Przewodnik niby „taki fajny”, ale jednak „NIE”. Mam wrażenie, że autorzy chcieli być tak bardzo pomysłowi, niesztampowi zarówno w treści przewodnika i formie, że zapomnieli o biednym czytelniku-użytkowniku. Smakowite historie związane z Warszawą zostały, jak dla mnie (a jestem licencjonowanym przewodnikiem po Warszawie),opisane w sposób nieprzystępny przeciętnemu użytkownikowi. No dobrze, bądźmy szczerzy – nie jest to miła i przystępna lektura dla nawet bardziej uświadomionego w dziedzinie varsavianistyki czytelnika. Sposób budowy opowieści nie jest godny naśladowania. Szata graficzna to już kwestia gustu, więc tu nie będę się wypowiadać, ale sama oprawa książki wydanej na dobrym papierze w nieutwardzanej okładce i o zgrozo sklejane a nie zszywane kartki powodują, że nie da się książki elegancko otworzyć i komfortowo czytać. Szkoda bardzo. Jest mi przykro, szczególnie dlatego, że jest to jedyna książka, jak dotychczas, gdzie opisano historię mojego dziadka, który był jednym z tych, którzy ujęli Paramonowa.

Przewodnik niby „taki fajny”, ale jednak „NIE”. Mam wrażenie, że autorzy chcieli być tak bardzo pomysłowi, niesztampowi zarówno w treści przewodnika i formie, że zapomnieli o biednym czytelniku-użytkowniku. Smakowite historie związane z Warszawą zostały, jak dla mnie (a jestem licencjonowanym przewodnikiem po Warszawie),opisane w sposób nieprzystępny przeciętnemu...