Przepiękna, wzruszająca, zaskakująca. Byłaby "dziesiątka", gdyby nie jeden, ale bardzo istotny szczegół dotyczący głównej motywacji bohatera, a co potem? Wojciech Żołądkowicz jako lektor w pełni oddał nastroje narratora, bardzo żałuję, że tak rzadko tego aktora można oglądać na kinowym ekranie.

Przepiękna, wzruszająca, zaskakująca. Byłaby "dziesiątka", gdyby nie jeden, ale bardzo istotny szczegół dotyczący głównej motywacji bohatera, a co potem? Wojciech Żołądkowicz jako lektor w pełni oddał nastroje narratora, bardzo żałuję, że tak rzadko tego aktora można oglądać na kinowym ekranie.

Książka Półmorderca to pamiętnik starszego człowieka Adalberta. Pan około osiemdziesiątki z nadwagą, niestroniący od alkoholu, spędza ostatnie lata życia na spisywaniu wspomnień. To pewnego rodzaju spowiedź i rachunek sumienia. Towarzystwa dotrzymuje mu kolega w podobnym wieku i o równie specyficznym sposobie bycia. Przez ich czarny humor ta książka mnie kupiła. Starsi panowie jadą po sobie, naśmiewają się ze swojego wieku, przeklinają i się obrażają a równocześnie nie lubią się rozstawać i przeraża ich samotność.
Ich życiową monotonię przerywa spotkanie z kobietą z przeszłości Adalberta. Próbują ją znaleźć i czegoś o niej dowiedzieć. Ich życie się zmienia i nabiera więcej sensu. Główny bohater musi się śpieszyć, aby zdążył opowiedzieć swoją historię.

Książka jest w bardzo surowym klimacie Szwedzkim. Żarty są zimne jak lód a bohaterowie nie zjednują sobie przychylności. Mamy długie, melancholijne wywody nad historią życia, która niektórych może znudzić. Mnie się podobało. Książka jest o niebo lepsza od "Morderców tropimy w czwartki", gdzie również na tapet brane były osoby starsze. Tam prychałam z irytacji a tutaj kilka razy się uśmiechnęłam. Nie mam pojęcia dla kogo jest ta pozycja :) Polecam ją i fanom kryminałów, pasjonatom czarnych komedii, jak również obyczajówek. Ta książka to umysłowa wspinaczka, warta każdej spędzonej z nią chwili.

Książka Półmorderca to pamiętnik starszego człowieka Adalberta. Pan około osiemdziesiątki z nadwagą, niestroniący od alkoholu, spędza ostatnie lata życia na spisywaniu wspomnień. To pewnego rodzaju spowiedź i rachunek sumienia. Towarzystwa dotrzymuje mu kolega w podobnym wieku i o równie specyficznym sposobie bycia. Przez ich czarny humor ta książka mnie kupiła. Starsi...

Pozycja napisana dosyć prostym językiem, nie trzyma w napięciu, nie buduje zainteresowania fabułą i nie wciąga w historię. Generalnie są to przemyślenia starszego mężczyzny.

Dopiero na koniec można sobie uświadomić, że właściwie nie wiadomo do czego opowieścią dąży główny bohater.

Bez finału książka miałaby ten sam wydźwięk co z finałem. Co prawda są momenty zabawne jednak daleko książce do sensacji czy thrillera. Przez prosty język czyta się szybko.

Pozycja napisana dosyć prostym językiem, nie trzyma w napięciu, nie buduje zainteresowania fabułą i nie wciąga w historię. Generalnie są to przemyślenia starszego mężczyzny.

Dopiero na koniec można sobie uświadomić, że właściwie nie wiadomo do czego opowieścią dąży główny bohater.

Bez finału książka miałaby ten sam wydźwięk co z finałem. Co prawda są momenty zabawne...

Gdybym miała czytać pewnie odłożyłabym dość szybko ale jako, że miałam wersję audio i dużo wolnego czasu wysłuchałam do końca. Opowieść rozwija się bardzo spokojnie a nawet nudno za to posiada ciekawe zakończenie. Na pewno nie jest to kryminał.

