Pigmalion

Znając mocno lewicowe ciągotki G.B.Shawa ,sztuka "Pigmalion" nie zaskoczyła mnie zbytnio swą treścią,ukazującą tarcia społeczne i stosunek klasy panującej do plebsu wykorzystującego niziny społeczne do swych gierek i różnych eksperymentów ,mających przynieść sławę i rozgłos eksperymentatorom ,pomijając uczucia i los ofiar tych doświadczeń.G.B.Shaw ,jako jeden z nielicznych pisarzy zachodu wsławił się wielką miłością do Stalina ,której nie ukrywał i brał udział w próbie zamaskowania w mediach brytyjskich wielkiego głodu na Ukrainie,który doprowadził do śmierci milionów ludzi a którego inicjatorem i sprawcą był tenże wysoko ceniony przez Shawa właśnie Stalin ,notabene nie ukrywał również swojej sympatii wobec osoby Benito Mussoliniego,jak również nie bardzo krytykował Hitlera .W tym kontekście siłą rzeczy,mój odbiór tego dzieła jest nieco inny niż tych ,którzy tych faktów nie znają i w związku z tym przesłanie,którym kierował się autor w swym dziele nie przemawia do mnie z taką siłą i w takim stopniu ,w jakim przemawia do innych nie znających faktów z życia tego pisarza.Sztuka sama w sobie jest bardzo dobra,napisana po mistrzowsku i ocenił bym ją wyżej,gdyby nie stały za autorem wydarzenia,które opisałem a które dyskredytują prawo do moralizowania i pouczania innych.Treść sztuki jak i kompozycja są genialne i gdyby była napisana przez anonimowego autora ,ocenił bym ją na 10 gwiazdek.

Znając mocno lewicowe ciągotki G.B.Shawa ,sztuka "Pigmalion" nie zaskoczyła mnie zbytnio swą treścią,ukazującą tarcia społeczne i stosunek klasy panującej do plebsu wykorzystującego niziny społeczne do swych gierek i różnych eksperymentów ,mających przynieść sławę i rozgłos eksperymentatorom ,pomijając uczucia i los ofiar tych doświadczeń.G.B.Shaw ,jako jeden z nielicznych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatnio częściej słucham niż czytam.
Sytuacja ta, jak każda, ma swoje plusy, jednym z największych jakie wpadło mi w ucho jest słuchowisko w reżyserii Michała Meliny z 1953 roku. Genialna interpretacja w rolach głównych z Haliną Mikołajską (w roli Elizy) i Jackiem Woszczerowiczem (jako Henryk Higgins).
Gorąco polecam!
"Pigmalion" mimo swych niewielkich rozmiarów porusza bardzo wiele ważnych tematów. To nie tylko satyra na wyższe sfery, to nie tylko pytanie o to czy warto podążać za marzeniami za wszelką cenę, to nie tylko piękno języka (angielskiego w wersji oryginalnej, a naszego ojczystego w tymże słuchowisku), to również komedia romantyczna, której uwspółcześnioną wersję z Julią Roberts i Richardem Gere zna każdy z nas.
Naprawdę warto się zapoznać.

Ostatnio częściej słucham niż czytam.
Sytuacja ta, jak każda, ma swoje plusy, jednym z największych jakie wpadło mi w ucho jest słuchowisko w reżyserii Michała Meliny z 1953 roku. Genialna interpretacja w rolach głównych z Haliną Mikołajską (w roli Elizy) i Jackiem Woszczerowiczem (jako Henryk Higgins).
Gorąco polecam!
"Pigmalion" mimo swych niewielkich rozmiarów porusza...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Krótka, bardzo przyjemna forma z tak ważną, osobistą dla mnie treścią. Niesamowitym przeżyciem jest czytanie książki o sobie, która świetnie pozwala spojrzeć na sytuację z dystansu. Jedna z ważniejszych dla mnie pozycji.

Krótka, bardzo przyjemna forma z tak ważną, osobistą dla mnie treścią. Niesamowitym przeżyciem jest czytanie książki o sobie, która świetnie pozwala spojrzeć na sytuację z dystansu. Jedna z ważniejszych dla mnie pozycji.

