To fascynujące, że książka o tematyce bytów pozaziemskich może być tak nudna! Może dlatego, że nie pierwszy raz spotkałam się z tym tematem, pytania zadawane prze Cannon wydawały mi się być naiwne, mało pogłębione, skupiające się na nieistotnych szczegółach, a kompletnie omijające informacje doprawdy szokujące. Na przykład w pewnym momencie dowiadujemy się, że na Ziemi istnieje inna ludzka cywilizacja żyjąca w jaskiniach w oceanie. Coooo?! Jak to? Skąd się tam wzięli? Czym oddychają? Jak jedzą? Jak wygląda ich społeczeństwo, rozrywka, kultura? Żadne takie pytanie nie pada, jest reakcja w stylu "Aha" i ruszamy dalej.
Cannon nie jest zbyt dobrą pisarką i czytanie tej książki było dla mnie raczej męczącym doświadczeniem, a powinnam skakać z ekscytacji obracając każdą stronę.

Ogólnie książka miała dla mnie dołujący wydźwięk. Wyczuwałam mało współczucia i zrozumienia dla naszej cywilizacji. Łatwo jest patrzeć na nas z wyższością, jak to jesteśmy paskudni i nieufni w stosunku do siebie. Też bym potrafiła być idealnie szlachetna i otwarta, jeśli wykrywałabym kłamstwo i nie można byłoby mnie oszukać. Jeśli nie musiałabym radzić sobie z głodem, chorobami, bólem, ograniczeniami niedoskonałego ciała. Jesteśmy bardzo dzielni, żyjąc na takiej planecie pełnej wyzwań i samotności, a czułam jedynie, że jesteśmy oceniani jako głupcy na krok od samozagłady. Wyższa świadomość w tej książce nie przekazała żadnych sensownych rad, jak moglibyśmy uczynić nasze życia lepszymi. Informacje na temat wykonywania badań genetycznych na ludziach, mimo że przeprowadzane w sposób bezbolesny i pełen miłości wywołały we mnie głębokie poczucie dyskomfortu.

Pozostaje oczywiście kwestia wiary w informacje przekazywane w tej książce. Każdy ma swoją opinię na ten temat, dla mnie większość jest raczej sensowna, i pokrywa się w dużym stopniu z tym co przekazał były izraelski generał na temat życia pozaziemskiego.

Uwaga spoiler:
Zakończenie jest najbardziej dobijające. Główny bohater całe życie walczył z depresją, myślami samobójczymi. obezwładniającym poczuciem samotności i bezsensu. Na skutek sesji terapeutycznych odkrywa, że jest bardzo potężnym duchem, który osiągnął boski poziom świadomości i mocy i pełnił boską rolę w pewnym systemie planetarnym. Popełnił pewien błąd i teraz niektóre nauki musi przyswoić sobie od początku. Przypomnienie sobie takiego faktu powinno diametralnie zmienić czyjeś życie, jaka zmiana zachodzi w bohaterze? Depresja trochę osłabła, już nie ma myśli samobójczych i w końcu znalazł dziewczynę. I jakoś to leci.

Wow.

Jak taka dojrzała istota ma problem, żeby dobrze się tutaj bawić, jak mamy zrobić to my?

Książki specjalnie nie polecam. Sceptyków nie przekona, tych bardziej otwartych zmrozi klinicznym chłodem.

To fascynujące, że książka o tematyce bytów pozaziemskich może być tak nudna! Może dlatego, że nie pierwszy raz spotkałam się z tym tematem, pytania zadawane prze Cannon wydawały mi się być naiwne, mało pogłębione, skupiające się na nieistotnych szczegółach, a kompletnie omijające informacje doprawdy szokujące. Na przykład w pewnym momencie dowiadujemy się, że na Ziemi...

Wartościowa wiedza , łatwo się czyta , obecnie informacje te pokrywają się z wieloma innymi źródłami ( Robert Monroe , Daniken , Ilona Kubacka ). Ziemia jest Ogrodem .

Wartościowa wiedza , łatwo się czyta , obecnie informacje te pokrywają się z wieloma innymi źródłami ( Robert Monroe , Daniken , Ilona Kubacka ). Ziemia jest Ogrodem .

Książka przyciągnęła tytułem.
Samo czytanie wydaje się bardzo płynne gdyż wygląda to jak dialog dwóch osób. Jednak po wciągającym początku treść zaczyna się robić monotonna, i dopiero sama końcówka ponownie wzbudza zainteresowanie. Regresje Phila, są ciekawe jednak spodziewałem się czegoś ciekawszego.
Najbardziej w pamięci pozostaje jednak podsumowanie nad którym można się głębiej zastanowić.
To krótki cytat z ostatnich stron: "Duch jest wieczny. Nie istnieje czas. Dla ducha nie ma czasowych ograniczeń. Istnieje tylko rozwój, wzrost, nauka, doświadczenie i poszukiwanie wiedzy. Duch gra w życie. Po eonach osiąga doskonałość i w końcu wraca do źródła."

Książka przyciągnęła tytułem.
Samo czytanie wydaje się bardzo płynne gdyż wygląda to jak dialog dwóch osób. Jednak po wciągającym początku treść zaczyna się robić monotonna, i dopiero sama końcówka ponownie wzbudza zainteresowanie. Regresje Phila, są ciekawe jednak spodziewałem się czegoś ciekawszego.
Najbardziej w pamięci pozostaje jednak podsumowanie nad którym można się...

Mam pewien niedosyt po przeczytaniu tej niezwykle intrygujacej ksiazki,ale mysle ze autorka celowo nie poruszyla tej sfery aby nie pobudzac czytelnikow do nietolerancji i wszystkiego co sie z tym wiaze.

Mam pewien niedosyt po przeczytaniu tej niezwykle intrygujacej ksiazki,ale mysle ze autorka celowo nie poruszyla tej sfery aby nie pobudzac czytelnikow do nietolerancji i wszystkiego co sie z tym wiaze.