Babska misja

Fatalna. Ekstremalnie fatalna ksiazka. Meczylam sie ponad 4(!) miesiace, bo wiecej niz dwie strony sie nie da czytac na raz. Miala byc lekka i smieszna, wyszedl pretensjonalny harlekin z dwoma "niezaleznymi kobietami, ktore udaja Bridget Jones" i zakochuja sie, chociaz sie nie chca zakochac. Zarty slowne oklepane i wymuszone, trup pojawia sie na poczatku, a potem znika z powodu rozwinietego watku emocjonalno-romantycznego. Glowna bohaterka cale zycia zmaga sie z brakiem pewnosci siebie, bo jest tak atrakcyjna, ze podrywaja ja doslownie wszyscy faceci. Dlatego idac do pracy najbardziej skupia uwage na tym, zeby "obrzydzic swoj wizerunek" przez nieatrakcyjne workowate ubrania i brak makijazu. Kiedy zakochuje sie (oczywiscie) ze wzajemnoscia w policjancie lamane przez koledze ze szkoly i ten przypadkiem widzi ja w "nieatrakcyjnej wersji pracowniczej" - przez kolejne pol ksiazki zastanawia sie czy to nie zrujnowalo jego uczuc.

Fatalna. Ekstremalnie fatalna ksiazka. Meczylam sie ponad 4(!) miesiace, bo wiecej niz dwie strony sie nie da czytac na raz. Miala byc lekka i smieszna, wyszedl pretensjonalny harlekin z dwoma "niezaleznymi kobietami, ktore udaja Bridget Jones" i zakochuja sie, chociaz sie nie chca zakochac. Zarty slowne oklepane i wymuszone, trup pojawia sie na poczatku, a potem znika z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Parodia Chmielewskiej.

Parodia Chmielewskiej.

Pokaż mimo to

Kopia Chmielewskiej i to dosyć wierna kopia: styl, frazeologia, składnia, rytm zdań, nawet niektóre chwyty fabularne żywcem "pożyczone" od Chmielewskiej. Łącznie z użyciem słów, które dotąd znajdowałam TYLKO w książkach Królowej Kryminału. Uznaję to za hołd dla niej, bo naśladownictwo jest ponoć najwyższym rodzajem hołdu.
Językowo niestety gorzej - książka błaga o dobrego redaktora, bo ten w wydawnictwie, o ile był, przepuścił błędy w rodzaju "dygać" zamiast "dygować" (pierwsze oznacza rodzaj ukłonu, drugie potoczne określenie niesienia z trudem niewygodnego ciężaru) problemy z odmianą słowa "oboje" czy wspomnianą już przy poprzednio opisywanych tomach sędzinę zamiast sędzi. Do tego problemy z tożsamością podmiotu, kiedy nie wiadomo do końca o którego bohatera chodzi, bo co innego wynika z tekstu, a co innego z kontekstu. Autor może takie rzeczy przeoczyć, redaktorowi nie wolno.
I strasznie denerwujące przeskoki w czasie nie zaznaczone nawet pustym wersem. Czytamy na przykład, że Łukasz proponuje dziewczynom przeniesienie się w inne miejsce i już w następnym zdaniu, bez najmniejszego oddechu są w tym innym miejscu. Teleportowali się ani chybi.
Nie zmienia to faktu, że książka czytała się ŚWIETNIE, a nawet zmusiła mnie do zarwania nocy :)
Po początkowej irytacji, ponieważ autorka coś namieszała w kwestii mieszkania Luki i Moniki. Rozumiem, że obie wyjechały na studia np do Lublina, Monika na UM, Luka na UMSC lub KUL, ale potem biedniejszej Monice rodzice wynajęli stancję, a bogatsza Luka mieszkała w akademiku, z którego uciekała do Moniki by się pouczyć. Kompletnie bez sensu, taniej by było, gdyby tę stancję wynajęły razem i opłacały po połowie skoro i tak się przyjaźniły. Odniosłam wrażenie że autorka początkowo nie mogła się zdecydować skąd się dziewczyny znają i jak długo, dopiero potem dopisała, że przyjaźnią się od przedszkola.
Potem wróciły do Kraśnika szukać pracy i ją znalazły, a jednak któraś z nich słysząc, że Mariolka przyjechała do Kraśnika szukać pracy stwierdza, że dziewczyna chyba niespełna rozumu, bo stąd wszyscy wyjeżdżają. Hmm...
Poza tym cały czas miałam wrażenie, że autorka załatwia własne porachunki z Kraśnikiem i nie tylko, bo co jakiś czas wtrącała swoje własne opinie a to na temat kraśnickich "palm", a to na temat jakiejś uchwały rady miejskiej, a to na kilka innych tematów.
Nawiasem mówiąc palmy były prawdziwe, a nie sztuczne :D
Widać też bardzo wyraźnie jakie sympatie polityczne i nie tylko polityczne posiada autorka. Niech sobie posiada, ale mnie jako czytelnika interesuje fabuła, a nie życie osobiste autorki.
No i research też taki sobie, bo w "rozwód kościelny" uzyskany od ręki to ja zdecydowanie nie wierzę. Zresztą nie bardzo rozumiem po co był bohaterom potrzebny. Żadne nie sprawiało wrażenia, by przejmowało się kwestiami wiary i religii. Ślub kościelny był więc im potrzebny chyba tylko dla dekoracji.
Jednak z wszystkich trzech tomów "sagi kraśnickiej" ten przypadł mi najbardziej do gustu. Nie wykluczam że dlatego, że się już trochę przyzwyczaiłam do sposobu pisania pani Kursy, więc i czytało się nieco lżej, dlatego, nie musząc roztrząsać, o co właściwie chodziło i kto jest kim, mogłam pozwolić się wciągnąć.
W sumie miłe czytadło.

