Nie jest to może arcydzieło ale jakimś sposobem klimat doskonale oddaje (tak mi się wydaje) beznadziejność sowieckiego systemu więziennego. Z tej krótkiej opowieści i rozmów więźnia ze strażnikiem wynika, że nie tylko osadzeni ale też i pilnujący są porównywalnie przytłoczeni swoim położeniem. A świat zewnętrzny jakby znikał, jakby nie istniał dla nich... Przygnębiające.

Nie jest to może arcydzieło ale jakimś sposobem klimat doskonale oddaje (tak mi się wydaje) beznadziejność sowieckiego systemu więziennego. Z tej krótkiej opowieści i rozmów więźnia ze strażnikiem wynika, że nie tylko osadzeni ale też i pilnujący są porównywalnie przytłoczeni swoim położeniem. A świat zewnętrzny jakby znikał, jakby nie istniał dla nich... Przygnębiające.

„WOLNE LEKTURY” REWELACYJNIE WYWIĄZUJĄ SIĘ Z EDUKACYJNEJ MISJI. DZIĘKUJĘ!
Dostępne na: https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/wiezienie/
Notka redakcyjna „Wolnych Lektur”:
„Ująwszy się za uderzoną przez policjanta obcą dziewczyną, student Misza trafia do więzienia, gdzie zadziwia wszystkich uśmiechem i pogodą ducha. W miarę upływu czasu zaczyna jednak coraz głębiej zastanawiać się nad systemem, w którym każdy jest albo oprawcą, albo ofiarą. Słucha ponurych opowieści zastraszonych, zobojętniałych strażników, mocno przeżywa okrucieństwo współwięźniów wobec najsłabszych i czuje, że to zamknięte, patologiczne środowisko jak w soczewce ukazuje niesprawiedliwość społeczną carskiego imperium. Pewnego dnia w celi obok pojawia się intrygujący sąsiad: więzień polityczny. Misza nie zna brzmienia jego głosu, ale dzięki stukaniu w ścianę alfabetem Morse'a poznaje jego poglądy. Teraz musi podjąć decyzję.”

O autorze: Maksim Gorki właściwie Aleksiej Pieszkow (1868 -1936) - WIELKIM PISARZEM BYŁ, i to nie „radzieckim”, lecz rosyjskim, bo zdecydowaną większość dzieł opublikował długo przed rewolucją („Na dnie” – 1902, „Matka” – 1907). Więcej proszę przeczytać w Wikipedii, ja natomiast tylko wspomnę, że stał się twórcą realizmu socjalistycznego, a teraz mała dygresja:

Otóż, ze względu na permanentną, nazwijmy delikatnie, niechęć do wszystkiego co rosyjskie, sami ponosimy niepowetowane straty nie czytając wielkich pisarzy rosyjskich (z małym wyjątkiem dla Tołstoja czy Dostojewskiego). Już Miłosz wielokrotnie o tym pisał, a poważnym dowodem jest obecność w każdym amerykańskim almanachu co najmniej 15 rosyjskich prozaików, co szokuje, wobec braku choćby jednego polskiego (mówię o prozaikach, bo poeci są: Miłosz, Herbert i Szymborska). Oczywiście Gorkiego wszędzie podają, więc skoro nadarza się okazja w ciągu godziny go poznać (61 stron, e-book - 87),to zbrodnią, by było zaniechanie tego.

Przeczytałem, dla rozrywki piękne pytanie wynotowałem (s.58,2 – e-book):
„….Bo jeśli ja panu mówię prawdę, a pan mnie za to w pysk... czyż przez to prawda stanie po pańskiej stronie?....”

…….i brzmiącą jak motto skargę (s.78):
„— Panie, Boże mój! Czemu w ludziach tak wiele okrucieństwa i złości? Boże, czemu?..”