Gdybym miała czytać pewnie odłożyłabym dość szybko ale jako, że miałam wersję audio i dużo wolnego czasu wysłuchałam do końca. Opowieść rozwija się bardzo spokojnie a nawet nudno za to posiada ciekawe zakończenie. Na pewno nie jest to kryminał.

"Półmorderca" to kryminał z rodzaju nieoczywistych opowieści, które nie mają w sobie nawet odrobiny banału i trzymają w napięciu od początku do końca.

Narratorem i głównym bohaterem jest Adalbert, leciwy mężczyzna stroniący od ludzi, lecz niestroniący od alkoholu.
Przyznaje się, że kogoś zamordował przed wielu laty, ale nie wiemy kogo i dlaczego.

Nagle przypadkowo wracają do niego wspomnienia z czasów młodości, która położyła się cieniem na jego późniejszym życiu.

Akcja toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych, co bardzo potęguje napięcie, ale pozwala też poznać Adalberta od innej strony.

Całość czyta się z niepokojem i ciekawością, mimo iż akcja nie płynie z zawrotną prędkością. I to właśnie uważam za dużą zaletę powieści.

Polecam gorąco, nie tylko fanom twórczości Nessera. Ja akurat zaliczam się do nich, lecz jestem pewna, że powieść może zaintrygować także tych, którzy nie znają prozy autora.

"Półmorderca" to kryminał z rodzaju nieoczywistych opowieści, które nie mają w sobie nawet odrobiny banału i trzymają w napięciu od początku do końca.

Narratorem i głównym bohaterem jest Adalbert, leciwy mężczyzna stroniący od ludzi, lecz niestroniący od alkoholu.
Przyznaje się, że kogoś zamordował przed wielu laty, ale nie wiemy kogo i dlaczego.

Nagle przypadkowo wracają...

Tak dobrze zapowiadającej się ksiażki dawno nie czytałam. A potem... Jakby ostatni rozdział napisany został przez kogoś innego... kto nie miał pomysłu na zakończenie i napisał coś, byleby szybko skończyć.

Tak dobrze zapowiadającej się ksiażki dawno nie czytałam. A potem... Jakby ostatni rozdział napisany został przez kogoś innego... kto nie miał pomysłu na zakończenie i napisał coś, byleby szybko skończyć.

Nie porwała mnie fabuła. Było nudno i bez emocji. Nie dalam rady wytrwać do końca...niestety

Nie porwała mnie fabuła. Było nudno i bez emocji. Nie dalam rady wytrwać do końca...niestety

Lubię pióro autora, ale fabuła tej powieści nie przemówiła do mnie. Nie czuję motywacji bohatera. Natomiast świat staruszka opisany jest kapitalnie.

Lubię pióro autora, ale fabuła tej powieści nie przemówiła do mnie. Nie czuję motywacji bohatera. Natomiast świat staruszka opisany jest kapitalnie.

Przeczytałem prawie 70 stron i nie dałem rady dalej czytać . A tak kiedyś zaczytywałem się w powieściach tego pisarza . Nie wiem po co stworzył to ,, dzieło ,, . Na siłę chciałem się zainteresować tą treścią ale nie wyszło . Dla mnie książka nie potrzebna .

Przeczytałem prawie 70 stron i nie dałem rady dalej czytać . A tak kiedyś zaczytywałem się w powieściach tego pisarza . Nie wiem po co stworzył to ,, dzieło ,, . Na siłę chciałem się zainteresować tą treścią ale nie wyszło . Dla mnie książka nie potrzebna .

Mnie się podobała. Jak zwykle u Hakana, dylematy moralne, wewnętrzne utarczki i powodująca myśli o zbrodni przez rzeczywistość z którą trudno się pogodzić.

Mnie się podobała. Jak zwykle u Hakana, dylematy moralne, wewnętrzne utarczki i powodująca myśli o zbrodni przez rzeczywistość z którą trudno się pogodzić.