To był człowiek!

To już ostatni, siódmy tom sagi Cliftonów.
Pasjonująca seria, połknąłem ją ze smakiem.
Perypetie miłosne, zawodowe, polityczne.
Koniecznie trzeba czytać tomy według kolejności od pierwszego.

To już ostatni, siódmy tom sagi Cliftonów.
Pasjonująca seria, połknąłem ją ze smakiem.
Perypetie miłosne, zawodowe, polityczne.
Koniecznie trzeba czytać tomy według kolejności od pierwszego.

Ostatni tom opowiadający o rodzinie Cliftonów - Barringtonów. Oceniając całą sagę, miała swoje wzloty i upadki. Były momenty, że miałam ochotę nie sięgać po kolejny tom, ale jednak wytrwałam i cieszę się z tego, nie lubię niedokończonych rzeczy. Losy Harry'ego Cliftona były wciągające od samego początku, jednak ta jak i wszystkie inne postacie, są przedstawione "czarno-biało". Czasami ktoś zgubi drogę, ale później i tak wraca na ścieżkę dobroci i prawa. Czarne charaktery, pozostają takie do końca. Często większą przyjemność mi dawało czytanie o przygodach Virginii, niż głównych bohaterów. Serię polecam jako lekką i przyjemną rozrywkę. :)

Ostatni tom opowiadający o rodzinie Cliftonów - Barringtonów. Oceniając całą sagę, miała swoje wzloty i upadki. Były momenty, że miałam ochotę nie sięgać po kolejny tom, ale jednak wytrwałam i cieszę się z tego, nie lubię niedokończonych rzeczy. Losy Harry'ego Cliftona były wciągające od samego początku, jednak ta jak i wszystkie inne postacie, są przedstawione...

Z sympatii do autora daję 6 gwiazdek, ale powiem szczerze, że mocno mnie książka wynudziła. Żadnych ciekawych wydarzeń, rozwinięcie wątku Lady Virginii zupełnie w mojej ocenie niepotrzebne. Nic nie wnosi do książki. Przeczytałam i mam taką refleksje: opisane codzienne życie bohaterów bez rewelacji. Poprzednie tomy były dużo ciekawsze, była jakaś akcja. W tym tomie natomiast wiało nudą.

Z sympatii do autora daję 6 gwiazdek, ale powiem szczerze, że mocno mnie książka wynudziła. Żadnych ciekawych wydarzeń, rozwinięcie wątku Lady Virginii zupełnie w mojej ocenie niepotrzebne. Nic nie wnosi do książki. Przeczytałam i mam taką refleksje: opisane codzienne życie bohaterów bez rewelacji. Poprzednie tomy były dużo ciekawsze, była jakaś akcja. W tym tomie natomiast...

Podchodziłam do tej książki jak pies do jeża. Wiedząc, że to już ostatnia część tej wspaniałej sagi naprawdę bałam się jakie nieszczęścia tym razem spadną na rodzinę Clifftonów. Minęło też sporo czasu od skończenia przeze mnie ostatniej powieści z serii, ale jak tylko zabrałam się do czytania części siódmej poczułam się jakbym poprzednią odłożyła zaledwie dzień wcześniej.

Nie umiem określić dokładnie co to takiego, ale ta Kroniki Clifftonów mają w sobie coś wyjątkowego, co sprawia że powieść - każdą z serii - czyta się jednym tchem. Co najmniej dwukrotnie omal nie przegapiłam mojej stacji jadąc pociągiem do pracy.

Jeśli miałabym się do czegoś przyczepić to do tempa wydarzeń. O dziwo - nie powolnego, a wręcz przeciwnie. Archer chcąc pozamykać wszystkie wątki w ostatniej odsłonie cyklu trochę się po nich prześliznął, zwłaszcza jeśli chodzi o związek Jessie i Richarda. Jednak rozumiem, że gdyby wszystkie wątki potraktować tak jak na to zasługiwały, książka i cała saga nie miałyby końca. Kusząca perspektywa, ale wszyscy bohaterowie Kronik, jak żadni inni zasługiwali w końcu na happy end.

Polecam całą serią. Bardzo. Warto.

Podchodziłam do tej książki jak pies do jeża. Wiedząc, że to już ostatnia część tej wspaniałej sagi naprawdę bałam się jakie nieszczęścia tym razem spadną na rodzinę Clifftonów. Minęło też sporo czasu od skończenia przeze mnie ostatniej powieści z serii, ale jak tylko zabrałam się do czytania części siódmej poczułam się jakbym poprzednią odłożyła zaledwie dzień...

