Spory, polemiki, wymiana argumentów, wszystko to, o ile prowadzone są w sposób kulturalny oraz z zachowaniem pewnych reguł nieodłącznych od danej nauki, przysparza wiele korzyści. Jednym z największych sporów w nauce historycznej jest ten, poświęcony ostatniemu królowi I Rzeczypospolitej. Andrzej Zahorski, jako wyśmienity znawca epoki stanisławowskiej, ukazał w swojej książce cały wachlarz opinii, krytyk i dyskusji wokół postaci i czynów Stanisława Augusta Poniatowskiego. Kontrowersje jakie towarzyszyły temu tematowi już w drugiej połowie XVIII wieku, ciągną się po dziś dzień. Charakterystyczne jest to, że stosunek do króla Stanisława był dla wielu wyrazistym kryterium poglądów i postaw politycznych. Dla wielu też, awersja do linii politycznej Poniatowskiego mieszała się z bieżącą sytuacją polityczną, prowadząc do ahistorycznego zjawiska jakim jest prezentyzm. Nienawiść do króla i Rosji przysłaniała niektórym historykom (np. Jerzemu Łojkowi) możliwość bezstronnego podejścia do materiału historycznego. Słynny spór między Jerzym Łojkiem a Emanuelem Rostworowskim rozpalał swojego czasu umysły osób interesujących się czasami Stanisława. Dotknął on między innymi kapitalnego zagadnienia świadomości historycznej społeczeństwa oraz delikatnej kwestii odbioru treści historycznych przez poszczególne jednostki. Sprawę tę można sprowadzić do następującego cytatu ze "Sporu o Stanisława Augusta": "Uważał Rostworowski, że w pracach Łojka błędy i urojenia są wymieszane z elementami prawdy, co w oczach niedostatecznie krytycznego odbiorcy uwierzytelnia całość".
Książka stanowi fascynujące kalendarium dyskusji wokół Stanisława Augusta. Czytelnik może z tej konfrontacji przeciwstawnych argumentów wyrobić sobie własne zdanie na temat "Ciołka". Z pewnością warto się z nią zapoznać, aby to zdanie miało merytoryczne podstawy (w dobie zalewu "mądrości" płynących ze strony popularnych internetowych sprzedawców łatwych, goniących za sensacją historycznych rozwiązań).

Spory, polemiki, wymiana argumentów, wszystko to, o ile prowadzone są w sposób kulturalny oraz z zachowaniem pewnych reguł nieodłącznych od danej nauki, przysparza wiele korzyści. Jednym z największych sporów w nauce historycznej jest ten, poświęcony ostatniemu królowi I Rzeczypospolitej. Andrzej Zahorski, jako wyśmienity znawca epoki stanisławowskiej, ukazał w swojej...

Spór o Stanisława Augusta to nie tylko różnica zdań ira et studio o typowo intelektualnym znaczeniu między historykami, literatami, publicystami, ale namiętna, pełna aktualnych pasji dyskusja o słuszności wyboru drogi politycznej, którą kraj winien pójść na zakręcie dziejowym

Spór o Stanisława Augusta to nie tylko różnica zdań ira et studio o typowo intelektualnym znaczeniu między historykami, literatami, publicystami, ale namiętna, pełna aktualnych pasji dyskusja o słuszności wyboru drogi politycznej, którą kraj winien pójść na zakręcie dziejowym

Opracowanie dokładnie takie jakiego się spodziewałem. O tym jak przez ostatnie 200 lat postrzegany był ostatni król Polski. Zahorski przytacza tutaj opinie nie tylko historyków, ale również publicystów, dziennikarzy, artystów różnych opcji politycznych i światopoglądowych. Zahorski właśnie pokazuje że opinie o królu są bardziej deklaracją światopoglądową niż wynikają z rzetelnego i bezstronnego badania tematu. W historii na rzetelność i bezstronność wobec króla Stasia stać było nielicznych. Sam autor, Andrzej Zahorski zalicza się do wybitnych badaczy XVIII i XIX wieku.
Książka kończy się na omówieniu badaczy i publicystów lat 80, ale należy wspomnieć, że współcześnie na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Muzeum w Łazienkach są prowadzone ciekawe badania nad życiem króla Stanisława Augusta, które pokazują, że temat wciąż jest w nauce żywy. Mniej jest żywy może w publicystyce, ale to chyba lepiej.

Opracowanie dokładnie takie jakiego się spodziewałem. O tym jak przez ostatnie 200 lat postrzegany był ostatni król Polski. Zahorski przytacza tutaj opinie nie tylko historyków, ale również publicystów, dziennikarzy, artystów różnych opcji politycznych i światopoglądowych. Zahorski właśnie pokazuje że opinie o królu są bardziej deklaracją światopoglądową niż wynikają z...

Książka pełna jest cytatów historyków każdej epoki po Oświeceniu włącznie, Lelewel, Kołłątaj, Rostworowski i wielu, wielu innych.
Jest to duży +, ale szczerze powiedziawszy spodziewałem się po tej pozycji czegoś innego...
Autor pokazuje spojrzenie, opinie na temat ostatniego króla niepodległej RP, które wygłaszane były przez historyków wielu epok.
Zaciekawiły mnie właściwie tylko pierwsze rozdziały, opisujące czasy współczesne Stanisławowi Augustowi. Ciekawe były również fragmenty, w których autor interpretował obrony króla, tj. publikacje, które Poniatowski wydał incognito, gdzie opisywał swoją trudną sytuację.
Szukałem czegoś w stylu biografii króla, rozprawy na jego temat, opisując, dokumentując wydarzenia i emocje króla w czasach jemu współczesnych.
Niestety nie dobrnąłem do końca :(

Książka pełna jest cytatów historyków każdej epoki po Oświeceniu włącznie, Lelewel, Kołłątaj, Rostworowski i wielu, wielu innych.
Jest to duży +, ale szczerze powiedziawszy spodziewałem się po tej pozycji czegoś innego...
Autor pokazuje spojrzenie, opinie na temat ostatniego króla niepodległej RP, które wygłaszane były przez historyków wielu epok.
Zaciekawiły mnie właściwie...