Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, która przełamała mój czytelniczy impas, który towarzyszy mi od jakiegoś czasu. Opowieść o dwóch braciach mieszkających w Paryżu. Z pochodzenia są Algierczykami (z matki Algierki i ojca Niemca). W Algierii się urodzili, tam zostali ich rodzice, oni jako młodzi chłopcy wyemigrowali do Francji. Akcja książki rozpoczyna się w momencie, kiedy starszy z braci, Rachid popełnia samobojstwo. Rachid miał świetną pracę, żonę, dom w dobrej dzielnicy. Moźna powiedzieć: udało mu się. Młodszy z braci, Malrich, natrafia na dziennik brata. Zagłębia się w jego myśli, dowiaduje się o strasznej rodzinnej tajemnicy... Ich szanowany w Algierii ojciec, w poprzednim życiu był hitlerowcem, był jednym z tych, którzy przyczynili się do śmierci milionów. Rachid załamał się, postanawil dowiedzieć się wszystkiego na temat swojego ojca. Stopniowo popadl w obłęd, ruszył śladami ojca, odwiedzil Niemcy, Afrykę, Polskę. Wszystko to opisał w swoim dzienniku. Sracil pracę, rodzinę, czul się winny, wyznawal zasadę, że dzieci są odpowiedzialne za grzechy swoich rodziców... Po jego śmierci, beztroski dotąd Malrich robi wszystko, żeby zrozumieć śmierć brata. Czyta jego dzienniki, teraz on popada w otępienie i rozpacz.... Bardzo to dobra ksiąźka, szukająca odpowiedzi na podstawowe życiowe kwestie, pytająca o człowieczeństwo, o winę i karę, mówiąca dużo o ludzkiej naturze. Odnajdująca podobieństwa tych okrutnych wojennych czasów do czasów dzisiejszych. Niestety bardzo aktualna... Przeczytajcie