Szkoda, że to już koniec. Książki tego autora są lepsze od czekolady, jak się zacznie, to trzeba doczytać do końca, a człowiek tyje jedynie intelektualnie.

Szkoda, że to już koniec. Książki tego autora są lepsze od czekolady, jak się zacznie, to trzeba doczytać do końca, a człowiek tyje jedynie intelektualnie.

Niesamowita seria. Co prawda niektóre tomy były "gorsze", ale końcówka ostatniego tomu to mistrzostwo. Nie sądziłem, że kiedyś uronię łzę czytając książkę nie opartą na faktach, a tu proszę, kilka łez poleciało.
Szkoda, że to koniec, ale mam jeszcze kilka pozycji autora do przeczytania.

Niesamowita seria. Co prawda niektóre tomy były "gorsze", ale końcówka ostatniego tomu to mistrzostwo. Nie sądziłem, że kiedyś uronię łzę czytając książkę nie opartą na faktach, a tu proszę, kilka łez poleciało.
Szkoda, że to koniec, ale mam jeszcze kilka pozycji autora do przeczytania.

oceniam tu całość cyklu:
pierwsze tomy-rewelacja! Akcja, romanse, ironiczny humor Archera, po prostu książki się pochłania! Ale dalej, to już gorzej, akcje coraz bardziej wydumane, nieprawdopodobne, coraz więcej opisów, polityki, wyszczególniania sposobu działania rządu angielskiego.....a ostatni tom to już całkiem jakby pisany na siłę:( dłużyzny, nieistotne, szczegółowe wstawki..jednak trzeba doczytać do końca, żeby zamknąć wątki. Ja przeczytałam mimo wszystko całość z przyjemnością i polecam:)

oceniam tu całość cyklu:
pierwsze tomy-rewelacja! Akcja, romanse, ironiczny humor Archera, po prostu książki się pochłania! Ale dalej, to już gorzej, akcje coraz bardziej wydumane, nieprawdopodobne, coraz więcej opisów, polityki, wyszczególniania sposobu działania rządu angielskiego.....a ostatni tom to już całkiem jakby pisany na siłę:( dłużyzny, nieistotne, szczegółowe...

Do końca ciekawe.

Do końca ciekawe.

Niestety ostatnia, ale, moim zdaniem, najsłabsza część sagi. Taka nijaka, bez wielkich zwrotów akcji, dość przewidywalna i powolna...

Niestety ostatnia, ale, moim zdaniem, najsłabsza część sagi. Taka nijaka, bez wielkich zwrotów akcji, dość przewidywalna i powolna...

Ufff! Skończyłam Kroni8ki Cliftonów, zamknęłam ostatni, VII tom. Połowa tego tomu to perypetie Virginii. Aż byłam zdziwiona, po co autor poświecił jej tyle miejsca. Chyba, żeby stworzyć tło dla wciąż szlachetnych Cliftonów i Barringtonów. Zdziwiła mnie też historia Freddiego, a zwłaszcza jego rodziców, prawdziwych rodziców.
W tym tomie, który obejmuje lata 1978-1992 jesteśmy świadkami zburzenia mury berlińskiego. Ale Archer, choć wcześniej wplatał wątki polskie, tu nie uczynił tego i gdyby jego powieść miała przetrwać pokolenia - przyszli czytelnicy nic nie zrozumieją z tego burzenia, które ot, tak Niemcy postanowili wykonać, by połączyć dwie części kraju.
Co wyniosłam z przeczytania całej serii? Na pewno trochę poznałam zasady funkcjonowania angielskiego parlamentu, bankowości oraz zasady panujące w tych bardzo ściśle powiązanych branżach. O tym trudnym i jednak dośc hermetycznym świadku Autor potrafił pisać jasno, niekiedy tylko nużąc, bo, co za dożo, to niezdrowo. Podtrzymuje zdanie, które wyraziłam po przeczytaniu I tomu - opowiadać to on umie!

Ufff! Skończyłam Kroni8ki Cliftonów, zamknęłam ostatni, VII tom. Połowa tego tomu to perypetie Virginii. Aż byłam zdziwiona, po co autor poświecił jej tyle miejsca. Chyba, żeby stworzyć tło dla wciąż szlachetnych Cliftonów i Barringtonów. Zdziwiła mnie też historia Freddiego, a zwłaszcza jego rodziców, prawdziwych rodziców.
W tym tomie, który obejmuje lata 1978-1992...