„Lawendowy pył” to saga rodzinna napisana lekkim i prostym językiem. Historia rodziny, ciągnąca się od czasów II wojny światowej po czasy współczesne, została opisana z perspektywy kobiet - babki, matki i wnuczki. Książka została podzielona na trzy części, gdzie część I przedstawia historię rodziny przypadającą na lata 50 – 70 –te XX w.; część II - to okres wojenny; natomiast część III – to już lata 80 – 90–te XX w. oraz początki XXI w. To przeskakiwanie czasowe nieco przeszkadzało w czytaniu i sprawiało, że momentami musiałam wracać do fragmentów już przeczytanych, aby zorientować się o kim czytam. Ale mimo tego bardzo pozytywnie oceniam to dzieło. Ma ono w sobie coś, co przyciąga i nie pozwala oderwać się od czytania. Świetnie zostały w nim zobrazowane zmiany, jakie zachodziły na przestrzeni lat w codziennym życiu - które sprawy w różnych okresach czasowych były w życiu najważniejszymi, które nimi pozostały, a które w miarę upływu lat zostały wyparte przez inne, bardziej istotne w chwili obecnej. Ciekawie ujęty został także wpływ traumatycznych wojennych przeżyć na dalsze życie członków rodziny.
Krótko mówiąc: są to interesująco przedstawione wspomnienia o radościach i troskach życia codziennego, a także sposobach radzenia sobie z przeciwnościami losu.

Osobom, którym książka przypadnie do gustu, polecam przeczytać również „Zapach rozmarynu”. Jest on uzupełnieniem „Lawendowego pyłu”, gdyż opisana została w nim historia pozostałej części rodziny. Tej, która po wojnie pozostała na Kresach.

„Lawendowy pył” to saga rodzinna napisana lekkim i prostym językiem. Historia rodziny, ciągnąca się od czasów II wojny światowej po czasy współczesne, została opisana z perspektywy kobiet - babki, matki i wnuczki. Książka została podzielona na trzy części, gdzie część I przedstawia historię rodziny przypadającą na lata 50 – 70 –te XX w.; część II - to okres wojenny;...