A finał ewangeliczny (s.80):
„ Kto uwolnił swój umysł z ciemnicy przesądów, dla tego więzienie nie istnieje, gdyż rozkazuje wtedy mówić kamieniom, i kamienie mówią za nas!..”
. — nawiązanie do wypowiedzi Jezusa z Ewangelii Łukasza: A on odpowiadając, rzekł im: Powiadam wam, jeśliby ci milczeli, wnet kamienie wołać będą (Łk, 19:40).
Dla mnie BOMBA!! 10/10

„WOLNE LEKTURY” REWELACYJNIE WYWIĄZUJĄ SIĘ Z EDUKACYJNEJ MISJI. DZIĘKUJĘ!
Dostępne na: https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/wiezienie/
Notka redakcyjna „Wolnych Lektur”:
„Ująwszy się za uderzoną przez policjanta obcą dziewczyną, student Misza trafia do więzienia, gdzie zadziwia wszystkich uśmiechem i pogodą ducha. W miarę upływu czasu zaczyna jednak coraz głębiej...

Moim postanowieniem było przeczytać coś nieprzystającego do mojego światopoglądu. Zdecydowałem się na wyzwanie przeczytania czegoś socjalistycznego, ale tak, by nie oceniać tego ze względu na autora i jego poglądy, które wprawdzie i tak się tu zawierają, ale wyłącznie na treść.

A ta nie zachwyca pod względem akcji i "dziania się".

Mimo to kilka dobrze brzmiących frazesów nie do końca utrzymanych w marksistowskim stylu, a raczej dość uniwersalnie sformułowanych, opisy społeczności więzienia, i spore przerysowanie, stworzyły specyficzny, mroczny klimat. A to w tak krótkim dziele naprawdę mi wystarcza.

Moim postanowieniem było przeczytać coś nieprzystającego do mojego światopoglądu. Zdecydowałem się na wyzwanie przeczytania czegoś socjalistycznego, ale tak, by nie oceniać tego ze względu na autora i jego poglądy, które wprawdzie i tak się tu zawierają, ale wyłącznie na treść.

A ta nie zachwyca pod względem akcji i "dziania się".

Mimo to kilka dobrze brzmiących frazesów...

Troszeczkę nie rozumiem tak niskich ocen wystawianych tej lekturze. Owszem, może się wydawać nieco naiwna albo powierzchowna, ale miłośnicy "złotych myśli" znajdą tu nieco głębszy przekaz niż to, co serwuje przysłowiowy Paulo Coelho. Warto też zauważyć, że sam autor "bywał" w więzieniu kilka razy, oskarżany o wywrotową działalność wśród robotników.

Troszeczkę nie rozumiem tak niskich ocen wystawianych tej lekturze. Owszem, może się wydawać nieco naiwna albo powierzchowna, ale miłośnicy "złotych myśli" znajdą tu nieco głębszy przekaz niż to, co serwuje przysłowiowy Paulo Coelho. Warto też zauważyć, że sam autor "bywał" w więzieniu kilka razy, oskarżany o wywrotową działalność wśród robotników.

Obraz świata, w którym bezduszna władza okrutnie wymusza posłuszeństwo. Dobry w zrozumieniu rosyjskiej mentalności. Celem staje się wyzwolenie z przesądów (schematów),które pozwala na to by dla nas nawet "kamienie mówiły". Coś boskiego w tym wyzwoleniu, bo mamy tu odwołanie do Ewangelii. Obrazoburstwa się, mimo wszystko, nie dopatrzyłem.

Obraz świata, w którym bezduszna władza okrutnie wymusza posłuszeństwo. Dobry w zrozumieniu rosyjskiej mentalności. Celem staje się wyzwolenie z przesądów (schematów),które pozwala na to by dla nas nawet "kamienie mówiły". Coś boskiego w tym wyzwoleniu, bo mamy tu odwołanie do Ewangelii. Obrazoburstwa się, mimo wszystko, nie dopatrzyłem.

Misza przebywa w więzieniu i słucha opowieści strażnika.

Misza przebywa w więzieniu i słucha opowieści strażnika.

Opowiadanie ma wciągający, mocny klimat i odsłania niektóre mechanizmy rządzące ludzkim zachowaniem, ale część potencjalnych "złotych myśli" w nim zawartych nosi znamiona banału.
Mimo to warto przeczytać.

Opowiadanie ma wciągający, mocny klimat i odsłania niektóre mechanizmy rządzące ludzkim zachowaniem, ale część potencjalnych "złotych myśli" w nim zawartych nosi znamiona banału.
Mimo to warto przeczytać.