Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lekka, słodka książka. Choć historia Summer dużo lepsza niż Carlo... język momentami zbyt egzaltowany, lecz nie jest to zbytnio drażniące. Krótko, zwięźle i przytulnie.

Lekka, słodka książka. Choć historia Summer dużo lepsza niż Carlo... język momentami zbyt egzaltowany, lecz nie jest to zbytnio drażniące. Krótko, zwięźle i przytulnie.

Ojej... Cóż rzec... Daję dwa tylko dlatego, że moja polonistka powtarzała, że nie stawia się jedynki za napisaną pracę. Okładka rewelacyjna - skłoniła mnie do lektury, jednak po kilku stronach wiedziałam, że to błąd. Ta książka jest błędem. Nic w niej nie ma. Styl banalny, momentami tak drętwy, że musiałam się zmuszać do brnięcia dalej, bohaterowie nierzeczywiści. Nie wiem skąd ta wielka miłość? Tak jakby większość zdarzeń rozgrywała się gdzieś poza, a Bloom zapomniała je opisać i wtajemniczyć czytelnika. Szef stażystki niecierpi, ale sprząta kupę jej psa i płaci czynsz za mieszkanie. Brat, niechluj, nierób jest chamski dla szefa, ale za chwilę widzi w nim idealnego chłopaka siostry. No naprawdę nie ogarniam tego dzieła...

Ojej... Cóż rzec... Daję dwa tylko dlatego, że moja polonistka powtarzała, że nie stawia się jedynki za napisaną pracę. Okładka rewelacyjna - skłoniła mnie do lektury, jednak po kilku stronach wiedziałam, że to błąd. Ta książka jest błędem. Nic w niej nie ma. Styl banalny, momentami tak drętwy, że musiałam się zmuszać do brnięcia dalej, bohaterowie nierzeczywiści. Nie wiem...

Dobra książka. Spodziewałam się wprawdzie nie tak oczywistej historii za zamkniętymi drzwiami, jednak i tak jest to ciekawa lektura. Każde słowo jest tu przesiąknięte strachem i nie da się od tego strachu uciec. Nawet zwykła, towarzyska kolacja czy impreza urodzinowa odbywają się za grubym szkłem. Bo na pierwszym planie zawsze jest strach. To ciągłe napięcie jest męczące, jednak, dzięki niemu, Paris osiąga zamierzony efekt - czytelnik stawia się w sytuacji Grace, współodczuwa, zamyka się za drzwiami razem z nią. Można dyskutować czy główna bohaterka zachowuje się adekwatnie do sytuacji, jednych irytuje biernością, drudzy rozumieją jej położenie. Mnie osobiście przeszkadza zbyt egzaltowany styl wypowiedzi, zbyt idealistyczne podejście do świata. Mimo to Grace, choć wkurzająca, jest wiarygodna, co jest ogromnym plusem tej książki. A i tak najbardziej charakterną i moją ulubioną jest Millie.

Dobra książka. Spodziewałam się wprawdzie nie tak oczywistej historii za zamkniętymi drzwiami, jednak i tak jest to ciekawa lektura. Każde słowo jest tu przesiąknięte strachem i nie da się od tego strachu uciec. Nawet zwykła, towarzyska kolacja czy impreza urodzinowa odbywają się za grubym szkłem. Bo na pierwszym planie zawsze jest strach. To ciągłe napięcie jest męczące,...