Książka całkiem miła. O dziewczynce mieszkającej z tatą (mama nie żyje) i szczeniaczku (suczce). Dziewczynka po klasowej wycieczce do schroniska Przytuliska namawia tatę na wzięcie smutnego szczeniaka na 2 tygodniowy urlop od schroniska. 5,5 letniemu dziecku lektura całkiem się podobała, dla mnie była przewidywalna, ale poprowadzona z dobrym smakiem. Nie musiałam zmieniać tekstu. Bez brutalnych scen

Książka całkiem miła. O dziewczynce mieszkającej z tatą (mama nie żyje) i szczeniaczku (suczce). Dziewczynka po klasowej wycieczce do schroniska Przytuliska namawia tatę na wzięcie smutnego szczeniaka na 2 tygodniowy urlop od schroniska. 5,5 letniemu dziecku lektura całkiem się podobała, dla mnie była przewidywalna, ale poprowadzona z dobrym smakiem. Nie musiałam zmieniać...

Książka bardzo mi się spodobała Lara ( piesek, o którym jest opowieść ) miała wielkie szczęście... nie nie będę spoilerować. Strasznie polubiłam tą suczkę. Historię tą przeczytałam dosyć dawno temu więc nie potrafię wszystkiego opowiedzieć. Polecam tą książkę każdemu kto lubi zwierzęta.

Książka bardzo mi się spodobała Lara ( piesek, o którym jest opowieść ) miała wielkie szczęście... nie nie będę spoilerować. Strasznie polubiłam tą suczkę. Historię tą przeczytałam dosyć dawno temu więc nie potrafię wszystkiego opowiedzieć. Polecam tą książkę każdemu kto lubi zwierzęta.

Czytałam już parę książek Agnieszki Stelmaszyk, ta jest najsłabsza. Bardzo przewidywalna.

Czytałam już parę książek Agnieszki Stelmaszyk, ta jest najsłabsza. Bardzo przewidywalna.

Przyznam się, że czytając ją niejednokrotnie się wzruszyłam. Autorka w cudowny sposób potrafi uwrażliwić na los skrzywdzonych zwierząt. Książka napisana jest w przyjemny, ciepły i ciekawy sposób. Pisarka nadała Larze niezwykłą osobowość, niejednokrotnie natrafiamy na fragmenty, w których możemy poznać myśli i uczucia Dalmatynki.
Weronika pochłonęła tę książkę w zastraszającym tempie, gdyż przygody Meli i Lary wciągają od samego początku. Lekturę uprzyjemnią hipnotyzujące, estetyczne, czarno-białe rysunki Magdaleny Saramak i różowa okładka, z której uśmiecha się do dziecka sympatyczna dalmatynka.
Naprawdę polecam :)
Sama ją przeczytałam i urzekła mnie. Teraz szukamy z córką innych historii z tej serii.

Przyznam się, że czytając ją niejednokrotnie się wzruszyłam. Autorka w cudowny sposób potrafi uwrażliwić na los skrzywdzonych zwierząt. Książka napisana jest w przyjemny, ciepły i ciekawy sposób. Pisarka nadała Larze niezwykłą osobowość, niejednokrotnie natrafiamy na fragmenty, w których możemy poznać myśli i uczucia Dalmatynki.
Weronika pochłonęła tę książkę w...

Wiecie, że mamy naszą własną Holly Webb?? Czyli autorkę, która pisze opowiadania ze zwierzakami w roli głównej? Sama byłam zaskoczona, ale to prawda. Właśnie miałam okazję przekonać się o tym na własnej skórze. A dziś mam wielką przyjemność przedstawić Wam trzecią co prawda (ale w moim przypadku pierwszą) część z serii "Kto mnie przytuli?", której autorką jest Agnieszka Stelmaszyk.

Oczywiście moje porównanie jest dość niefortunne. Wcale nie chcę nikomu sugerować, że opowiadania te są w jakikolwiek sposób podpatrzone z zagranicznej serii znanej Wam i nam już autorki. Jednak nie mogę zaprzeczyć, że sięgając po tę serię od razu skojarzyłam ją z tamtą "zwierzęcą" serią. Nie będę także ukrywać, że podczas czytania nie obyło się również bez porównań... :/ No ja tak już mam i nic na to nie poradzę...

