Bardzo wciągająca historia. Połączenie romansu z kryminałem. Świetnie się czyta i książka zachęca do przeczytania kolejnej części.

Bardzo wciągająca historia. Połączenie romansu z kryminałem. Świetnie się czyta i książka zachęca do przeczytania kolejnej części.

Muszę bez bicia przyznać, że po "Tajemnicę wodospadu" zabrałam się tylko dlatego, że dopadł mnie "leń czytelniczy" i nie mogłam znaleźć dla siebie nic odpowiedniego. I powiem też na dodatek, że książka była naprawdę dobra.

Fabuła jest bardzo schematyczna jak na sagi skandynawskie, ale wciąga bez reszty. Mała dziewczynka, Amalie, jest świadkiem brutalnego mordu na młodej ciężarnej Cygance. Jej ciało do wody wrzucił zakapturzony mężczyzna, w wiosce nazywany Złym. Jednak Amalie nikt nie wierzy ponieważ w trakcie tego zdarzenia miała ona ledwie 10 lat, a nawet po dekadzie (czyli w czasach właściwego rozwoju akcji powieści) nie zdobyła ona popleczników. Do tego ojciec dziewczyny pragnie ją wydać za bogatego dżentelmena, poważanego w miasteczku, a ona sama zakochana jest w biednym, fińskim młodzieńcu. Do tego dochodzi wątek rodzinny oraz zbrodnia, która po latach zaczyna dawać o sobie znać.

Historia może trochę oklepana, jednak dalej bardzo ciekawa, a kiedy już się wciągniesz kartki lecą i zanim się obejrzysz, już skończyłeś książkę.

Polecam osobom, które czytają powieści skandynawskie oraz tym, którzy poszukują czegoś lekkiego i przyjemnego.

Muszę bez bicia przyznać, że po "Tajemnicę wodospadu" zabrałam się tylko dlatego, że dopadł mnie "leń czytelniczy" i nie mogłam znaleźć dla siebie nic odpowiedniego. I powiem też na dodatek, że książka była naprawdę dobra.

Fabuła jest bardzo schematyczna jak na sagi skandynawskie, ale wciąga bez reszty. Mała dziewczynka, Amalie, jest świadkiem brutalnego mordu na młodej...

Wszystkim, którzy dopiero zaczynają przygodę z tą Sagą polecam zdobyć te książki (choćby w formacie elektronicznym) i wciągnąć się w tę niesamowitą historię. Cała saga trzyma w napięciu, co chwila pojawiają się nowe, bardzo ciekawe wątki. Autorka porusza niekiedy bardzo trudne kwestie, czasem zwykłe ludzie sprawy, jednak w całość umiejętnie wplecione zostały elementy fantastyki co bardzo wzbudza ciekawość czytelnika.

Wszystkim, którzy dopiero zaczynają przygodę z tą Sagą polecam zdobyć te książki (choćby w formacie elektronicznym) i wciągnąć się w tę niesamowitą historię. Cała saga trzyma w napięciu, co chwila pojawiają się nowe, bardzo ciekawe wątki. Autorka porusza niekiedy bardzo trudne kwestie, czasem zwykłe ludzie sprawy, jednak w całość umiejętnie wplecione zostały elementy...

Książka dość długo przeleżała na mojej półce, aż w końcu postanowiłam dać jej szansę. I powiem szczerze, że pozytywnie mnie zaskoczyła. Książka opowiada o Amelie, która 10 lat wcześniej była świadkiem zamordowania młodej Cyganki przez postać nazywaną na wsi jako Zły. Od tragedii minęło wiele lat, a Amelia cały czas myśli o zamordowanej dziewczynie... Do tego dochodzi miłość do dwóch mężczyzn, jeden z nich pochodzi z bogatego domu, dla rodziców jest idealnym kandydatem dla Amelie, drugi z nich jest ubogi, ale dla dziewczyny nie robi to różnicy i zakochuje się w nim. Młodzi spotykają się potajemnie, gdyż rodzice dziewczyny nie zgadzają się, by ich córka związała się z ubogim Finem.

