Pewnego popołudnia Holmes odczytuje list od lorda St. Simona, w którym ten zapowiada swoją wizytę. Dowiaduje się, że sprawa będzie dotyczyć zniknięcia świeżo poślubionej żony lorda, córki amerykańskiego milionera. Podejrzenie pada na przyjaciółkę lorda Florę Millar, która rzekomo miałaby ją porwać. Holmes przesłuchuje arystokratę i po rozmowie stwierdza, że rozwiązał już zagadkę zniknięcia kobiety, jednak nie wie gdzie kobieta obecnie przebywa.
W tym przypadku sprawa pozbawiona jest cech kryminalnych, co niestety trochę mnie smuci. Rozwiązanie tajemniczej zagadki okazuje się banalnie proste. Gdyby nie zniknięcie i poszukiwanie, to opowiadania w ogóle nie powinno się nazwać opowiadaniem kryminalnym. Jest to chyba najgorsze jak do tej pory opowiadanie o Sherlocku Holmesie, ale dalej czyta się je z przyjemnością, ale jest po prostu rozczarowujące na końcu, ponieważ nie ma tego zaskoczenia, do jakiego przyzwyczaił nas Doyle. Rozwiązanie zagadki jest tak proste, że każdy będzie się na końcu śmiał i zastanawiał czy to nie jest żart.

Pewnego popołudnia Holmes odczytuje list od lorda St. Simona, w którym ten zapowiada swoją wizytę. Dowiaduje się, że sprawa będzie dotyczyć zniknięcia świeżo poślubionej żony lorda, córki amerykańskiego milionera. Podejrzenie pada na przyjaciółkę lorda Florę Millar, która rzekomo miałaby ją porwać. Holmes przesłuchuje arystokratę i po rozmowie stwierdza, że rozwiązał już...