Nie tak znowu dawno temu, za siedmioma ulicami, za siedmioma blokami, w pewnym supermarkecie, na stoisku z książkami natrafiłem na "Baśnie Hansa Christiana Andersena". I choć było to kolejne z niezliczonych już wydań utworów duńskiego bajkopisarza, ta konkretna edycja zwróciła moją uwagę swoim eleganckim, ale stonowanym, normalnym wyglądem, nietypowym dla twórczości dedykowanej dzieciom. Kierowany ciekawością zajrzałem na spis treści - nie pamiętałem bowiem które bajki wyszły spod pióra Andersena, a które były dziełem innych autorów. Jako że obok leżała analogiczna pozycja tego samego wydawcy, poświęcona braciom Grimm - mogłem łatwo porównać dorobek literacki tej trójki. I wtedy odkryłem coś jeszcze. Mianowicie zdałem sobie sprawę z tego, że choć większość tych wszystkich tytułów nie była mi obca, to w zaledwie kilku przypadkach znałem treść, która się za nimi kryje. Efekt? Obie książki kupiłem.

A teraz wnioski.
Baśnie Andersena - w porównaniu do baśni braci Grimm - mają trzy zalety: pierwszą, drugą i trzecią. Konkretnie zaś - są mniej okrutne, autorskie (Grimmowie w dużym stopniu przywoływali i modyfikowali już istniejące utwory) i posiadają nieco bardziej zaangażowanego narratora. Jeśli jednak sądzicie, że chcę tutaj udowodnić wyższość Duńczyka nad jego niemieckim, dwuosobowym konkurentem, to się mylicie. Okrucieństwo bowiem nie robi na mnie większego wrażenia (jestem już duży, a w kontekście recenzji interesują mnie wyłącznie moje doznania czytelnicze),autorstwo jest mi obojętne (ciekawi mnie dzieło, nie twórca),z kolei zaangażowana narracja jest jedynie szczegółem. Gorzej dla Andersena, że jego bajki zawierają czasem wyższy poziom abstrakcji, który zamiast zadać szyku, sprawia, że bajanie zaczyna zmieniać się w bajdurzenie.

Podsumowanie.
Mimo że przesłanie nie wszystkich utworów było dla mnie do końca jasne, a w niektórych przypadkach wybory pisarza budziły wątpliwości natury moralnej, to sentymentalny powrót (połączony z premierową eksploracją) do świata dziecięcych historii uważam za udany. Nie bez znaczenia dla oceny jest także fakt, że klasyczne baśnie są głęboko zakorzenione w naszej świadomości i posiadają niezliczone odwołania w światowej literaturze, sztuce, kinematografii oraz w języku - pod różnymi szerokościami geograficznymi. Nowe bajki anonimowych twórców nie wzbudziłyby zainteresowania ani mojego, ani zdecydowanej większości czytelników - szczególnie dorosłych.

Pozdrawiam
7/10

Nie tak znowu dawno temu, za siedmioma ulicami, za siedmioma blokami, w pewnym supermarkecie, na stoisku z książkami natrafiłem na "Baśnie Hansa Christiana Andersena". I choć było to kolejne z niezliczonych już wydań utworów duńskiego bajkopisarza, ta konkretna edycja zwróciła moją uwagę swoim eleganckim, ale stonowanym, normalnym wyglądem, nietypowym dla twórczości...

Sentymentalny powrót do czasów dzieciństwa.

Sentymentalny powrót do czasów dzieciństwa.

Uwielbiam baśnie Andersena i czytam je dzieciom. Maja bardzo mądry, ponadczasowy przekaz.

Uwielbiam baśnie Andersena i czytam je dzieciom. Maja bardzo mądry, ponadczasowy przekaz.