Książkę dobrze się czyta, łata fabularne dziury filmów a to wyzwanie;)
Historia wciąga i o dziwo ma sens. Wierzy się w tę historię i trochę inaczej dzięki temu patrzy na nową trylogię filmów.

Książkę dobrze się czyta, łata fabularne dziury filmów a to wyzwanie;)
Historia wciąga i o dziwo ma sens. Wierzy się w tę historię i trochę inaczej dzięki temu patrzy na nową trylogię filmów.

W beznadziejnym epizodzie dziewiątym mojej ukochanej sagi J.J. Abrams starał się jak mógł zrobić fanom Star Wars dobrze. Jak wyszło - chyba każdy fan „Star Warsów” pamięta i wolałby te bolesne doświadczenie wyprzeć z pamięci. A przynajmniej ja bym chciał, żeby jednak nie stało się to, co się stało… W niefortunnym „The Rise of the Skywalker” pośród festiwalu licznych easter eggów i desperackich ukłonów wobec fanów mogliśmy usłyszeć od Lando Calrissiana, że Luke Skywalker jednak coś tam robił zanim puścił focha i postanowił zamieszkać na wyspie, a konkretnie latał ze swoim czarnoskórym kumplem po galaktyce starając się rozwikłać tajemnice Sithów. Wiadomym się stało, że to oprócz formy przeprosin dla fanów („Spokojnie! Luke nie tylko skopał sprawę z nową akademią Jedi i przez resztę życia jechał na ręcznym na jakiejś wyspie, ale coś tam ciekawego jeszcze robił”) była także furtka do ewentualnego filmu, serialu, książki…

Z jednej strony Adam Christopher miał trudne zadanie, bo na dzień dobry dostał historię, której zaczątek został przedstawiony w najgorszym filmie w historii Gwiezdnych Wojen, a do tego trzeba było tam wpasować jeszcze jakoś Ray (czyli postać, która - niestety – wbrew obiecującym początkom ostatecznie nie dźwignęła nowej trylogii) w wieku dziecięcym. Z drugiej jednak strony – pole do popisu było szerokie. Bo na warsztat można było wziąć Luke’a jako pełnego jeszcze energii mistrza Jedi i Lando nadal w sile wieku, niedługo po zwycięstwie nad Imperium, ale przed nowymi wyzwaniami, czyli to, co większość fanów chciała zobaczyć od dawien dawna. No i Disney zostawił czystą kartę wyrzucając do śmieci wszystko to, co wielu kreatywnych pisarzy stworzyło przez lata wcześniej. Efekt? Całkiem niezły. Co prawda wolałbym jednak, żeby Luke wraz Leią i Hanem walczył z Thrawnem, później ożenił się Marą Jadę itd. ale zawsze można opowiedzieć coś innego, ciekawie i trudno cały czas rozpaczać nad marnotrawstwem Disneya. Co się stało to się nie odstanie. Ale można łatać dziury. Christopher stara się jak może. Powieść czyta się szybko i przyjemnie, co bez wątpienia jest zasługą zarówno obdarzonego dobrym piórem autora jak i sprawnego przekładu. Akcja? Luke trochę mędrkuje i trochę walczy mieczem świetlnym, Lando strzela i lata statkiem kosmicznym, a naprzeciw naszych bohaterów stają nowi, dość ciekawi antagoniści. Historia Ray i jej rodziców - jest niepokojąca, mroczna i chyba dość smutna. Gdyby powstał z tego film, to miałby szansę trafić w gusta tych fanów, których nowa trylogia zawiodła. Autor zostawia także furtkę do kontynuacji swojej opowieści. Może i dobrze. Disney zalicza wpadki, ale czasami także trafia. W przypadku Christophera byłbym na tak. Może nie rewelacja (ale tak szczerze - w moimi odczuciu jest naprawdę niewiele książek z uniwersum Star Wars, które określiłbym mianem naprawdę oryginalnych i rzucających na kolana),ale jest dobrze.

W beznadziejnym epizodzie dziewiątym mojej ukochanej sagi J.J. Abrams starał się jak mógł zrobić fanom Star Wars dobrze. Jak wyszło - chyba każdy fan „Star Warsów” pamięta i wolałby te bolesne doświadczenie wyprzeć z pamięci. A przynajmniej ja bym chciał, żeby jednak nie stało się to, co się stało… W niefortunnym „The Rise of the Skywalker” pośród festiwalu licznych easter...

