Trudne i ponure jak czas podzielonego Berlina. Czy to dobrze sklasyfikowana pozycja jako kryminał ?

Trudne i ponure jak czas podzielonego Berlina. Czy to dobrze sklasyfikowana pozycja jako kryminał ?

Mocno się zawiodłem na opisie, przy kupnie książki - sensacja, wątek kryminału-politycznego. Ja niestety tych wątków w tej powieści nie znalazłem. Dla mnie Tunel to forma reportażu. Berlin, czasy zimnej wojny, podział miasta, mur są tylko pretekstem do odkrywania tajemnic i sekretów bohaterów.
Nie zawsze dane wydarzenie wyglądało tak samo, z perspektywy kilku postaci z powieści.
Ważnym wątkiem jest też pokazanie jak ludzie władzy, przy zmianie systemu, potrafią się szybko przystosować do nowych warunków. Odkrywanie skrywanych tajemnic miłości, jest bardzo interesujące (Roman dażył uczuciem Magdę, Magda - Franza, Victoria - Romana ),ale żadne z tych pragnień, nie zakończyło się miłością. Forma tej powieści przypomina mi dwie filmowe produkcje, Obywatel Kane O.Wellsa i Człowiek na torze A.Munka gdzie po śmierci bohatera, narrator próbuje zgłębić wszystkie sekrety i odkryć przynajmniej część prawdy.
Powieść czyta się bardzo dobrze. Jeśli ktoś myśli, że jak Berlin, mur i sekretny tunel i jest jeszcze miłośnikiem powieści John Le Carre "Z przejmującego zima", Lena Deightona "Pogrzeb w Berlinie" to się może trochę zawieść.

Mocno się zawiodłem na opisie, przy kupnie książki - sensacja, wątek kryminału-politycznego. Ja niestety tych wątków w tej powieści nie znalazłem. Dla mnie Tunel to forma reportażu. Berlin, czasy zimnej wojny, podział miasta, mur są tylko pretekstem do odkrywania tajemnic i sekretów bohaterów.
Nie zawsze dane wydarzenie wyglądało tak samo, z perspektywy kilku postaci z...

Książka napisana w bardzo zagmatwany sposób,niby dużo bohaterów nie ma ale dużo narratorów i nie wiadomo kto jest kto m w danej chwili,po drugi tom sięgnę ale jeśli będzie pisana w ten sam sposób to raczej do końca nie doczytam

Książka napisana w bardzo zagmatwany sposób,niby dużo bohaterów nie ma ale dużo narratorów i nie wiadomo kto jest kto m w danej chwili,po drugi tom sięgnę ale jeśli będzie pisana w ten sam sposób to raczej do końca nie doczytam

Dobrze to przeczytać po pobycie w Berlinie.

Dobrze to przeczytać po pobycie w Berlinie.

Interesująca kryminalno obyczajowa opowieść o Berlinie (choć nie tylko) w czasach zimnej wojny.

Interesująca kryminalno obyczajowa opowieść o Berlinie (choć nie tylko) w czasach zimnej wojny.

Nieźle językowo, ciekawi bohaterowie dobrze zarysowani, ale fabuła nie wciągnęła mnie zupełnie. Liczyłem na jakąś fabularną woltę pod koniec, ale niestety także w tej mierze bez satysfakcji. Szkoda.

Nieźle językowo, ciekawi bohaterowie dobrze zarysowani, ale fabuła nie wciągnęła mnie zupełnie. Liczyłem na jakąś fabularną woltę pod koniec, ale niestety także w tej mierze bez satysfakcji. Szkoda.

Jako germanistka zwróciłam uwagę na Magdalenę Parys już jakiś czas temu. Polka mieszkająca w Berlinie i pisząca powieści, których tłem są stosunki polsko-niemieckie oraz niejednokrotnie nasza „trudna” sąsiedzka historia. Opisy jej powieści brzmiały zachęcająco. Jak często w przypadku nowych autorów, postanowiłam w pierwszej kolejności sięgnąć po jej powieść debiutancką – trafiło więc na pierwszą część trylogii berlińskiej pt.: „Tunel”.

„Tunel” to sensacja polityczno-obyczajowa, trzymająca w napięciu do ostatniej strony, inspirowana faktami historycznymi, która jest jednak fikcją literacką. Opowiada historię ludzi, którzy postanowili wykopać tunel pod murem berlińskim, by przerzucić jednego człowieka z Berlina wschodniego na zachód. Akcja książki zaczyna się jednak w 2000 roku, czyli wiele lat zarówno po powstaniu tytułowego tunelu, jak i po zburzeniu Muru Berlińskiego, a przyczynkiem do całej fabuły jest nietypowa śmierć jednego z bardziej zaangażowanych w całą sprawę mężczyzn. Inny uczestnik grupy budującej tunel postanawia wyjaśnić o co w tym wszystkim chodzi – teraz współcześnie i wtedy. Musi cofnąć się pamięcią o wiele lat, jednak fenomenalna pamięć, którą posiada ułatwi mu sprawę.