Książka dość długo przeleżała na mojej półce, aż w końcu postanowiłam dać jej szansę. I powiem szczerze, że pozytywnie mnie zaskoczyła. Książka opowiada o Amelie, która 10 lat wcześniej była świadkiem zamordowania młodej Cyganki przez postać nazywaną na wsi jako Zły. Od tragedii minęło wiele lat, a Amelia cały czas myśli o zamordowanej dziewczynie... Do tego dochodzi miłość...

Amalie miała osiem lat, gdy przypadkiem stała się świadkiem morderstwa pewnej młodej kobiety. Widziała tajemniczego mężczyznę w kapturze, ze złośliwym uśmiechem na ustach, który bez wahania wrzucił swoją ofiarę w głębinę. Od tego czasu minęło dziesięć lat. Nikt jej nie uwierzył, najbliżsi sądzili, że była to wina jej bujnej wyobraźni. Mylili się? A jeśli morderca czaił się nadal w pobliżu?

Nie na tym koniec, bowiem Amalie w snach prześladuje tajemniczy Zły i jego ofiara. W dodatku rodzice za jej plecami wybrali jej kandydata na męża. Wszystko wywraca się do góry nogami. Czy Amelie zaakceptuje decyzję rodziców? I co z koszmarami, które nawiedzają ją co noc? Jak daleko posunie się, by odkryć tajemnicę wodospadu?


Zacznę może od tego, że książka trafiła w moje ręce przypadkowo i nie za bardzo miałam ochotę ją przeczytać. W dodatku od razu stwierdziłam, że kolejnych części na pewno nie kupię, bo jest ich stanowczo za dużo, a nie mam ochoty wydawać pieniędzy na nowe egzemplarze. Ograniczam się. Co jednak nakłoniło mnie do zapoznania się z jej fabułą?

Po pierwsze wątek kryminalny, który od razu rzuca się w oczy z małą nutką magii, a że kryminałów nie czytałam nigdy, więc czemu nie skorzystać? No i kolejny ważny powód - klimaty skandynawskie. Kolejna (jak dla mnie) nowość. A lubię nowości, więc...

Głowna bohaterka to młoda, urodziwa dziewczyna, pochodząca z niebiednego domu. Nie może się uwolnić od wspomnień z przed dziesięciu lat, ciągle udaje się w miejsce zbrodni, ale nie po to, by odszukać tam mordercę, tylko by spotkać się z chłopakiem Mittim. Niestety rodzice nie akceptują jej ukochanego, ponieważ pochodzi z biednej rodziny, więc wydają ją za kogoś innego. Zrozpaczona dziewczyna nie wie co począć, do czasu jak poznaje swojego przyszłego męża.

Amalie da się lubić za jej przyjazne podejście do ludzi i świata. Nie jest leniwa, w przeciwieństwie do młodszej siostry, która była po prostu strasznie, ale to strasznie denerwująca.

Mowa o Kari - upartej, wiecznie zazdrosnej, naburmuszonej i po prostu wkurzającej dziewczynie. Pomimo swego wieku - 16 czy 17 lat - zachowywała się jak 10-letnie dziecko. Marudziła, co pięć minut zmieniał jej się humor, wymyślała przedziwne historie...a mi po prostu robiło się niedobrze.

Rodzice Amalie, zwłaszcza matka, również nie przypadli mi go gustu. Rozumiem, że w tamtych czasach (1875r) panowały inne zwyczaje i mogli oni decydować o lasie swoich dzieci, ale ciągle czułam, że chcieli Amalie zrobić na złość. Albo to ja jestem przewrażliwiona.


