Intrygujące

Intrygujące

Jedna z lepszych książek dotycząca tożsamości i płynności pojęcia płci i seksualności. Warto!

Jedna z lepszych książek dotycząca tożsamości i płynności pojęcia płci i seksualności. Warto!

Nie dam żadnej gwiazdki bo nawet nie wiem jak nazwać to co przeczytałam. Rozumiem, że to fikcja literaka jednak mnie kompletnie zniesmaczyła. Działam dość sporo w sferze transpłciowości. Wspieram dzieci, młodzież i ich rodziny, które borykają się z problemem tożsamości. Robimy wiele aby dokształcać osoby niezorientowane w temacie a tu taki zonk w postaci książki " Ja", gdzie temat dla mnie został potraktowany przedmiotowo i seksistowsko. Niejednokrotnie osoby transpłciowe są aseksualne a laik po przeczytaniu tej książki będzie mieć zdecydowanie inne wyobrażenie.
Książka dziwna, dla mnie chaotyczna. Męczyłam się przy jej czytaniu. osobiście NIE POLECAM.

Nie dam żadnej gwiazdki bo nawet nie wiem jak nazwać to co przeczytałam. Rozumiem, że to fikcja literaka jednak mnie kompletnie zniesmaczyła. Działam dość sporo w sferze transpłciowości. Wspieram dzieci, młodzież i ich rodziny, które borykają się z problemem tożsamości. Robimy wiele aby dokształcać osoby niezorientowane w temacie a tu taki zonk w postaci książki "...

Gdybym miał porównywać "Ja" do "Orlanda" Virginii Woolf, zdecydowanie bardziej do mnie przemawia tytuł Yanna Martela. Przede wszystkim ogromną robotę robi fakt, iż Martel patrzy bardziej współcześnie na temat płynności płci. Nie ujmuję wartości "Orlandowi", który również mnie zachwycił, natomiast "Ja" polecam zdecydowanie bardziej.

Kocham styl pisania Martela. To plus niezwykle ciekawe, erudycyjne przemyślenia nt. filozofii, życia, religii, wstawki popkulturowe tworzą część spajającą wszystkie książki tego autora i zdecydowanie punkt wyróżniający go z grona innych pisarzy.

Nie mogę się doczekać kolejnego spotkania i kolejnej, ani przez chwilę nie wątpię, równie wspaniałej przygody z prozą Martela.

Gdybym miał porównywać "Ja" do "Orlanda" Virginii Woolf, zdecydowanie bardziej do mnie przemawia tytuł Yanna Martela. Przede wszystkim ogromną robotę robi fakt, iż Martel patrzy bardziej współcześnie na temat płynności płci. Nie ujmuję wartości "Orlandowi", który również mnie zachwycił, natomiast "Ja" polecam zdecydowanie bardziej.

Kocham styl pisania Martela. To plus...

Mając po raz pierwszy styczność z "ja" Yanna Martela, doszłam do wniosku, iż jest to niczym niewyróżniające się czytadło. Jednak szybko okazało się, iż byłam w ogromnym błędzie.
Jest to książka niespotkana na co dzień. Potrafi wywołać sprzeczne emocje i doprowadzić do różnorodnych wniosków. Posiada tak samo dużo cech pozytywnych, jak i negatywnych.
Pierwsze kilkadziesiąt stron uważam za naprawdę udane. Autor ciekawie opisuje dzieciństwo głównego bohatera. Nie stroni od żartów i pokazuje, że w jego słowniku nie ma miejsca dla takiego pojęcia jak "tabu". Później jednak zbyt wiele rzeczy poszło w niewłaściwym kierunku. Momentami naprawdę się nudziłam, a czytałam tylko ze względu na nadzieję, iż dalej będzie lepiej. Czy rzeczywiście było? Szczerze nie mam pojęcia. Mimo wszystko wiem na pewno, że pomysł na drugi rozdział, którego długość to zaledwie kilka zdań był świetnym pomysłem udowadniającym niekonwencjonalność owej książki.
Podziwiam umiejętności autora w spostrzeganiu i opisywaniu najróżniejszych zjawisk. Szczególne wrażenie zrobiły na mnie fragmenty, w których przedstawia życie oczami kobiety. Aż ciężko było mi uwierzyć, że pisał to mężczyzna.
Za największy minus uważam sprowadzanie wszystkiego do seksu. Nie zależnie co by się działo i tak wszystko skończy się seksem. Ukochani rodzice głównego bohatera umierają w katastrofie samolotowej a co nasz nastolatek na to? Idzie się masturbować. Oprócz tego oczywiście mamy jeszcze seks heteroseksualny, seks kobiet, seks mężczyzn, analny, gwałt i ogólnie co komu się zamarzy.
Nagłą zmianę płci można interpretować na różne sposobu. Pierwszy, który przyszedł mi do głowy, opiera się na tym, że bohater zmienia płeć, gdy w jego życiu dzieje się zbyt dużo. Zmiany, których doświadcza, wpływają na niego tak bardzo, że staje się całkowicie innym człowiekiem. To jedna z interpretacji, które mi się nasunęły, ale możliwości odbierania tego wątku są niezliczone.
"Ja" polecam osoba pragnącym poeksperymentować z literaturą i nieobawiającym się drastycznych scen. Jeśli natomiast szuka się typowej obyczajówki, to proszę mi wierzyć, że nie tędy droga.

