo historii polskich zabójców, które mogą być ciekawe dla czytelnika, autorka uparła się na Karola Kota, którego przykład podaje w różnych miejscach książki, nie wnosząc tym nic nowego do treści). Oprócz tego książka jest dla mnie nieudolnym wołaniem o przywrócenie kary śmieci, zero obiektywizmu, subiektywne poczucie, że autorka niesamowicie tęskni za średniowieczem.

W skrócie? Książka to trochę prywatnej opinii na temat słuszności kary śmierci, masa definicji, trochę suchej teorii kryminalistycznej i wisienka na koniec, czyli nie pozwalajcie dzieciakom oglądać bajek, bo jest tam dużo agresji i mogą stać się seryjnymi zabójcami.

Książka bardzo nieprofesjonalna, skakanie po tematach, wciskanie swoich przekonań, zero wniosków.

Polecam przeczytać porządny podręcznik z kryminalistyki i psychologii, psychiatrii, a lepiej się na tym wyjdzie

Na początku przeczytałam porównanie aborcji do działań seryjnych zabójców - już wtedy byłam przekonana, że nie zgodzę się z przekonaniami autorki. Ale im dalej w las, tym gorzej. Książka to ciągłe powtarzanie tych samych formułek, które są wiedzą ogólnodostępną, definicje słów wydarte wprost z Wikipedii, ciągłe przytaczanie jednych i tych samych historii (jest całe mnóstwo...