Najnowsze artykuły
ArtykułyFestiwal Literatury Azjatyckiej w Warszawie – listopadowe wydarzenie pełne kulturalnych atrakcji
4
ArtykułyZmarł jeden z najważniejszych arabskich pisarzy. Mówił o sobie jako o „Palestyńczyku z wyboru”
2
ArtykułyPrzeczytaj fragment książki „Cicha lokatorka” Clémence Michallon1
ArtykułyWybrano debiut roku. Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza dla Grzegorza Bogdała
1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2021
2020
2010
1997
1991
1988
1988
Religia w tworzeniu Alfred N. Whitehead 
Z przynajmniej dwóch powodów pracę "Religia w tworzeniu" można zaliczyć do ważnych pozycji XX-wiecznej filozofii religii. Po pierwsze była jedną z pierwszych, która postulowała powrót do metafizyki w zdominowanej przez myślenie scjentystyczne i matematyczne kulturze filozoficznej języka angielskiego w początkach minionego wieku. Fakt ten był znaczący, gdyż autor - Alfred Whitehead - sam przyczynił się do rozwoju logiki, współtworząc wraz Bertrandem Russellem "Principia Mathematica". Drugim powodem jest oryginalność teologii Whiteheada. M. in. rezygnuje on z tradycyjnie przypisywanym Bogu atrubytom, np. samowystarczalności czy nieograniczoności. Ale "Religia w tworzeniu" to być może dzieło ważne jeszcze z innego powodu (rzadziej wymienianego): mało kto, tak jak Whitehead, podkreślał, że religijność jest kwestią indywidualną. Co więcej, rodzi się z samotności, poczucia pustki, nawet (choć może brzmi to paradoksalnie) z doświadczenia osamotnienia przez Boga. Samotność - przeżycie, od którego, zdaniem wielu autorów religijnych musimy być uratowani, dla Whiteheada było źródłem i warunkiem życia duchowego. W czasach, gdy religia, a mam tu na myśli głównie współczesny islam, przeżywana jest jako uczucie ugruntowujące zbiorowość, ostrzeżenie Whiteheada, że taka religia jest de facto w stanie rozkładu, brzmi wyjątkowo prawdziwie.
Nauka i świat współczesny Alfred N. Whitehead 
Whitehead stworzył całościową, naukową, a ponadto estetycznie piękną koncepcję wszechświata, w której znalazł miejsce również dla Boga, jako siły ograniczającej wszechmożliwość. Ograniczenie wpisane w naturę rzeczy pozwalałoby – według pomysłu W. - tworzyć się konkretnym indywidualnym zaistnieniom (rzeczom, zjawiskom etc...) charakteryzującym się skończoną wartością (albo raczej wartość byłaby tym, co te zaistnienia określa).
Autor wprowadza w samą ideę nauki z punktu widzenia kultury ujętej całościowo oraz z wykorzystaniem analogii do natury. Książka nie jest gruba, ale jest przesycona treścią opierającą się na monumentalnej myśli wybitnego matematyka, myśli zdumiewającej i trudnej do ogarnięcia.
Jednym z ciekawszych postulatów Whiteheada jest ten skierowany do naukowców, aby nie zamykali się w wąskich dziedzinach dla podniesienia wydajności idącej wraz z profesjonalizacją, ale otworzyli się na inne, łącznie ze sztuką, filozofią i religią, ponieważ wszechświat ma charakter organizmu, a te ostatnie dziedziny właśnie dają taki szeroki, intuicyjny, całościowy obraz świata, którego brak naukom ścisłym. Intuicja i wrażliwość, a także zmysł kompozycji, estetyki powinny być – według Whiteheada - poważnie traktowane w badaniu wszechświata.