Pokaż mimo to

W tej lekkiej formie zawarte jest tak wiele, że nie sposób nie zasiąść do niej raz jeszcze.

W tej lekkiej formie zawarte jest tak wiele, że nie sposób nie zasiąść do niej raz jeszcze.

Pokaż mimo to

Wielokrotnie wystawiana przygoda romantyczna w pięciu aktach. Powstało również kilka filmów. Profesor o uczennica. On robi z niej damę i co dalej warto przeczytać.

Wielokrotnie wystawiana przygoda romantyczna w pięciu aktach. Powstało również kilka filmów. Profesor o uczennica. On robi z niej damę i co dalej warto przeczytać.

Pokaż mimo to

Nie lubię czytać dramatów, zawsze uważałem, że lepiej obejrzeć sztukę niż czytać czysty scenariusz. Nie przepadam także zbytnio za wiktoriańską literaturą. "Pigmalion" to wiktoriański dramat, pomyślałem sobie: "Świetnie, będę się pewnie z tym męczył." Ku mojemu zaskoczeniu skończyłem czytać szybko, miedzy innymi dlatego, że nie jest to długi tekst ale z drugiej strony się wciągnąłem i ostatecznie mogę powiedzieć, że jest to zaskakująco dobry dramat.

Nie lubię czytać dramatów, zawsze uważałem, że lepiej obejrzeć sztukę niż czytać czysty scenariusz. Nie przepadam także zbytnio za wiktoriańską literaturą. "Pigmalion" to wiktoriański dramat, pomyślałem sobie: "Świetnie, będę się pewnie z tym męczył." Ku mojemu zaskoczeniu skończyłem czytać szybko, miedzy innymi dlatego, że nie jest to długi tekst ale z drugiej strony się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pytanie na odpowiedź czym jest osobowość narcystyczna.

Pytanie na odpowiedź czym jest osobowość narcystyczna.

Pokaż mimo to

Miłość, szaleństwo i zrealizowane marzenia. Historia jakich mało.

Miłość, szaleństwo i zrealizowane marzenia. Historia jakich mało.

Pokaż mimo to

Kapitalna książka! Zauroczyła mnie niemal od pierwszej strony.

Kapitalna książka! Zauroczyła mnie niemal od pierwszej strony.

Pokaż mimo to

Tytuł nawiązuje do mitu o królu Cypru Pigmalionie – rzeźbiarzu, który stworzył posąg kobiety tak piękny, że sam się w nim zakochał, skutkiem czego Afrodyta przemieniła rzeźbę w żywą kobietę dla niego.

W utworze profesor (stary kawaler będący pod wpływem matką) Higgins przyjmuje zakład, iż w określonym czasie uczyni z pewnej nieokrzesanej ulicznicy wytworną damę. Niestety profesor nie okazuje dżentelmeńskich manier. Mężczyzna jest w stosunku do dziewczyny chłodny, nieczuły, obojętny, przedmiotowy, nie wyraża zainteresowania dalszymi losami swej podopiecznej po ukończeniu „eksperymentu” czym głęboko uraża psychikę Elizy, która wydaje się być dla niego nie tyle podmiotowym człowiekiem co bardziej „żywą lalką”...

Książkę cechuje prosty, dosadny język, ironia, poczucie humoru, oraz nierzadko trafne diagnozy ludzkiej psychiki („Człowiek ma kawałek sumienia, to ono zawsze wyłazi na trzeźwo i człowiek czuje się pogrążony. Kropelka gorzały w takiej chwili czyni go szczęśliwym”).

Czytając „Pigmaliona” czuć ostrą krytykę moralności burżuazyjnej, nasuwającą skojarzenia z wyśmienitymi dramatami Henrika Ibsena, który był dla Shawa ważnym autorytetem pisarskim.

Tytuł nawiązuje do mitu o królu Cypru Pigmalionie – rzeźbiarzu, który stworzył posąg kobiety tak piękny, że sam się w nim zakochał, skutkiem czego Afrodyta przemieniła rzeźbę w żywą kobietę dla niego.

W utworze profesor (stary kawaler będący pod wpływem matką) Higgins przyjmuje zakład, iż w określonym czasie uczyni z pewnej nieokrzesanej ulicznicy wytworną damę. Niestety...

więcej

mniej

Pokaż mimo to