Przyjemna rozrywka dla fanów Star Wars. Lekko się czyta, trzeba czasami przymknąć oko na głupotki, ale są też bardzo mocne momenty, które potrafią zaskoczyć swoją dosadnością.

Przyjemna rozrywka dla fanów Star Wars. Lekko się czyta, trzeba czasami przymknąć oko na głupotki, ale są też bardzo mocne momenty, które potrafią zaskoczyć swoją dosadnością.

Kiedyś czytałem jakieś absurdalne ilości książek star wars, ale im więcej zacząłem czytać innych, tym mniej chciało mi się starłorsów, a gdy już do nich wracałem, to za każdym razem było gorzej. No nie jest to dobra literatura. Zdarzają się perełki, ale większość jest na pograniczu nudy I naiwnego infantylizmu - nie lubię tego słowa, ale ciężko mi znaleźć inne, które miałoby odpowiedni do wrażeń ładunek pojęciowy. Okej, tu może mamy próbę naprawy Epizodu IX (Somehow Palpatine returned i elo xD),ale niezbyt udaną, a z mojej perspektywy to wręcz pogarszającą odbiór. Już nawet nie jestem w stanie odczuwać rozczarowania, gdy sięgam po literaturę z tego uniwersum, wiem czego się spodziewać, a jednak i tak zazwyczaj mi przykro pod koniec, że takie fajne i pojemne uniwersum jest tak słabo i tak źle eksplorowane.

Kiedyś czytałem jakieś absurdalne ilości książek star wars, ale im więcej zacząłem czytać innych, tym mniej chciało mi się starłorsów, a gdy już do nich wracałem, to za każdym razem było gorzej. No nie jest to dobra literatura. Zdarzają się perełki, ale większość jest na pograniczu nudy I naiwnego infantylizmu - nie lubię tego słowa, ale ciężko mi znaleźć inne, które...

Mniej więcej do połowy czytałem z zapartym tchem i byłem niemal pewny, że końcowa ocena będzie oscylować między 8, a 9. W nowy kanon książka wpisuje się doskonale i wypełnia niedoskonałości fabularne, które zaserwowali nam twórcy sequeli. Niestety książka tak naprawdę nie ma żadnego punktu kulminacyjnego, przełomu, dzięki któremu bohaterowie i ich losy potęgowałby w czytelniku oczekiwanie. Czyta się dobrze, ale w okolicy 3/4 książki coś zaczęło mocno nawalać i do końca już niestety kartkowałem.

Mniej więcej do połowy czytałem z zapartym tchem i byłem niemal pewny, że końcowa ocena będzie oscylować między 8, a 9. W nowy kanon książka wpisuje się doskonale i wypełnia niedoskonałości fabularne, które zaserwowali nam twórcy sequeli. Niestety książka tak naprawdę nie ma żadnego punktu kulminacyjnego, przełomu, dzięki któremu bohaterowie i ich losy potęgowałby w...

Jedna z lepszych książek nowego kanonu. Wyjaśnia wątki z koszmarnego IX epizodu i nadaje im sens, a także rzuca nieco światła na przeszłość Rey i jej rodziny. Jedyne co mi nie pasowało, to wątek sithańskiej maski i jej nosicielki, za dużo tych Sithów w okresie czasu, w którym nie powinno ich być. Lepiej byłoby skupić się wyłącznie na wątku Ochiego i rodziny Rey.

Jedna z lepszych książek nowego kanonu. Wyjaśnia wątki z koszmarnego IX epizodu i nadaje im sens, a także rzuca nieco światła na przeszłość Rey i jej rodziny. Jedyne co mi nie pasowało, to wątek sithańskiej maski i jej nosicielki, za dużo tych Sithów w okresie czasu, w którym nie powinno ich być. Lepiej byłoby skupić się wyłącznie na wątku Ochiego i rodziny Rey.

Książka jakoś za bardzo nie porywa, momentami wręcz się dłuży. Ale zaraz po przeczytaniu włączyłem sobie na Disney'u "Skywalker odrodzenie", co mocno podnosi status tej książki. Bo "Cień Sithów" to fabularnie świetne wprowadzenie do filmu. Rozszerza wątki i tłumaczy sceny, które w epizodzie IX były tylko tłem. Dlatego też oceniam książkę w komplecie z filmem.
7/10.

