Będąc fanką autora ciężko mi dokonać obiektywnej oceny.
Niestety muszę przyznać, że to nie jest jedna z tych książek które zapadną w pamięć.
Na plus - historia jest tak prosta, że czyta się ekspresowo.
Jeśli ktoś szuka książki Mastertona, przy której można się odstresować i nie myśleć za bardzo, o tym co się czyta, to Przepowiadnia będzie dobrym wyborem.

Uważam, że opowieść miała bardzo duży potencjał. Mogła być z tego naprawdę wyjątkowa historia. Niestety całość została bardzo spłycona.
Sam opis na okładce zapowiadał większe wrażenia z historii jaką miała być przedstawiona w książce.

Do napisania Przepowidni zainspirowały Mastertona realne wydarzenia kiedy to w Waszyngtonie dwóch psychopatów zbailo dziesięć osób z karabinu snajperskiego. Brzmi jak fabuła na świetna książkę. Niestety zamiast tego dostajemy rozwodnika, uciekającego z domu Kubańczyka i wróżkę w kwiecie wieku.

Dla samej postaci Sissy przeczytam kolejny tom. Może będzie ciekawiej.

Będąc fanką autora ciężko mi dokonać obiektywnej oceny.
Niestety muszę przyznać, że to nie jest jedna z tych książek które zapadną w pamięć.
Na plus - historia jest tak prosta, że czyta się ekspresowo.
Jeśli ktoś szuka książki Mastertona, przy której można się odstresować i nie myśleć za bardzo, o tym co się czyta, to Przepowiadnia będzie dobrym wyborem.

Uważam, że...

Polubiłam tytułową bohaterkę z innej książki pana Mastertona, dlatego sięgnęłam też po ten tytuł. Nie jest to najlepszy horror, ma dość mankamentów, ale też szczerze mówiąc nie spodziewałam się ambitniejszej lektury, dlatego nie czuję się rozczarowana.

Polubiłam tytułową bohaterkę z innej książki pana Mastertona, dlatego sięgnęłam też po ten tytuł. Nie jest to najlepszy horror, ma dość mankamentów, ale też szczerze mówiąc nie spodziewałam się ambitniejszej lektury, dlatego nie czuję się rozczarowana.

Dziwna to była książka... A jeszcze dziwniejsze jest przyporządkowanie jej do kategorii "horror". Przecież to z horrorem nie miało zupełnie nic wspólnego! To jest najzwyklejszy kryminał, a do tego dosyć marny...
Fabuła prowadzona jest trójtorowo. Z jednej strony przedstawiona jest historia podstarzałej wróżki, z drugiej młodego Kubańczyka, który uciekając z patologicznego domu, spotyka na swojej drodze podejrzanego typa i postanawia jechać z nim w nieznane, z trzeciej zaś śledzimy kolejne morderstwa popełnione przez tajemniczego snajpera oraz poczynania policji. Jak łatwo przewidzieć - losy wszystkich bohaterów splatają się w dalszej fazie opowieści.
Od początku nie mogłam się zbytnio wciągnąć w fabułę. Sporo opisów, zwłaszcza wygląd każdej postaci jest szczegółowo opisany, nawet jeśli występuje ona jedynie epizodycznie. Kilka razy miałam ochotę rzucić książkę, zatrzymało mnie przy niej chyba tylko to, że była cienka... Bohaterowie częstokroć zachowywali się całkowicie nielogicznie. Mimo to, całość była i tak bardzo przewidywalna. O jedynej scenie erotycznej nawet nie chcę wspominać, była zbyt zła, żeby poświęcać jej uwagę.
Zalety? Muszę przyznać, że finał był całkiem niezły. Na ostatnich 20 stronach nieźle się bawiłam, choć wszystko rozwiązało się niezwykle szybko. Zapałałam też sympatią do wróżki Sissy Sawyer i całego jej wątku. Był taki... ciepły i podtrzymujący na duchu. Niestety nic więcej nie mogę pochwalić. Nie polecam. Stawiam 3 gwiazdki tylko dlatego, że doczytałam do końca.

Dziwna to była książka... A jeszcze dziwniejsze jest przyporządkowanie jej do kategorii "horror". Przecież to z horrorem nie miało zupełnie nic wspólnego! To jest najzwyklejszy kryminał, a do tego dosyć marny...
Fabuła prowadzona jest trójtorowo. Z jednej strony przedstawiona jest historia podstarzałej wróżki, z drugiej młodego Kubańczyka, który uciekając z patologicznego...

