Świetna ksiazka oparta na badaniach i obserwacjach codziennego życia.
Momentami zaskakująca, ale również wzruszająca.
Wiele faktów z życia zwierząt mocno mnie zaskoczyło m.in to jak żałobę przezywają kury, czy moje ulubione słonie.
Polecam miłośnikom zwierząt.
Warto przeczytać i przekonać się, że zwierzęta to istoty, które również posiadają empatię i uczucia, o które je nawet nie podejrzewamy.

Świetna ksiazka oparta na badaniach i obserwacjach codziennego życia.
Momentami zaskakująca, ale również wzruszająca.
Wiele faktów z życia zwierząt mocno mnie zaskoczyło m.in to jak żałobę przezywają kury, czy moje ulubione słonie.
Polecam miłośnikom zwierząt.
Warto przeczytać i przekonać się, że zwierzęta to istoty, które również posiadają empatię i uczucia, o które je...

"Jak zwierzęta przeżywają żałobę" dość szczegółowo opisuje przypadki zwierząt, które straciły swoich towarzyszy - co robiły, ile trwał proces odmiennego zachowania, co pomogło wrócić do normy. Barbara J King pisze bardzo dobrze, natomiast ze względu na samą tematykę nie była to lekka lektura. Autorka nie stawia odważnych tez, a raczej zostawia czytelnikowi miejsce do namysłu i refleksji.
Z minusów, opisane są dość brutalne badania nad stresem u norników. Tłumaczenie jest okej, natomiast w książce pojawia się słowo 'zdechł', co moim zdaniem nie powinno mieć miejsca, zwłaszcza przy tak delikatnym temacie.
Książka jest bardzo ciekawa, zainteresowani behawiorem zwierząt mogą na nią rzucić okiem. Co wrażliwszym raczej nie polecam, mi nie czytało się zbyt łatwo.

"Jak zwierzęta przeżywają żałobę" dość szczegółowo opisuje przypadki zwierząt, które straciły swoich towarzyszy - co robiły, ile trwał proces odmiennego zachowania, co pomogło wrócić do normy. Barbara J King pisze bardzo dobrze, natomiast ze względu na samą tematykę nie była to lekka lektura. Autorka nie stawia odważnych tez, a raczej zostawia czytelnikowi miejsce do...

Autorka przystępnie przedstawia trudny temat podpierając się badaniami naukowymi, a nie tylko odczuciami.

Autorka przystępnie przedstawia trudny temat podpierając się badaniami naukowymi, a nie tylko odczuciami.

Warto przeczytać. Jestem pod wrażeniem ogromu pracy, jaką musiała wykonać autorka, aby napisać tą książkę. Można dostrzec jej zaangażowanie i pasję. W sposób, który przekona chyba większość czytelników, czyli opierając się na nauce opowiada o żałobie. O tej trudnej tematyce, która dotyczy (lub nie) również zwierząt.

Warto przeczytać. Jestem pod wrażeniem ogromu pracy, jaką musiała wykonać autorka, aby napisać tą książkę. Można dostrzec jej zaangażowanie i pasję. W sposób, który przekona chyba większość czytelników, czyli opierając się na nauce opowiada o żałobie. O tej trudnej tematyce, która dotyczy (lub nie) również zwierząt.

Trudno jest pisać o żałobie istot, o których tak niewiele wiemy. Z jednej strony ignorujemy emocje i nastroje zwierząt, z drugiej strony - antropomorfizujemy nasze pupile i chcemy je widzieć bardziej inteligentnymi i emocjonalnymi, niż są w istocie. Ta dwoistość w odbiorze zwierząt zawsze mnie szokowała - potrafimy rozpływać się nad psem czy kotem, odmawiając krowie czy innemu zwierzęciu prawa do uczuć.
W tej książce nie ma zwierząt lepszych czy gorszych. Tu każde mają prawo do poczucia straty, niezależnie od tego, jak są postrzegane przez ludzi. Oczywiście, im bardziej inteligentne zwierzę, tym więcej form żałoby i sposobów przeżywania. Przyglądanie się ich cierpieniu nieraz chwyta za serce, bo nie zawsze można pomóc, w tym procesie każdy jest sam.
Przy okazji, dobór nieoczywistych zwierząt pozwala poszerzyć wiedzę i zwrócić uwagę czytelnika na istoty, zazwyczaj przez nas pomijane. To ogromny plus tej książki.

Trudno jest pisać o żałobie istot, o których tak niewiele wiemy. Z jednej strony ignorujemy emocje i nastroje zwierząt, z drugiej strony - antropomorfizujemy nasze pupile i chcemy je widzieć bardziej inteligentnymi i emocjonalnymi, niż są w istocie. Ta dwoistość w odbiorze zwierząt zawsze mnie szokowała - potrafimy rozpływać się nad psem czy kotem, odmawiając krowie czy...

[...]
Książka King jest napisana z ogromnym dystansem i sceptycyzmem badacza, a równocześnie z szacunkiem i miłością człowieka do zwierząt. W tym autorka ogromnie przypomina de Waala, nieustannie podkreślając, że nie możemy antropomorfizować zachowań zwierząt, bo to wyłącznie nasza interpretacja zachowań, które przypominają nasze. Z drugiej zaś strony nie możemy odbierać zwierzętom tego, że odczuwają takie emocje, jak choćby smutek, czy żal. Niekoniecznie w sposób, jaki sobie wyobrażamy.

"Nie stoimy wyżej od innych zwierząt dlatego, że inaczej przeżywamy żałobę, podobnie jak samoświadomie zwierzę, takie jak delfin, nie stoi wyżej od zwierzęcia takiego jak koza, które jest w mniejszym stopniu zdolne do refleksji nad swoim życiem."

[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/jak-zwierzeta-przezywaja-zalobe/

[...]
Książka King jest napisana z ogromnym dystansem i sceptycyzmem badacza, a równocześnie z szacunkiem i miłością człowieka do zwierząt. W tym autorka ogromnie przypomina de Waala, nieustannie podkreślając, że nie możemy antropomorfizować zachowań zwierząt, bo to wyłącznie nasza interpretacja zachowań, które przypominają nasze. Z drugiej zaś strony nie możemy odbierać...

„ Teoria ewolucji zakłada istnienie u każdego zwierzęcia zachowań specyficznych dla jego gatunku. My nie demonstrujemy wybuchów agresji przy ciele zmarłego, jak zwykły robić to szympansy ; szympansy nie opowiadają sobie historii o zmarłym. ”

Pełna niesamowitych historii książka, w której antropolog szuka odpowiedzi na pytania dotyczące zwierzęcej żałoby. Nie tylko miłośnicy zwierząt, już wierzący w jej istnienie powinni ją przeczytać. Osoby niepewne lub wątpiące będą dzięki niej miały okazję zapoznania się z wieloma faktami, a także refleksji nad własną opinią. Ogromną zaletą książki jest to, że autorka sama prowadziła wiele badań nad zwierzętami i zna się na rzeczy, a także popiera swoje tezy przykładami z literatury naukowej. Nie jest to więc gdybanie dyletanta.

„ Teoria ewolucji zakłada istnienie u każdego zwierzęcia zachowań specyficznych dla jego gatunku. My nie demonstrujemy wybuchów agresji przy ciele zmarłego, jak zwykły robić to szympansy ; szympansy nie opowiadają sobie historii o zmarłym. ”

Pełna niesamowitych historii książka, w której antropolog szuka odpowiedzi na pytania dotyczące zwierzęcej żałoby. Nie tylko...