Książka powstała na podstawie rozprawy doktorskiej, przygotowanej w Katedrze Historii Bizancjum UŁ i obronionej w kwietniu 2015 r. W centrum zainteresowania jej Autorki znajdują się wyobrażenia na temat Sofii – upersonifikowanej Mądrości Bożej, charakterystyczne dla kultury duchowej wschodniego chrześcijaństwa, zwłaszcza zaś Bizancjum i obszaru Slavia Orthodoxa. Zofia Brzozowska stara się znaleźć odpowiedź na pytanie, kim, zdaniem średniowiecznych twórców bizantyńskich i słowiańskich, była Mądrość Boża, ukazywana w żeńskiej postaci: czy mamy w jej przypadku do czynienia z symbolicznym przedstawieniem Boga (Chrystusa – Logosu lub Ducha Świętego) czy też z wyobrażeniem o drugiej, kobiecej naturze Stwórcy?

Głównym celem książki jest ukazanie miejsca, zajmowanego przez Sofię w kulturze obszaru Slavia Orthodoxa. Analizie poddano zatem wybrane zabytki średniowiecznego piśmiennictwa południowo- i wschodniosłowiańskiego: teksty, w których Mądrość Boża została utożsamiona z Chrystusem, skojarzona z Bogurodzicą lub też pojawia się jako byt autonomiczny, posiadający jednoznacznie kobiecą tożsamość. Ponadto Autorka stawia sobie za cel zebranie i skonfrontowanie ze sobą możliwie wielu przykładów ikonograficznych wyobrażeń upersonifikowanej Mądrości Bożej, pojawiających się na ikonach, miniaturach zdobiących rękopisy, mozaikach i malowidłach naściennych.