Niewielu myślicielom dwudziestego wieku udało się trwale zmienić pejzaż naukowy swojej epoki, jedynie nieliczni potrafili zadać pytania wcześniej niestawiane i wskazać na takie możliwe horyzonty odpowiedzi, które wcześniej wymykały się badawczemu szkiełku i oku. Należy do nich z całą pewnością Jacques Derrida, twórca dekonstrukcyjnego myślenia, jeden z najwybitniejszych filozofów drugiej połowy ubiegłego stulecia.
Zainicjowana wystąpieniem Derridy w 1966 roku na Uniwersytecie Johna Hopkinsa w Baltimore myśl dekonstrukcyjna zdołała w trakcie swojej czterdziestoletniej historii nie tylko sproblematyzować instytucjonalne podziały fakultetów (jak np. relacje pomiędzy filozofią, nauką o literaturze, krytyką literacką i samą literaturą),ale także krytycznie zanalizować wykorzystywane przez nie teorie, metodologie i pojęcia (zagadnienia referencji, fikcjonalności, reprezentacji, mimesis, mechanizmy konstruowania podmiotu, scalania i rozpraszania sensu),przeformułowała również szereg najważniejszych problemów i twierdzeń należących do rozmaitych nauk. Starając się wymknąć krystalizacji, nieustannie zmieniając strategie analizy, dekonstrukcja ostatecznie uległa jednak instytucjonalizacji, stając się przedmiotem wykładów dla studentów różnorakich kierunków, znajdując miejsce na wydziałowych listach lektur oraz, z reguły interdyscyplinarnych, konferencjach naukowych. Niniejszy tom rozpraw jest właśnie pokłosiem jednego z takich sympozjów. W tej zaś mierze Derrida/AdirreD stanowi publikację szczególną - jest bowiem pierwszym po śmierci francuskiego filozofa podsumowaniem dekonstrukcyjnej spuścizny. Redaktorzy tomu zgromadzili większość najwybitniejszych badaczy, komentatorów i tłumaczy Jacquesa Derridy w Polsce, dzięki czemu publikacja zachowując daleko posuniętą interdyscyplinarność, prezentuje zarazem artykuły o dużej wartości poznawczej.
Jak się więc okazuje, śmierć Derridy nie stała się domykającym horyzontem, ku któremu myśl dekonstrukcyjna zmierzała, jest raczej szczególnym horyzontu rozerwaniem, otwarciem, umożliwiającym postawienie nowych pytań i udzielenie innych odpowiedzi. Oto więc tom, który opisać można formułą: `Jacques Derrida - recepcja polska A.D. 2005` .