Napisz mi jak zabić

"Napisz mi jak zabić" świetna książka, super mi się ją czytało. Jest kryminał połączony z thillerem. W książce znajdzie dużo emocji, ciekawi bohaterowie, mroczny świat, psychologiczne gry ale także wspomnienia z przeszłości. Polecam nie tylko miłośnikom kryminałów, warto przeczytać.

"Napisz mi jak zabić" świetna książka, super mi się ją czytało. Jest kryminał połączony z thillerem. W książce znajdzie dużo emocji, ciekawi bohaterowie, mroczny świat, psychologiczne gry ale także wspomnienia z przeszłości. Polecam nie tylko miłośnikom kryminałów, warto przeczytać.

Pokaż mimo to

Niezależnie od tego, jak bardzo lubimy komplikować sobie życie i poszukiwać najbardziej zawiłych z możliwych rozwiązań (czy wymówek), to tak naprawdę zwykle najlepszym okazuje się być najprostsze wyjście. Reguła ta sprawdza się zarówno w domowej rzeczywistości, jak i pracy zawodowej, niezależnie od branży. Jeśli chodzi o produkty, liczy się prostota ich użycia, najbardziej innowacyjnym jest zazwyczaj najbardziej oczywisty pomysł, zaś najprostsze wyjaśnienie kryminalnej zagadki kryje się zwykle w otoczeniu ofiary. Odzwierciedleniem tego są chociażby policyjne statystyki pokazujące, że zwykle sprawcami morderstw są osoby z najbliższej rodziny.
Jednak nie wydaje się to możliwe, by reguła ta dotyczyła morderstwa znanego pisarza kryminałów, Euzebiusza Kubiaka. Mężczyzna został znaleziony kilka kilometrów od domu, przy drodze, z odstrzeloną niemal głową, a początkowo trudno było zidentyfikować ofiarę. Kiedy jednak żona Kubiaka, Klara, również autorka kryminalnych opowieści, zostaje znaleziona w ich wspólnym domu, przykuta kajdankami do kaloryfera z oznakami maltretowania na ciele, policja łączy te sprawy. Kto mógłby chcieć zamordować jednego z najpopularniejszych polskich pisarzy skoro ponoć nie miał on wrogów? Z jakiego powodu bandyci włamali się do domu, skoro nic z niego nie skradziono? Na te i na wiele innych pojawiających się w toku śledztwa pytań odpowiedzi będzie poszukiwał Olgierd Kot, były komisarz, który po przegranej medialnej sprawie Pająka z Mysłowic usunął się w cień, pogrążając w depresji i samobójczych myślach. Na prośbę swojego dawnego znajomego wyrusza do komendy powiatowej w Myszkowie, by przyjrzeć się tej zagadkowej sprawie. W śledztwie jego partnerką jest jego była studentka, podkomisarz Laura Szumska, która jest w Myszkowie na zesłaniu. Jej nieustępliwość i bystry umysł nie były po linii działania warszawskiej komendy, zatem dostała propozycję nie do odrzucenia.
Jak się jednak okazuje, mimo różnicy wieku, Kot i Szumska tworzą niezwykły duet, który przełamuje szablonowe myślenie lokalnej policji. Przede wszystkim przekonani o wyjątkowym charakterze służby i swoistej misji zawodu dążą do poznania prawdy nawet mimo nacisków czy też świadomości, że ta prawda jest zwykle niewygodna. Bo nie może być inna, kiedy podejrzewa się pogrążoną w bólu wdowę, której małżeństwo było bliskie ideału.
Czy rzeczywiście Euzebiusza zabiła jego żona? Czy miałaby w tym jakikolwiek interes – sama była przecież piękna, inteligentna i doskonale wykształcona. Czy wersja napaści przez nią przedstawiona jest choć w części odbiciem tego, co miało miejsce feralnej nocy morderstwa? Przekonamy się o tym w trakcie lektury znakomitej powieści autorstwa Doriana Zawadzkiego. Opublikowany nakładem Wydawnictwa Replika kryminał pt. „Napisz mi, jak zabić”. Książka jest doskonałą lekturą nie tylko dla miłośników twórczości autora, ale dla wszystkich, którzy lubią emocjonujące zwroty akcji i nieoczywiste rozwiązania.
Autor nie tylko doskonale opowiada historię morderstwa, ale i losy Kota oraz Szumskiej, a dzięki temu, że powoli odkrywamy ich ręki i paranoje, zaczynamy lepiej rozumieć podejmowane przez nich decyzję, a nawet … myśleć, tak jak oni. Mistrzowska kreacja obejmuje właściwie wszystkich bohaterów, z Klarą na czele, zaś opowieść zmierza w kierunku, którego chyba nikt z czytelników się nie spodziewał. Najprostsze, a zarazem najbardziej nieoczywiste rozwiązanie zaskakuje i sprawia, że jeszcze długo po zakończeniu lektury siedzimy niczym sparaliżowani zadając sobie pytanie, jak to możliwe?! Po spektakularnej powieści i wstrząsającym zakończeniu przychodzi spadek energii i uporczywie powracająca myśl – kiedy kolejna powieść Zawadzkiego i czym tym razem nas zaskoczy/ I co ważniejsze - czy jest w stanie napisać jeszcze lepszą książkę?