Kopia Chmielewskiej i to dosyć wierna kopia: styl, frazeologia, składnia, rytm zdań, nawet niektóre chwyty fabularne żywcem "pożyczone" od Chmielewskiej. Łącznie z użyciem słów, które dotąd znajdowałam TYLKO w książkach Królowej Kryminału. Uznaję to za hołd dla niej, bo naśladownictwo jest ponoć najwyższym rodzajem hołdu.
Językowo niestety gorzej - książka błaga o dobrego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zdecydowanie nie dla mnie. Nieśmiały harlekin z drobnym elementem kryminalnym.
Jakby odjąć opisy emocji obu bohaterek zostałoby ze 20 stron... Lekkie czytadełko, w sam raz jako gratis do "Gali" albo innego czasopisma nie dla panów.

Zdecydowanie nie dla mnie. Nieśmiały harlekin z drobnym elementem kryminalnym.
Jakby odjąć opisy emocji obu bohaterek zostałoby ze 20 stron... Lekkie czytadełko, w sam raz jako gratis do "Gali" albo innego czasopisma nie dla panów.

Pokaż mimo to

"Czas relaksu,relaksu,relaksu to czas"
Rewelacyjnie czyta Joanna Lissner.
Dzięki niej jest barwniej i zabawniej!
Z największą przyjemnością posłucham kolejnego audiobooka.

"Czas relaksu,relaksu,relaksu to czas"
Rewelacyjnie czyta Joanna Lissner.
Dzięki niej jest barwniej i zabawniej!
Z największą przyjemnością posłucham kolejnego audiobooka.

Pokaż mimo to

Czytając tą książkę ubawiłam się....bawiły mnie zwroty różnego typu.
Np. pierwszy raz spotkałam się ze zwrotem " zakomórkować" do kogoś.
Lekka, przyjemna ze szczęśliwym końcem. Tempo w jakim żyję setki spraw po drodze załatwiane przekierowało moją głowę na treści lekkie i przyjemne.... Książkę polecam na leżaczek przy kawusi,

Czytając tą książkę ubawiłam się....bawiły mnie zwroty różnego typu.
Np. pierwszy raz spotkałam się ze zwrotem " zakomórkować" do kogoś.
Lekka, przyjemna ze szczęśliwym końcem. Tempo w jakim żyję setki spraw po drodze załatwiane przekierowało moją głowę na treści lekkie i przyjemne.... Książkę polecam na leżaczek przy kawusi,

Pokaż mimo to

Zgrabnie napisana książka. Ciekawi bohaterowie, którzy mają wprawdzie swoje wady i słabości, ale dają się lubić. Są trochę zwariowani, bardzo życzliwi i mają niewzruszony system wartości. Można na nich liczyć w każdej sytuacji :)
Podoba mi się świat, który kreuje pani Kursa. Po Jej książki sięgam zawsze z przyjemnością. Wywołują uśmiech na mojej twarzy, a czasami nawet potrafią prawdziwie rozbawić.
W "Babskiej misji" akcja skupia się głównie na wątku miłosnym. Czuję lekki niedosyt, jeżeli chodzi o obiecywaną "lawinę tajemniczych zdarzeń", ale i tak pobiegnę do biblioteki po kolejną część.
Szczerze polecam :)

Zgrabnie napisana książka. Ciekawi bohaterowie, którzy mają wprawdzie swoje wady i słabości, ale dają się lubić. Są trochę zwariowani, bardzo życzliwi i mają niewzruszony system wartości. Można na nich liczyć w każdej sytuacji :)
Podoba mi się świat, który kreuje pani Kursa. Po Jej książki sięgam zawsze z przyjemnością. Wywołują uśmiech na mojej twarzy, a czasami nawet...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Następna książka w stylu Joanny Chmielewskiej.

Następna książka w stylu Joanny Chmielewskiej.

Pokaż mimo to

Lekki kryminał z wątkiem miłosnym, wyraziści główni bohaterowie, środowisko dziennikarsko-policyjno-medyczne to materiał na świetną, wakacyjną, mało wymagającą książkę. Akcja toczy się błyskawicznie, ale spokojnie można za nią nadążyć. Czytaniu towarzyszą salwy śmiechu.

Lekki kryminał z wątkiem miłosnym, wyraziści główni bohaterowie, środowisko dziennikarsko-policyjno-medyczne to materiał na świetną, wakacyjną, mało wymagającą książkę. Akcja toczy się błyskawicznie, ale spokojnie można za nią nadążyć. Czytaniu towarzyszą salwy śmiechu.

Pokaż mimo to

Przewidywalna akcja, przewidywalne miejsce ukrycia trupa, ale zgrabnie napisane, lekko sie czyta - dobra lektura na upaly albo deszczowe, pochmurne dni. To druga ksiazka Kursy, jaka przeczytalam, i chetnie siegne po nastepne.

Przewidywalna akcja, przewidywalne miejsce ukrycia trupa, ale zgrabnie napisane, lekko sie czyta - dobra lektura na upaly albo deszczowe, pochmurne dni. To druga ksiazka Kursy, jaka przeczytalam, i chetnie siegne po nastepne.

Pokaż mimo to