"Lara może wszystko" to historia pewnej małej dalmatynki. Piesek nie miał niestety szczęśliwego "dzieciństwa". Jego pierwszy właściciel był handlarzem. Suczka wraz z innymi pieskami została umieszczona w pudle i wyniesiona na targowisko w celu sprzedaży. Niestety zainteresowanie było marne, a upał bardzo wszystkim doskwierał. Właściciel nie zauważył nawet, gdy pieski pozdychały z pragnienia i gorąca. Jedynie tej małej psince udało się przeżyć. I tak dalmatynka trafiła do schroniska dla zwierząt, gdzie nie potrafiła się w ogóle zaaklimatyzować. Piesek nie ufał ludziom i nawet znaczna poprawa jego warunków nie potrafiła go przekonać do tego, że nie wszyscy są źli.

Aż do pewnego czasu. A dokładnie do dnia, w którym do schroniska przyszły dzieci w pobliskiej szkoły. Wśród nich była pewna dziewczynka - Mela, która od razu dostrzegła psinkę i zapragnęła jej pomóc. Dzięki uprzejmości pracownikom schroniska nadała jej imię Lara, a potem... udało jej się także zabrać suczkę na dwutygodniowy urlop do domu. Mela była bardzo szczęśliwa, a piesek... No właśnie. Myślicie, że przekonał się do ludzi? Że zaufał swojej małej opiekunce i jej tacie? A może jej urlop w tym pełnym ciepła i miłości domu troszkę się przedłużył? Oj, nie będę Wam zdradzać żadnych szczegółów. O wszystkim dowiedzcie się sami :)

Nie ukrywam, że książki, w których głównymi bohaterami są zwierzaczki są w naszym domu bardzo mile widziane. Alicja uwielbia zwierzęta i choć te lektury wydawałyby się za "dorosłe" jak dla pięciolatki to w naszym przypadku jest zupełnie inaczej. Mała aż piszczy, gdy do domu trafia kolejna lektura z pieskiem czy z kotkiem i od razu tego samego wieczoru musimy rozpocząć lekturę. Tym razem było dokładnie tak samo, a ja z ogromna przyjemnością czytam takie powieści mojemu dziecku. Uważam, że tego typu opowiadania uczą moją córeczkę jeszcze większej wrażliwości i zrozumienia dla naszych małych czworonogów.

Jak wspomniałam wcześniej - nie obyło się oczywiście bez porównań. Doskonale znam ju twórczość Holly Webb i byłam strasznie ciekawa czy nasza pisarka sprosta temu wyzwaniu. I wiecie co? Absolutnie się nie zawiodłam. Książeczki te pisane są prostym i przystępnym językiem, a historie w nich zawarte naprawdę bardzo ciekawe. Musze przyznać, że szybko wciągnęłam się w treść tej lektury i niestety podczas czytania nie zauważyłam, że moje dziecko od kilku minut już smacznie śpi :P Jaka jest więc różnica między tymi dwiema seriami? Wg, mnie Holly Webb potrafi lepiej wczuć się w to co czują zwierzęta i fajnie nam to przedstawia, tym czasem Agnieszka Stelmaszyk robi to trochę rzadziej, za to akcja opowiadania ma troszeczkę więcej ciekawych wątków :) Więc trudno byłoby mi wybrać, która z nich jest lepsza, bo obie mi się podobają :) Ale to moja opinia po pierwszej książce z tejże serii... zaraz zabieram się za kolejną!

Wiecie, że mamy naszą własną Holly Webb?? Czyli autorkę, która pisze opowiadania ze zwierzakami w roli głównej? Sama byłam zaskoczona, ale to prawda. Właśnie miałam okazję przekonać się o tym na własnej skórze. A dziś mam wielką przyjemność przedstawić Wam trzecią co prawda (ale w moim przypadku pierwszą) część z serii "Kto mnie przytuli?", której autorką jest Agnieszka...

Baaardzo ciekawa, więcej... ? Nie wiem co napisać :D ♥

Baaardzo ciekawa, więcej... ? Nie wiem co napisać :D ♥

Z tej serii wszystkie książki są rewelacyjne.
Ciekawe, pouczające i uczulające na potrzeby zwierząt.
Szczególnie polecam wszystkie książki tej autorki do przeczytania przed kupieniem dla naszej pociechy pierwszego zwierzaka.

Z tej serii wszystkie książki są rewelacyjne.
Ciekawe, pouczające i uczulające na potrzeby zwierząt.
Szczególnie polecam wszystkie książki tej autorki do przeczytania przed kupieniem dla naszej pociechy pierwszego zwierzaka.

Bardzo ciekawa książka. Polecam

Bardzo ciekawa książka. Polecam