Na szczęście nie ma tu monotonii, ciągle coś się dzieje. No cóż, autorka musiała się ze wszystkim pomieścić na tych prawie 200 stronach. Książkę czyta się szybko, czasami z lekkim rumieńcem na twarzy, bo mamy tu wątek miłosny, nie brakuje emocjonujących momentów, zwłaszcza gdy akcja rozgrywa się niedaleko miejsca zbrodni. Ale skoro mówimy już o scenerii, to muszę koniecznie pochwalić cudownie opisany skandynawski klimat, który mnie po prostu oczarował.
Będę musiała koniecznie poczytać inne książki, których akcja rozgrywa się na tych terenach.


Stwierdzam więc, że "Postać w kapturze" jest przyjemną książką w sam raz na majowy wieczór. Polecam ją mniej wymagającym czytelnikom, fanom romansów i Skandynawii. Mnie się spodobała, ale nie wywołała jakiegoś ogromnego zachwytu. Mimo, że historia Amalie mnie wciągnęła, nie sięgnę po kolejne części z serii Tajemnica wodospadu, z wymienionego wyżej powodu.


opublikowane na http://magica-mundi.blogspot.com/

Amalie miała osiem lat, gdy przypadkiem stała się świadkiem morderstwa pewnej młodej kobiety. Widziała tajemniczego mężczyznę w kapturze, ze złośliwym uśmiechem na ustach, który bez wahania wrzucił swoją ofiarę w głębinę. Od tego czasu minęło dziesięć lat. Nikt jej nie uwierzył, najbliżsi sądzili, że była to wina jej bujnej wyobraźni. Mylili się? A jeśli morderca czaił się...

Jesteście wielkimi szczęściarzami. Byliście lepszy.. Kupiliście gazetę "Fakt". No, a ja głupi nie wiedziałbym o niej - mojej nowej ukochanej - gdyby nie ciocia Danka.
- Tak, Amalie.. Nie znałbym twych losów!
Chciałbym naprawdę przeczytać następne książki. Tylko szkoda, że tak późno się o nich dowiedziałem.
To jest właśnie kolejna pozycja, jaką wypożyczyła mi ciocia.. Jestem jej wdzięczny.
Sam nie wiem, kto jest lepszy.. Mitti, czy Ole? Czytajcie. A jak kto dobroduszny niech ofiaruję mi kolejne części C:
Proszę o kontakt.

Jesteście wielkimi szczęściarzami. Byliście lepszy.. Kupiliście gazetę "Fakt". No, a ja głupi nie wiedziałbym o niej - mojej nowej ukochanej - gdyby nie ciocia Danka.
- Tak, Amalie.. Nie znałbym twych losów!
Chciałbym naprawdę przeczytać następne książki. Tylko szkoda, że tak późno się o nich dowiedziałem.
To jest właśnie kolejna pozycja, jaką wypożyczyła mi ciocia.....

Nie lubię czytać takich książek, ponieważ trzeba potem się pilnować i kupować kolejne części. Tą akurat dostałam, ale nie wiem czy zdobędę jeszcze kolejną część.
Historia Amalie, dziewczyny mieszkającej na wsi, z rodzicami, siostrą. Zakochana w dwóch mężczyznach. Jeden z nich podobający się rodzicom, starszy, troche tajemniczy. Drugi biedny chłopak, nie chcą, zeby Amalie się z nim spotykała.
Wątkiem dodatkowym jest owa tytułowa postać w kapturze i tajemnica wodospadu
Ciekawa książka, szkoda, że nie mam kolejnej części

Nie lubię czytać takich książek, ponieważ trzeba potem się pilnować i kupować kolejne części. Tą akurat dostałam, ale nie wiem czy zdobędę jeszcze kolejną część.
Historia Amalie, dziewczyny mieszkającej na wsi, z rodzicami, siostrą. Zakochana w dwóch mężczyznach. Jeden z nich podobający się rodzicom, starszy, troche tajemniczy. Drugi biedny chłopak, nie chcą, zeby Amalie...