Niezależnie od tego, jak bardzo lubimy komplikować sobie życie i poszukiwać najbardziej zawiłych z możliwych rozwiązań (czy wymówek), to tak naprawdę zwykle najlepszym okazuje się być najprostsze wyjście. Reguła ta sprawdza się zarówno w domowej rzeczywistości, jak i pracy zawodowej, niezależnie od branży. Jeśli chodzi o produkty, liczy się prostota ich użycia, najbardziej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na wiejskiej polanie zostają odnalezione zwłoki autora kryminałów, który wcześniej został uprowadzony ze swojego domu, a jedynym świadkiem na to jest jego żona. Pani Klara Kubiak współtworzyła cykl kryminałów ze swoim mężem i to, co stało się w jej własnym domu, było wielkim szokiem. Bo kto mógłby sobie wyobrazić, że tacy autorzy mogliby sami stać się sednem dochodzenia policyjnego? Z czego jedno byłoby martwe, a drugie nieźle poturbowane?

Na całe szczęście sprawa została przydzielona utalentowanej Laurze Szumskiej i komisarzowi Olgierdowi Kotowi. Jednak mimo nawału pracy, każde z nich musi się zmierzyć nie tylko z ciężką sprawą... ale i swoim życiem.

Dawno nie czytałam tak dobrze napisanego i wciągającego kryminału. Jak już wyżej pisałam, to niesamowite, że autorowi kryminałów przydarzyło się niemal to samo, co sam opisywał w swoich książkach. Ponadto to wszystko jest okraszone pełnym oczekiwania napięciem, które kończyło każdy rozdział i problemami życiowymi. No mówię wam, jestem zakochana w tej książce, zwłaszcza po końcówce, na której uroniłam nawet parę łez.

I ogólnie trzeba tutaj przyznać, że największą furorę oprócz fabuły robią tutaj bohaterowie. Zwłaszcza z głównej dwójki upatrzyłam sobie komisarza Kota. Ten staruszek zmaga się z natarczywymi myślami samobójczymi. Zresztą na początku książki już się o tym dowiadujemy, kiedy Olgierd już jest bliski przejścia na drugi świat. Ratuje go tylko telefon od przyjaciela, który zatrudnia go jako konsultanta do sprawy, którą prowadzi Laura Szumska. Swoją drogą ona też ma swoje problemy, które niestety, jak dla mnie, były za mało rozwinięte i za mało wytłumaczone. Bo nasza pani podkomisarz niegdyś pracowała w Warszawie, ale przez pewną sprawę (której wam nie zdradzę, żeby nie zaspojlerować) została przeniesiona na Śląsk do Myszkowic. Jest to wszystko naprawdę ciekawe, ale mimo iż pani Szumska wybija się na tej książce niejako jako główna postać, to i tak zdecydowanie do gustu przypadł mi komisarz Kot. Zwłaszcza urzekł mnie swoim charakterkiem i przenikliwością oraz odrobiną humoru. A sam antagonista też jest świetną i niespodziewaną postacią, bo takiego mordercy chyba nigdy w życiu nie widziałam w żadnej książce. Ma też swoje własne problemy, chociaż nieco inne niż się z początku spodziewałam. (Chciałabym wam to nieco szerzej omówić, ale nie chcę też za dużo zdradzić, bo to jest naprawdę fajnie opisane i wyjaśnione).

