Bardzo fajna książka, która przypadnie ludziom do gustu (tak jak mi!),którzy uwielbiają pofilozofować, zastanowić się dokąd zmierzamy, jak człowiek zaczął wymyślać religie, czy małpy lub stworzenia z gatunku Homo Erectus równie mocno wierzyły w Boga, o ile w ogóle w niego wierzyły. W ten właśnie sposób zadajemy pytania i żądamy na nie odpowiedzi. Uważam, że nawet w najgorszych chwilach lub miejscach na świecie warto poszukać Boga, bo w kościele katolickim niekiedy wcale go nie znajdziesz klepiąc formułki i odpowiadając to samo na Mszy Świętej - tak naprawdę teraz niczym się nie różnią. A reinkarnacja? Do 553 roku, kiedy to miał miejsce historyczny sobór w Konstantynopolu mogliśmy śmiało wierzyć jako katolicy w reinkarnację - ja myślę, że po śmierci po jakimś długim lub krótkim okresie zmartwychwstaniemy. Takie są moje poglądy i nie zawaham się ich zmienić.

Bardzo fajna książka, która przypadnie ludziom do gustu (tak jak mi!),którzy uwielbiają pofilozofować, zastanowić się dokąd zmierzamy, jak człowiek zaczął wymyślać religie, czy małpy lub stworzenia z gatunku Homo Erectus równie mocno wierzyły w Boga, o ile w ogóle w niego wierzyły. W ten właśnie sposób zadajemy pytania i żądamy na nie odpowiedzi. Uważam, że nawet w...

Arystotelesowska koncepcja dobra i zła, to koncepcja, gdzie dobro nawiązuje do starej koncepcji religijnej definiowanej jako trafienie w cel. Po grecku grzech (hiartia) oznacza nietrafienie w cel. Dobrem więc jest to, co właściwe, to, co trafiło w sedno. To, co jest niedomiarem lub nadmiarem, to zło.
Judaistyczna koncepcja wyraźnie oddziela światło i dobro od ciemności i zła. Jednocześnie czyni Boga pełnią dobra a zło jest wynikiem buntu Aniołów, który zrodzony z pychy (non serviam) ale i poczucia wyższości, pchnął je ku zatraceniu. Rozdział między Bogiem a szatanem jest ostateczny i wieczny.
Gnostycy wybierają drogę dualizmu. Boga i szatana nie łączy nic od samego początku aż po kres. Gnoza to ten rodzaj poznania i wiedzy inicjacyjnej, oświecenia, wtajemniczenia, który daje człowiekowi poznanie Boga, świata duchowego. Trzeba oddzielić więc gnozę od gnostycyzmu, który jest jednym z wielu kierunków i wielu szkół, które powstały w Egipcie, Syrii i Iranie.
Gnoza obecna jest już w starożytności. Filozofowie greccy w swym poszukiwaniu prawdy postawili rozum na piedestale, rozum, dzięki któremu możliwe jest prawdziwe poznanie. Oto Heraklit pisze: sprzeczność przynosi zgodę. Z niezgody powstaje najpiękniejsza harmonia. Swoją przygodę z gnozą ma również, mocno się jednocześnie przed nią broniące, chrześcijaństwo, które też stworzyło swoją gnostyczną ewangelie według Tomasz. Współcześnie gnoza znajduje swoich sojuszników wśród ruchów wolnomyślicielskich od wolnomularstwa począwszy a skończywszy na ruchach ezoterycznych, spirytystycznych. Czym do siebie przyciąga, czym wabi? Odrzuca wszelki dogmatyzm, oferuje bezwarunkową wolność myślenia i poznania, proponuje bezzałożeniowe, alternatywne interpretowanie świata. Kusi oświeceniem, które da szczęście, jakim jest władza rozumu. Ta książka wciąga i rewelacyjne prowadzi po meandrach arcyciekawego zagadnienia.

Arystotelesowska koncepcja dobra i zła, to koncepcja, gdzie dobro nawiązuje do starej koncepcji religijnej definiowanej jako trafienie w cel. Po grecku grzech (hiartia) oznacza nietrafienie w cel. Dobrem więc jest to, co właściwe, to, co trafiło w sedno. To, co jest niedomiarem lub nadmiarem, to zło.
Judaistyczna koncepcja wyraźnie oddziela światło i dobro od ciemności i...