C.D.: https://czytany-blog.blogspot.com/

Jako germanistka zwróciłam uwagę na Magdalenę Parys już jakiś czas temu. Polka mieszkająca w Berlinie i pisząca powieści, których tłem są stosunki polsko-niemieckie oraz niejednokrotnie nasza „trudna” sąsiedzka historia. Opisy jej powieści brzmiały zachęcająco. Jak często w przypadku nowych autorów, postanowiłam w pierwszej kolejności sięgnąć po jej powieść debiutancką –...

Fascynujący pretekst, żeby poznać przekrojowo historię muru, życia w podzielonym mieście i wynikających z tego rodzinnych tragedii. Ciekawy, nieźle wpleciony wątek Gdańska i ucieczki jego niemieckich mieszkańców przed Armią Czerwoną.

Opowieść dobrze zaplanowana, ładnie przedstawiona, potrafi poruszyć.

Niestety, wątek kryminalny jest tu ewidentnie umieszczony wyłącznie po to, żeby uruchomić opowiadanie historii. Kilka dni po lekturze, wciąż nie mam pewności, czy ta sensacja była potrzebna (w takiej formie - nie neguję opowieści, którą autorka wymyśliła). Efektem jest wątek potraktowany po macoszemu i nie do końca spełniona obietnica z okładki.

Obietnica raczej niepotrzebna, bo autorka umie pisać, a temat jest fascynujący sam w sobie. Szkoda.

Fascynujący pretekst, żeby poznać przekrojowo historię muru, życia w podzielonym mieście i wynikających z tego rodzinnych tragedii. Ciekawy, nieźle wpleciony wątek Gdańska i ucieczki jego niemieckich mieszkańców przed Armią Czerwoną.

Opowieść dobrze zaplanowana, ładnie przedstawiona, potrafi poruszyć.

Niestety, wątek kryminalny jest tu ewidentnie umieszczony wyłącznie po...

Twórczość Raymonda Chandlera pokazała, że w kryminałach niekonieczne rozwiązanie zagadki jest najważniejsze. Tam to klimat i postacie odgrywały istotniejsze role. Na podobny zabieg zdecydowała się Magdalena Parys pierwszym tomie trylogii berlińskiej. Jak to ostatecznie wypadło?

W 2000 r. w niejasnych okolicznościach umiera Klaus, nadzorca budowy tunelu pod murem berlińskim. Zaczynają się przesłuchania jego znajomych w celu wyjaśnienia jego zagadkowej śmierci.

Na książkę składają się opowieści różnych osób powiązanych z Klausem. Autorce udało się oddać charakter poszczególnych postaci starając się nadać trochę innego stylu danym opowieściom. Część historii zazębia się ze sobą prezentując wydarzeni z różnych perspektyw.

Część historii może naprawdę wzbudzić emocje, szczególnie te przedstawiające trudną sytuację Niemiec po II wojnie światowej. Jednakże czasami można odnieść wrażenie, że część wydarzeń stanowi zbędne elementy, które niepotrzebnie komplikują fabułę. Spowalnia to akcję i sprawia, że czasami książka staje się męcząca.

Tak jak napisałem we wstępie nie jest to typowy kryminał. Jest to raczej powieść obyczajowa osadzona wokół zagadki kryminalnej. Ogólnie jednak trochę za dużo tutaj wody.

Twórczość Raymonda Chandlera pokazała, że w kryminałach niekonieczne rozwiązanie zagadki jest najważniejsze. Tam to klimat i postacie odgrywały istotniejsze role. Na podobny zabieg zdecydowała się Magdalena Parys pierwszym tomie trylogii berlińskiej. Jak to ostatecznie wypadło?

W 2000 r. w niejasnych okolicznościach umiera Klaus, nadzorca budowy tunelu pod murem...

Fajny pomysł, aby przedstawić historię z różnych perspektyw na podstawie wywiadu. Jednak nie wszystko rozumiałem, bo wątki poboczne czasem mi przesłaniały główny wątek: kto zabił Klausa?
Jednak książkę polecam, aby zobaczyć historię NRD i RFN z zupełnie innej perspektywy niż podręcznik historii.

Fajny pomysł, aby przedstawić historię z różnych perspektyw na podstawie wywiadu. Jednak nie wszystko rozumiałem, bo wątki poboczne czasem mi przesłaniały główny wątek: kto zabił Klausa?
Jednak książkę polecam, aby zobaczyć historię NRD i RFN z zupełnie innej perspektywy niż podręcznik historii.