Wrócę jeszcze na moment do fabuły. Nie chcę się tutaj za bardzo rozpisywać, ale naprawdę była świetna. Wszystko było spójne, a moje domysły potwierdziły ostatnie rozdziały książki. Zresztą autor genialnie to rozegrał, podsuwając nam poszlaki i takie mrugnięcie okiem, jakby czasami mówił "domyśl się czytelniku". I naprawdę da się domyślić. Ja swoją teorię miałam na końcu języka jakoś tak w połowie książki, ale myślałam że nie jest prawdziwa... a jednak była. (Szok i niedowierzanie - serio). Dodatkowo to, co wykombinował Dorian Zawadzki, jest super! Jednak nie chcę wam tego zdradzać, dlatego tylko powiem: Ta powieść jest jak książka w książce.
I tyle, reszty domyślcie się podczas czytania ;)

,,Napisz mi jak zabić" za świetnego antagonistę; dobrą robotę i bohaterów, którzy są żywi, dostaje ode mnie 9/10.

Zapraszam na mojego instagrama: Wilczekczyta.

Na wiejskiej polanie zostają odnalezione zwłoki autora kryminałów, który wcześniej został uprowadzony ze swojego domu, a jedynym świadkiem na to jest jego żona. Pani Klara Kubiak współtworzyła cykl kryminałów ze swoim mężem i to, co stało się w jej własnym domu, było wielkim szokiem. Bo kto mógłby sobie wyobrazić, że tacy autorzy mogliby sami stać się sednem dochodzenia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatnie moje lektury było wyciszające, kojące… Teraz czas na mocne uderzenie i potężną dawkę czytelniczej adrenaliny!

Nowa powieść Doriana Zawadzkiego „Napisz mi jak zabić” trafiła do księgarń na początku marca dzięki wydawnictwu Replika.

Rzadko sięgam po współczesne kryminały i thrillery. Tę książkę wybrałam do zrecenzowania, bo miałam ochotę na coś mocnego, przyprawiającego o szybkie bicie serca. I trafiłam w przysłowiową dziesiątkę!

Na śląskiej prowincji policjanci odnajdują przykutą do łóżka i wycieńczoną żonę autora poczytnych kryminałów. Wkrótce potem odnajdują jego zwłoki. Wszystko wskazuje na to, że do rezydencji włamała się jakaś szajka, uprowadziła pisarza, a jego dużo młodszą małżonkę na kilkanaście godzin skrępowali.

Śledztwo w tej sprawie prowadzi niesamowita para: debiutantka Laura Szumska i doświadczony śledczy, Olgierd Kot, były wykładowca Laury. Początkowo wydaje się, że oboje bardzo się różnią. Szybko jednak okazuje się, że jest inaczej – oboje mają za sobą traumatyczne przeżycia, oboje są bezkompromisowi i wyjątkowo inteligentni.

Laura od początku podejrzewa żonę zamordowanego, która wraz z nim pisała kryminały. Nikt nie wierzy w jej wersję. W dodatku w męskim środowisku młoda kobieta musi stawić czoła niewybrednie szowinistycznym i seksistowskim żartom.
Czy Laura miała rację? Czy tylko poniosła ją wyobraźnia? A może w tej kryminalnej intrydze jest jeszcze drugie i trzecie dno?