Mając po raz pierwszy styczność z "ja" Yanna Martela, doszłam do wniosku, iż jest to niczym niewyróżniające się czytadło. Jednak szybko okazało się, iż byłam w ogromnym błędzie.
Jest to książka niespotkana na co dzień. Potrafi wywołać sprzeczne emocje i doprowadzić do różnorodnych wniosków. Posiada tak samo dużo cech pozytywnych, jak i negatywnych.
Pierwsze kilkadziesiąt...

Książka łamiąca większość współczesnych tematów tabu zarówno ze strony kobiecej jak i męskiej. Niezwykle barwna opowieść o codziennym, prywatnym życiu, przygodach i podróżach postaci, którą poznajemy na nowo podczas każdej kolejnej historii. Wręcz wzorowa plastyczność tekstu powoduje, że książkę czyta się nałogowo. Czasem bawi, przeraża, szokuje, ale przede wszystkim daje do myślenia na tematy, które nie zawsze są chętnie poruszane na co dzień

Książka łamiąca większość współczesnych tematów tabu zarówno ze strony kobiecej jak i męskiej. Niezwykle barwna opowieść o codziennym, prywatnym życiu, przygodach i podróżach postaci, którą poznajemy na nowo podczas każdej kolejnej historii. Wręcz wzorowa plastyczność tekstu powoduje, że książkę czyta się nałogowo. Czasem bawi, przeraża, szokuje, ale przede wszystkim daje...

Ciężka lektura. Jeśli ktoś sięga po nią i myśli, że ma w ręku przeciętne czytadło, to jest w dużym błędzie.
Wspaniała narracja, głębokie przemyślenia- to pierwsze, co mnie porwało. Fakt, że autor- mężczyzna- tak dogłębnie, dokładnie potrafi oddać emocje i fizjologię kobiety powala na kolana. Czytając fragmenty książki, w których narratorem jest kobieta, można mieć wrażenie, że MUSIAŁA to pisać kobieta. Więc wielki ukłon w stronę autora.

Niestety nie da się o powieści napisać w samych superlatywach. Bo skoro cała emocjonalność i biologia postaci jest tak dokładna, to jak można pogodzić się z faktem, iż bohater zwyczajnie nagle zmienia płeć? I nie jest to zmiana płci, z jaką można mieć do czynienia w dzisiejszej rzeczywistości, to znaczy zmiana bez ingerencji chirurga. Bohater budzi się jako kobieta. Z dnia na dzień staje się całkiem inną osobą.
W opisie książki sugerowano mi, iż ta powieść zmieni moje nastawienie i tabu o gender. Nic bardziej mylnego. Mogłaby zmienić, gdyby bohater umysłowo stał się kobietą, ale pozostał w ciele mężczyzny. A nasz bohater, który w pierwszej części ma silne, męskie ciało, nagle jest pozbawiony penisa, za to ma piersi, łechtaczkę i miesiączkę. A na koniec znów penisa.

Reasumując, mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej powieści. Nie żałuję, że po nią sięgnęłam, mimo że spodziewałam się czegoś innego. Godna polecenia, bo myślę, że każdy może odebrać ją inaczej, z powodu jej niezwykłej głębi.

Ciężka lektura. Jeśli ktoś sięga po nią i myśli, że ma w ręku przeciętne czytadło, to jest w dużym błędzie.
Wspaniała narracja, głębokie przemyślenia- to pierwsze, co mnie porwało. Fakt, że autor- mężczyzna- tak dogłębnie, dokładnie potrafi oddać emocje i fizjologię kobiety powala na kolana. Czytając fragmenty książki, w których narratorem jest kobieta, można mieć...

Nie dla każdego, do refleksyjnej lektury

Nie dla każdego, do refleksyjnej lektury

nie wiem czy polecam :D

nie wiem czy polecam :D

Dziwna książka, chwilami denerwująca, ale miejscami pięknie napisana. Rozedrganie głównego bohatera to tak jakby odzwierciedlenie rozedrgania autora. Na pewno każdy powinien przeczytać na pewnym etapie życia - byle nie za późno, ani nie za wcześnie.

Dziwna książka, chwilami denerwująca, ale miejscami pięknie napisana. Rozedrganie głównego bohatera to tak jakby odzwierciedlenie rozedrgania autora. Na pewno każdy powinien przeczytać na pewnym etapie życia - byle nie za późno, ani nie za wcześnie.