Nie jestem w stanie ocenić tej książki. Ona jest tak bardzo specyficzna, że wymyka się jakimkolwiek standardom i ocenom. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz miałam kontakt z tak opisywanym światem w powieści - nawet wszyscy ci, którzy pałają się realizmem magicznym, wydają się bladzi w porównaniu z Anatolijem Kimem. Dla mnie to była bardzo wymagająca lektura, aż czuję fizyczne zmęczenie...
Myślę, że tylko nieliczni czytelnicy będą zachwyceni tą książką. Tylko nieliczni.

Nie jestem w stanie ocenić tej książki. Ona jest tak bardzo specyficzna, że wymyka się jakimkolwiek standardom i ocenom. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz miałam kontakt z tak opisywanym światem w powieści - nawet wszyscy ci, którzy pałają się realizmem magicznym, wydają się bladzi w porównaniu z Anatolijem Kimem. Dla mnie to była bardzo wymagająca lektura, aż czuję fizyczne...

Trudna, a zarazem naiwna. Odpychająca, a zarazem zachwycająca. Coś, czego się nie zapomina, coś, co pozostawia w człowieku wiele pytań. Bez odpowiedzi. Cieszę się, że to właśnie na te trzy powiastki Kima natrafiłam w antykwariacie, w jednej z ważniejszych chwil mojego życia. Nie wiem, czy to właśnie przez przeżycia osobiste, czy też przez magię, którą tak umiejętnie dawkować potrafi Anatolij Kim, ale "Zbieracze ziół" stali się częścią mnie na długo. Może i na zawsze.
Polecam

Trudna, a zarazem naiwna. Odpychająca, a zarazem zachwycająca. Coś, czego się nie zapomina, coś, co pozostawia w człowieku wiele pytań. Bez odpowiedzi. Cieszę się, że to właśnie na te trzy powiastki Kima natrafiłam w antykwariacie, w jednej z ważniejszych chwil mojego życia. Nie wiem, czy to właśnie przez przeżycia osobiste, czy też przez magię, którą tak umiejętnie...

O książce tej usłyszałem podczas spotkania z Katarzyną Bondą na które trafiłem przez przypadek gdyż nie jestem specjalnym wielbicielem kryminałów. Zapisałem w pamięci podręcznej poszukałem na aukcjach i znalazłem jedyną sztukę w jakimś antykwariacie. Książka z zagięciami i pożółkłymi stronami, widać swoje przeżyła. No i dziękuję losowi, że mnie na to spotkanie zaprowadził bo "Zbieracze ziół" są piękną rosyjską literaturą.Jednocześnie uświadomiłem sobie, że Rosja to nie tylko Tołstoj, Czechow czy Dostojewski.

O książce tej usłyszałem podczas spotkania z Katarzyną Bondą na które trafiłem przez przypadek gdyż nie jestem specjalnym wielbicielem kryminałów. Zapisałem w pamięci podręcznej poszukałem na aukcjach i znalazłem jedyną sztukę w jakimś antykwariacie. Książka z zagięciami i pożółkłymi stronami, widać swoje przeżyła. No i dziękuję losowi, że mnie na to spotkanie zaprowadził...

Ładne, ale za bardzo przygnębiające.

Ładne, ale za bardzo przygnębiające.

Z zasady nie przeklinam, nie używam również imion świętych w nadmiarze ale po przeczytaniu tej książki miałem ochotę użyć:
primo - słowa na "k" (patrz: akcent na zachwyt)
secundo - imienia na "j" i imienia na "m" (patrz: zachwyt, radość, czytelnicza ekstaza)
tertio - własnego ozora aby oblizać się z zadowolenia (patrz: Klaus Kinsky)
Książka jest niewątpliwym, literackim diamentem a Kim jako jej twórca jest pół- a może nawet całym/całkowitym bogiem. Poetyckość jego prozy wali na kolana a gdy już klęczysz, z pobliskiej chmury wysuwa się pałka bejsbolowa i wali cię w łeb. Coś niesamowitego! Pisarz jest doskonałym żonglerem słów i misternym budowniczym zdań do tego stopnia, że i ty sam zaczynasz nie tylko w czasie lektury ale i potem trochę inaczej patrzeć na świat i... niech już tak zostanie... na zawsze! Absolutny czytelniczy "muss".

Z zasady nie przeklinam, nie używam również imion świętych w nadmiarze ale po przeczytaniu tej książki miałem ochotę użyć:
primo - słowa na "k" (patrz: akcent na zachwyt)
secundo - imienia na "j" i imienia na "m" (patrz: zachwyt, radość, czytelnicza ekstaza)
tertio - własnego ozora aby oblizać się z zadowolenia (patrz: Klaus Kinsky)
Książka jest niewątpliwym, literackim...