Na ostateczną odpowiedź trzeba poczekać, bo Dorian Zawadzki jest mistrzem suspensu – podobnie jak stworzony przez niego bohater.

Powieść „Napisz mi jak zabić” łączy cechy kryminału i thrillera. Na pewno zadowoli nie tylko miłośników czytelniczej adrenaliny, ale także tych, którzy lubią motyw książki w książce. Tu motyw ten urasta do rangi prozy szkatułkowej – a to bardzo cenię.
Zaletą fabuły są też na pewno liczne retrospekcje – to dzięki nim poznajemy przeszłość bohaterów i odkrywamy demony i traumy sprzed lat. Potrzeba czasu, by połączyć je z teraźniejszością. Przypomina to rozsypane puzzle, które stopniowo układamy w całość.

Nowa powieść Doriana Zawadzkiego przenosi nas też w mroczny i zawiły świat ludzkiego umysłu. Psychologiczne gry, podejrzenia, wspomnienia, cienie z przeszłości… To wszystko przeraża, ale i daje do myślenia.
Połknęłam tę powieść bardzo szybko i z wielkimi emocjami.
Polecam z czystym sumieniem, nie tylko miłośnikom gatunku!

Ostatnie moje lektury było wyciszające, kojące… Teraz czas na mocne uderzenie i potężną dawkę czytelniczej adrenaliny!

Nowa powieść Doriana Zawadzkiego „Napisz mi jak zabić” trafiła do księgarń na początku marca dzięki wydawnictwu Replika.

Rzadko sięgam po współczesne kryminały i thrillery. Tę książkę wybrałam do zrecenzowania, bo miałam ochotę na coś mocnego,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wyśmienita powieść. Polecam miłośnikom thrillerów toczących się w polskich realiach.

Wyśmienita powieść. Polecam miłośnikom thrillerów toczących się w polskich realiach.

Pokaż mimo to

Nie przyszło długo czekać na nową książkę Doriana Zawadzkiego. Niecały rok – i na mojej półce, obok Kobiety w masce i Selekcjonera, zagościła Napisz mi jak zabić.

Na śląskiej prowincji zostają odnalezione zwłoki poczytnego autora kryminałów (!). Sprawę dostaje Laura Szumska, mająca przy tym śledztwie współpracować z uznanym śledczym Olgierdem Kotem. Uznanym, ale zmagającym się z myślami samobójczymi… Prowadząc śledztwo, będę musieli nagiąć mnóstwo przepisów, ale tylko balansując na granicy prawa, mogą odkryć prawdę.

Rzecz to na pewno świetnie napisana, to raz, a dwa: doskonale poprowadzona. Intryga, pomimo pewnych wtórnych elementów (ale czy naprawdę można się jeszcze popisać odkrywczością?), naprawdę wciąga. Nie chcę mówić za wiele, wszak to kryminał i lepiej byłoby nie psuć zabawy potencjalnym czytelnikom. Książka liczy sobie niemal 500 stron, czyta się jednak błyskawicznie, niezwykle sprawnie.

Bardzo cieszy mnie fakt, że dzieje się to współcześnie, że rzecz dotyczy zabójstwa pisarza, że jest śledztwo, ciekawi bohaterowie – Zawadzkiego naprawdę warto znać, osobiście twierdzę, że to jeden z bardziej niedocenionych polskich autorów powieści gatunkowych.

Jedyne, co może radzić, to delikatna wtórność pomysłu – wszak nie pierwsza to rzecz, gdzie ofiarą staje się pisarz. Ale to już kwestia mocno subiektywna i w zasadzie zależna od czytelniczego obycia.

Nie przyszło długo czekać na nową książkę Doriana Zawadzkiego. Niecały rok – i na mojej półce, obok Kobiety w masce i Selekcjonera, zagościła Napisz mi jak zabić.

Na śląskiej prowincji zostają odnalezione zwłoki poczytnego autora kryminałów (!). Sprawę dostaje Laura Szumska, mająca przy tym śledztwie współpracować z uznanym śledczym Olgierdem Kotem. Uznanym, ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to