Niby nic odkrywczego, ale dobrze się czyta. Nie ma tu żadnej komunistycznej propagandy i chyba tylko jedyny raz zwrócili się do kogoś "towarzyszu" albo obywatelu.
Fajny pomysł z tymi cywilizatorami. Rzadko się zdarza w literaturze s-f, że spotykamy rasę od nas mniej rozwiniętą także dla mnie już samo to jest wielkim plusem.
Jedynym minusem całej tej trylogii jest zbytnie jak dla mnie upodobnienie zachowań, struktury społecznej i wyglądu obcego świata do naszego ziemskiego.
Pierwsze opowiadanie to takie na rozgrzewkę, ale dramaturgia jest no i przede wszystkim można potraktować go jako swego rodzaju prolog. Najlepszy jest ten drugi utwór - mikropowieść "Zaczarowana planeta", która tak mnie wciągnęła, ma logikę i głębię niektórych postaci więc za nią 8/10. Trzecia powieść (też niedługa) tytułowa "Planeta harpii" też trzyma poziom, zamyka niedokończone sprawy z poprzedniej, ale powtarza pewien wątek no i więcej w niej naiwności więc nie mogę dać więcej niż 6 może 7/10.
PS. Po przeczytaniu nudnej "Załogi Mekongu" ta trylogia jest jak balsam na złaknionego sensownej akcji czytelnika.

Niby nic odkrywczego, ale dobrze się czyta. Nie ma tu żadnej komunistycznej propagandy i chyba tylko jedyny raz zwrócili się do kogoś "towarzyszu" albo obywatelu.
Fajny pomysł z tymi cywilizatorami. Rzadko się zdarza w literaturze s-f, że spotykamy rasę od nas mniej rozwiniętą także dla mnie już samo to jest wielkim plusem.
Jedynym minusem całej tej trylogii jest zbytnie...