„Spojrzeć w oczy Wirakoczy” jest grą słów nawiązującą do postaci ajmarskiego boga – stwórcy świata i ludzkości oraz ojca Słońca i Księżyca. Jego podobizna z Bramy Słońca w Tiahuanaco - w wężowej koronie, dzierżącego dumnie w każdym ręku wężowe berło, stanowi również główny motyw okładki. W istocie treść książki wypełniają opowieści z podróży do Ameryki Południowej, zgodnie z umieszczonym na okładce podtytułem.

W książce skupiłem się na opisywaniu tego pięknego kontynentu przez pryzmat własnych wrażeń, odczuć, obserwacji, doświadczeń i przygód, ograniczając jednocześnie do minimum szafowanie w jej treści nadmiarem informacji oraz statystyk, które przecież musiałbym najzwyczajniej w świecie przepisać z innych źródeł. Jest to książka o podróżach, ale skierowana jest nie tylko do podróżników.

Przez długi czas zastanawiałem się nad tym, jaką formę nadać swojej publikacji, by uczynić ją atrakcyjną dla jak największego grona Odbiorców. Uznałem, że najrozsądniejszą propozycją będzie przedstawienie poszczególnych miejsc odwiedzonych przeze mnie w Ameryce Południowej w formie relacji, ilustrowanej licznymi fotografiami. Można więc w pewnym uproszczeniu materiał zawarty pomiędzy obwolutami okładek nazwać mianem fotorelacji. Książka liczy 472 strony, z czego 256 stron zajmują fotografie wykonane w odwiedzonych przeze mnie krajach. Pozostała część to tekst, w którym opisałem swoje wrażenia i doświadczenia zdobyte w trakcie wizyt w Ameryce Południowej.

Ameryka Południowa była moją pierwszą wielką podróżniczą miłością. Przez pewien czas świat dla mnie kończył się na tym kontynencie i nawet jeśli zdarzało mi się wyjeżdżać do kraju zlokalizowanego poza nim, to zazwyczaj był to albo Meksyk, albo jedno z państw Ameryki Środkowej. Nie odczuwałem wówczas żadnej potrzeby, aby eksplorować Azję, czy Afrykę. Oczywiście później moje podejście się zmieniło, ale miałem w swoim życiu taki okres, że gdy wybierałem się w podróż, to naturalnym kierunkiem była Ameryka Południowa. Wydaje mi się, że taką postawę da się racjonalnie wyjaśnić – jest to kontynent, który ma do zaoferowania dosłownie wszystko, czego podróżnik szuka, opuszczając progi swojego domu. Fantastyczni ludzie – niby inni, niby egzotyczni, ale przecież tak bardzo „bliscy” w swoim pogodnym usposobieniu i naturalnej skłonności do zabawy. Andy, które po dziś dzień uważam za najpiękniejsze góry na świecie, oferujące krajobrazy zapierające dech w piersiach - od porośniętych zielenią wzgórz na północy kontynentu, po surowe i mroźne nagie szczyty Południowej Patagonii. Amazonia - siedem milionów kilometrów kwadratowych największej egzotyki, jaką człowiek potrafi sobie wyobrazić, a przede wszystkim bogactwo flory i fauny, urzekających swą odmiennością i oryginalnością. Wspaniałe wodospady Iguazú na granicy Brazylii z Argentyną, dolina Cocory w Kolumbii, przynależąca do Chile Wyspa Wielkanocna, ruiny misji jezuickich w Paragwaju, peruwiańskie Machu Picchu i nieodległe Cuzco, kanion Colca w pobliżu Arequipy, strefa archeologiczna w boliwijskim Tiahuanaco czy położone na granicy Peru i Boliwii jezioro Titicaca – wszystkie te miejsca mogłyby być celem oddzielnej wyprawy, a przecież wiele z nich oglądałem w niewielkich odstępach czasu, jako kolejne przystanki na trasach, które pokonywałem przemierzając kontynent południowoamerykański.

Książka podzielona jest na trzy zasadnicze części, poświęcone trzem podróżom autora do Ameryki Południowej – pierwszy stanowi relację z wyjazdu do Peru i Boliwii w 2003 roku; kolejny to opis podróży do Brazylii, Argentyny, Paragwaju i Chile (wraz z Wyspą Wielkanocną) z 2009 roku; ostatni zaś zawiera wspomnienia z eskapady do Kolumbii w roku 2014. Tekst opisujący przygody przeżyte w kolejnych miejscach i krajach uzupełnia 425 fotografii wykonanych przeze mnie podczas pobytu na tym kontynencie. Każda część książki zawiera rozdziały dotyczące poszczególnych odwiedzonych przeze mnie destynacji, natomiast w treści skupiłem się na przedstawieniu osobistych wrażeń z pobytu w tych miejscach. Spostrzeżenia te próbowałem przedstawić w jak najbardziej przystępny sposób, nie uciekając od nadawania opisywanym zdarzeniom żartobliwego tonu. Prawda bowiem jest taka, że większość przeżytych podczas podróży przygód miała wesoły charakter - jak to zresztą zazwyczaj bywa w przypadkach, gdy jeden z podstawowych celów podróżowania, czyli możliwość ucieczki od szarej codzienności, wzbogacony zostaje dystansem do otaczającego świata oraz kilkoma szklankami rumu.