Książka jakoś za bardzo nie porywa, momentami wręcz się dłuży. Ale zaraz po przeczytaniu włączyłem sobie na Disney'u "Skywalker odrodzenie", co mocno podnosi status tej książki. Bo "Cień Sithów" to fabularnie świetne wprowadzenie do filmu. Rozszerza wątki i tłumaczy sceny, które w epizodzie IX były tylko tłem. Dlatego też oceniam książkę w komplecie z...

Pozycja jak dla mnie przeciętna. Ostatnie 25% książki jest w miarę ciekawie.

Pozycja jak dla mnie przeciętna. Ostatnie 25% książki jest w miarę ciekawie.

Nowa filmowa trylogia "Star Wars" miała kilka ciekawych momentów, ale całościowo była bardzo rozczarowująca. Fatalne wrażenie sprawił zwłaszcza Epizod IX. Rzecz okazała się na tyle słaba, że wymaga obecnie dopowiadania na łamach innych mediów. Jedną z takich prostujących sprawy książek jest "Cień Sithów". W zasadzie nie spodziewałem się po tej powieści wiele, ale okazała się naprawdę dobra.

Plusem jest z pewnością pokazanie przeszłości Rey. Interesujący okazał się zwłaszcza motyw pochodzenia ojca dziewczyny. Nie będę wchodził w szczegóły (bo spoilery),ale wątek stara się w kreatywny sposób rozwiązać pewne niejasne (a może nawet głupawe) sprawy z Epizodu IX. Christopher dwoi się i troi, by dać nam wiarygodne wyjaśnienia. Wychodzi mu to naprawdę dobrze.

Wplątanie do opowieści znanych i lubianych bohaterów, mimo znamion pójścia po linii najmniejszego oporu, okazało się dobrym posunięciem. To zawsze magnes na starych fanów, szczęśliwie perypetie Luke'a i Landa nie są tu pretekstowe, ale dobrze wpisują się w kanon i mają coś do opowiedzenia.

Dobrym pomysłem okazał się powrót do zagrożenia związanego z Sithami. Rzecz poprowadzona jest w nienachalny i nieurągający inteligencji czytelnika sposób, dzięki czemu w wiszące nad bohaterami niebezpieczeństwo łatwiej jest uwierzyć. Autor stara się nieco pogłębić obraz trzeciej filmowej trylogii "Star Wars", rzucając czytelnikowi subtelne tropy.

Patrząc na "Cień Sithów" całościowo mogę powiedzieć, że jest to powieść interesująca, zwłaszcza dla fanów rozczarowanych Epizodami VII, VIII i IX. Dobrze, że wzięto się za to, by naprawić ich obraz w oczach miłośników Gwiezdnej Sagi, szkoda jednak, że w ogóle musiano to robić. To od początku powinny być tytuły mogące w przyszłości powalczyć o status kultowych. Wracając jednak do książki Christophera - jest to rzecz naprawdę udana. Fani powinni być zadowoleni. Ja jestem.


Opinia do przeczytania także na moim blogu - https://zlapany.blogspot.com/2023/10/adam-christopher-star-wars-cien-sithow.html

Nowa filmowa trylogia "Star Wars" miała kilka ciekawych momentów, ale całościowo była bardzo rozczarowująca. Fatalne wrażenie sprawił zwłaszcza Epizod IX. Rzecz okazała się na tyle słaba, że wymaga obecnie dopowiadania na łamach innych mediów. Jedną z takich prostujących sprawy książek jest "Cień Sithów". W zasadzie nie spodziewałem się po tej powieści wiele, ale okazała...

Książka sama w sobie jest niezła. Czyta się szybko i przyjemnie. Przy czym mam jedno życzenie. Niech star warsy zaczną pisać dobrzy scenarzyści i wtedy nie będzie trzeba prostować filmów.

Książka sama w sobie jest niezła. Czyta się szybko i przyjemnie. Przy czym mam jedno życzenie. Niech star warsy zaczną pisać dobrzy scenarzyści i wtedy nie będzie trzeba prostować filmów.