Adriatyk to morze porozumienia, ale też morze rywalizacji. Egidio Ivetic postawił przed sobą trudne zadanie napisania syntezy dziejów Adriatyku. Trudne zadanie z tego powodu, że jest to pewien tygiel kulturowy, bariera między cywilizacją łacińską a cywilizacją grecką, Włochami a Słowianami, Wschodem a Zachodem, ale to też gęsta sieć porozumień, wymiany handlowej, kontaktów. Tylko właśnie jak to wszystko uchwycić? Autor często odnosi się do dzieła Braudela o Morzu Śródziemnym, ale sam nie stworzył aż tak inspirującego i obfitującego w fakty dzieła. Oczywiście to żaden zarzut, przegrać z mistrzem, ale zabrakło mi chyba trochę wyjścia poza dzieje polityczne regionu. Bo książka Ivetica, co by nie powiedzieć, jest trochę schematyczna, omawiając różne okresy, autor przedstawia nam przynależność polityczną określonych regionów, wojny jakie się przetaczały przez obszar Adriatyku, a później przeważnie wybiera kilka miast i pokazuje jak funkcjonowały w danym okresie, jak wyglądał ich rozwój i architektura, jak kształtował się skład narodowościowy, czym handlowano i się zajmowano. Oczywiście, nie jest to zła książka, autor potrafi uchwycić wiele ciekawych tematów jak chociażby działalność parowców Lloyda na Adriatyku, ale wydaje mi się, że właśnie tego typu kwestii jest tutaj za mało. Nie zmienia to faktu, że pozycja pokazuje jak kształtował się region Adriatyku na różnych płaszczyznach, politycznych, handlowych, kulturowych czy społecznych.

Adriatyk to morze porozumienia, ale też morze rywalizacji. Egidio Ivetic postawił przed sobą trudne zadanie napisania syntezy dziejów Adriatyku. Trudne zadanie z tego powodu, że jest to pewien tygiel kulturowy, bariera między cywilizacją łacińską a cywilizacją grecką, Włochami a Słowianami, Wschodem a Zachodem, ale to też gęsta sieć porozumień, wymiany handlowej, kontaktów....