Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam nadzieję że " Głębia " nie będzie zwieńczeniem przygód komisarza Rędzi i powstaną jeszcze kolejne tomy z jego udziałem .
Polubiłem tego policjanta, za jego zwyczajność i taką ujmującą prostolinijność, Rędzia przypomina mi trochę Mortkę, zanim Chmielarz zrobił z niego buca ,homofoba i totalnego prostaka. Dla mnie to ten sam typ policjanta, mam nadzieję że M. Stelar nie zrobi takiej głupoty jak jego kolega po fachu i nie " przekręci " kiedyś Rędzi ( kurde,jak to poetycko wyszło) o 360°. Po dość niemrawej " Sekcie " M. Stelar powrócił już w nieco lepszej formie, " Głębia" jeśli chodzi o kryminał może nie pretenduje do ideału natomiast struktura tej powieści jest już zdecydowanie lepiej przemyślana, a co za tym idzie jej odbiór jest o wiele przyjemniejszy. Pozostaje tylko czekać na kolejny tom przygód sympatycznego policjanta co niniejszym czynię.

Mam nadzieję że " Głębia " nie będzie zwieńczeniem przygód komisarza Rędzi i powstaną jeszcze kolejne tomy z jego udziałem .
Polubiłem tego policjanta, za jego zwyczajność i taką ujmującą prostolinijność, Rędzia przypomina mi trochę Mortkę, zanim Chmielarz zrobił z niego buca ,...

Rozwiń Zwiń

"Rędzia zapukał do drzwi.
Otworzyła kobieta ubrano na czarno.
-Jest mąż?
-Mąż umarł kilka dni temu- odparła kobieta.
A to się nawet dobrze składa- o mało nie wymsknęło się Rędzi."

W moim odczuciu " Sekta" jest jednak trochę słabsza od " Blizn" ,na ten stan rzeczy złożyło się kilka powodów.
Co prawda nie miałem jak dotąd zbytniej styczności z sektami, natomiast ta opisana w powieści wydaje mi się trochę mało wiarygodna, wręcz sztuczna, a ich guru jest tak mało prawdziwy że aż przezroczysty.
Bardzo szybko można też niestety połapać się kto stoi za tymi morderstwami, trochę szkoda że główny wątek został tak dziwnie poprowadzony bo psuje to zupełnie efekt zaskoczenia, którego tak naprawdę nie ma. Zakończenie, chociaż skrajnie smutne, też jest w pewien sposób dość przewidywalne, po jakimś czasie schematyczność " Sekty" zaczyna coraz bardziej razić.
Tak naprawdę jedynym plusem tej powieści jest wątek dziwnej relacji prokurator Rybarczyk i Rędzi, autor co jakiś czas daje pewne symptomy, że otoczka ich pogmatwanej znajomości robi się coraz bardziej złowieszcza. Oby zwiastowało to kolejny, ciekawszy i bardziej dopracowany tom, bo " Sekta " jakoś nie do końca do mnie przemawia.

"Rędzia zapukał do drzwi.
Otworzyła kobieta ubrano na czarno.
-Jest mąż?
-Mąż umarł kilka dni temu- odparła kobieta.
A to się nawet dobrze składa- o mało nie wymsknęło się Rędzi."

W moim odczuciu " Sekta" jest jednak trochę słabsza od " Blizn" ,na ten stan ...

Rozwiń Zwiń

Tym razem Nesbo naprawdę mnie zaskoczył, przyznaję bez bicia że od jakiegoś czasu zwyczajnie boję się nowych wydawnictw Norwega. Na szczęście nie jest tak jak przy okazji " Zemsty" i " Zazdrości " gdy nie wiedziałem czy śmiać się czy płakać, czy robić obie te rzeczy na przemian. " Nocny dom " bowiem zdecydowanie pośmierduje ( uwielbiam to słowo, zapożyczyłem je od Jar Jar Binxa z " Gwiezdnych wojen" i teraz używam kiedy tylko mogę, tak wiem że właśnie skończyłem 50 - tkę, ale co zrobić) Kingiem i to w dodatku zakręconym jak słoik od dżemu, nieprzewidywalnym i naprawdę wciągającym. Widać że Jo nie znudziły poszukiwania nowych wyzwań, ale tym razem nowa twarz Jo wygląda całkiem okazale, podobała mi się przede wszystkim szkatułkowa koncepcja książki, gdy dopiero po otwarciu wszystkich szufladek widać wyraźnie cały zamysł autora. Powieść dziwaczna i specyficzna, zupełnie nie " nesbowa", w każdym bądź razie mocno odbiegająca od tego, do czego Jo przyzwyczaił swoich czytelników, mimo to jestem na tak.

Tym razem Nesbo naprawdę mnie zaskoczył, przyznaję bez bicia że od jakiegoś czasu zwyczajnie boję się nowych wydawnictw Norwega. Na szczęście nie jest tak jak przy okazji " Zemsty" i " Zazdrości " gdy nie wiedziałem czy śmiać się czy płakać, czy robić obie te rzeczy na...

Rozwiń Zwiń

Bardzo przyjemne zaskoczenie bo nie spodziewałem się że będzie to tak dobra i wciągająca powieść. Idlewild Hall w stanie Vermont to szkoła z internatem dla dziewcząt pochodzących z nieprawego łoża, sprawiających problemy wychowawcze, albo dla takich których po prostu nikt nie chce bo stanowią zbyteczny balast. Taki los połączył Katie , Cecylię, Robertę i Sonię, które w skutek różnych zawirowań życiowych w 1950r trafiły do tego przybytku. Sam budynek oprócz panującej w nim dość reżimowej atmosfery sprawia bardzo przygnębiające wrażenie, mroczny I ponury, dodatkowo skrywa również kilka dość osobliwych i mało przyjemnych tajemnic.
W 2014 r dziennikarka Fiona Sheridan nadal bada sprawę tragicznej śmierci swojej siostry, której ciało znaleziono na terenie posiadłości Idlewild Hall. Pewne wydarzenie sprawi że historia czterech byłych pensjonariuszek szkoły złączy się że współczesnym śledztwem Fiony.
" Złamane dusze " to bardzo dobra i bardzo klimatyczna powieść będąca połączeniem kryminału, thrillera i powieści z dreszczykiem ( jak to się kiedyś fajnie nazywało), dodatkowo z bardzo umiejętnie wplecionym wątkiem paranormalnymi. Współcześnie prowadzone śledztwo nie robi może aż takiego wrażenia, ale wątek z roku 1950 to kawał porządnej roboty w wykonaniu Simone St James.

Bardzo przyjemne zaskoczenie bo nie spodziewałem się że będzie to tak dobra i wciągająca powieść. Idlewild Hall w stanie Vermont to szkoła z internatem dla dziewcząt pochodzących z nieprawego łoża, sprawiających problemy wychowawcze, albo dla takich których po prostu nikt nie chce bo stano...

Rozwiń Zwiń