Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
1989
Czas i śmierć. Antologia czeskich opowiadań grozy z XIX i początków XX wieku.
180 czytelników 5 opinii
1989
1983
1961
Lisie opowieści Jiří Mahen 
"Lisie opowieści" no po prostu musiałem przeczytać :) Oto zbiorek absurdalnych opowiadanek, zmyślonych (prawdziwych 🦊) historyjek, plecionych przez lisa. Bywa, że i lisy są ich bohaterami, a jakże! Jaka szkoda, że jest to jedynie wybór z większego zbiorku, bardzo chętnie poznałbym jest wszystkie.
Opowiadania są różne i lepsze i gorsze, a wszystkie zabawne (taką zabawnością dziecięcą) i absurdalne. Są wszak dla dzieci, nie muszą być logiczne, ważne by były zajmujące i śmieszne. Czasami można doszukać się w nich morału... ale prędzej zrobi to dorosły, który dopasuje symbolikę do znaczeń. A i tak nie wiemy czy o to autorowi chodziło.
Najpiękniejszą opowieścią są "Wieczni wędrowcy" 🦊 Teraz już zawsze na niebie będę widział konstelację Niedźwiedzia i Lisa zamiast Wielkiej i Małej Niedźwiedzicy. Lis gra tutaj oczywiście kluczową rolę, bo kto jest bardziej wygadany od leśnego kniazia, rudego przechery, grackiego spryciarza? Tę książeczkę należy potraktować jako dokument potwierdzający lisi spryt i umność. Lisek jest troszkę jak Szeherezada, ma cel w swoich opowieściach. Czy udaje mu się go osiągnąć? No ba! Jeszcze jak! 🦊
Zapomniana lisia książeczka. jeśli uda się Wam ja odnaleźć, będzie bawić dorosłych i dzieci.
Czas i śmierć. Antologia czeskich opowiadań grozy z XIX i początków XX wieku. Ladislav Klíma 
Niestety, otwierające zbiór opowiadanie "Pod Czerwonym Smokiem" J.J. Kolara to plagiat, wręcz gorsza kopia utworu "Niewidzialne oko" duetu Erckmann-Chatrian. Pan Kolar chyba po prostu z grubsza przepisał ten utwór, przeniósł akcję z Norymbergi do Pragi i w podtytule umieścił zapis "wg. Chatriana". Zapis nie dość, że niepełny, to i tak niczego nie zmieniający. Tak jak antologia ta fatalnie się zaczyna, tak i się kończy: "opowiadaniem "J. Vachala, a właściwie jakimś szkicem, będącym fragmentami większego utworu, chyba prześmiewczego pastiszu literatury gotyckiej. Co do reszty zbioru, tylko połowa opowiadań może być zaliczona do literatury grozy, z czego większość jest mocno schematyczna i klasyczna. Kilka razy widać silną inspirację chociażby Poem, co samo w sobie nie jest złe, nie wnosi jednak niczego oryginalnego do gatunku. Niestety mamy tu kilka utworów będących czymś w rodzaju alegorii filozoficznej, na czele z rozdziałem o snach, w których w większości nie do końca wiadomo o co chodzi. Wiadomo natomiast, że z grozą czy opowieścią niesamowitą nie mają moim zdaniem za wiele wspólnego.