Już drugi raz sięgnęłam po tą książkę, gdyż ma dwa tytuły. Absolutnie nie żałuje. Po 5 latach znowu poznałam Sissy Sawyer i poczułam tą samą sympatię do jej postaci. Polecam.

Już drugi raz sięgnęłam po tą książkę, gdyż ma dwa tytuły. Absolutnie nie żałuje. Po 5 latach znowu poznałam Sissy Sawyer i poczułam tą samą sympatię do jej postaci. Polecam.

No i porządny kryminał, na dzisiejsze wręcz thriller, prosto, a błyskotliwie, logicznie choć - niestety - z wróżką, która "popsuje" pracę śledczych swym jasnowidzeniem. Ale nudzić się nie można a problem psychologiczno społeczny wciąga...
Do tego przywołany z innego autora cytat, którym Masterton wyjaśnia swe credo pisarskie, swoją koncepcje tworzenia: "Książki są po to by wyjaśniać wam pewne rzeczy. Książki nadają życiu sens" [ Julian Barnes, pisarz ]. Całkiem rozsądne podejście...
To, że nie musimy się domyślać, kto złym, w niczym nie ujmuje emocji śledzenia wydarzeń; są zagadki rozwiązywane na ostatniej stronie i są sytuacje gdy od pierwszej scena klarownie pokazuje wszystkich bohaterów i ich charaktery, bez zasłon. Wiemy co zrobią ale śledzimy - jak i szukamy wyjaśnienia - dlaczego. I tak jest na tych kartach.

No i porządny kryminał, na dzisiejsze wręcz thriller, prosto, a błyskotliwie, logicznie choć - niestety - z wróżką, która "popsuje" pracę śledczych swym jasnowidzeniem. Ale nudzić się nie można a problem psychologiczno społeczny wciąga...
Do tego przywołany z innego autora cytat, którym Masterton wyjaśnia swe credo pisarskie, swoją koncepcje tworzenia: "Książki są po to...

Wśród dziesiątków i setek przeczytanych ostatnio powieści kryminalnych tę zapamiętałem dzięki temu, że nie była taka "płaska", "jednowymiarowa", że pojawił sie w niej jakiś odcień mistycyzmu czy realizmu magicznego, wniesiony przez Sissy, emerytkę, żyjącą gdzieś na odludziu, która ma właściwość czy umiejętność bliską jasnowidzeniu. Bez tego elementu kolejna powieść Grahama Mastertona wpisałaby się w szarą smugę czytadeł, po ktorych nic nie zostaje prócz czasu poświęconego na czytanie.

Wśród dziesiątków i setek przeczytanych ostatnio powieści kryminalnych tę zapamiętałem dzięki temu, że nie była taka "płaska", "jednowymiarowa", że pojawił sie w niej jakiś odcień mistycyzmu czy realizmu magicznego, wniesiony przez Sissy, emerytkę, żyjącą gdzieś na odludziu, która ma właściwość czy umiejętność bliską jasnowidzeniu. Bez tego elementu kolejna powieść Grahama...

Sissy Sawyer jest żyjącą samotnie wróżką. Jej spokojne życie, upływające na spacerach z psem Panem Bootsem i stawianiu kart zostaje zaburzone, kiedy karty ukazują jej dramatyczne wydarzenia, które się odbędą.

Sissy jest rozdarta. Czy pójść na policję i narazić się na wyśmianie, czy zaczekać na rozwój wydarzeń? Czy ludzi w Canaan stać na dylematy Sissy?

Szybka, całkiem ciekawa książka. Rozbita na wiele krótkich rozdziałów, bez wątków pobocznych, całkiem zgrabnie prowadzi nas przez wydarzenia. Czytało mi się całkiem przyjemnie, dlatego mogę polecić :)

Sissy Sawyer jest żyjącą samotnie wróżką. Jej spokojne życie, upływające na spacerach z psem Panem Bootsem i stawianiu kart zostaje zaburzone, kiedy karty ukazują jej dramatyczne wydarzenia, które się odbędą.

Sissy jest rozdarta. Czy pójść na policję i narazić się na wyśmianie, czy zaczekać na rozwój wydarzeń? Czy ludzi w Canaan stać na dylematy Sissy?

Szybka, całkiem...

Polecam, wciągająca historia, w sam raz na podróż. Szybko się czyta, nie ma dłużyzn, bohaterowie z jasno sformułowanymi emocjami zachowują się logicznie. Dość szybko domyślamy się, kto jest snajperem, ale to w niczym nie przeszkadza, bo i tak przez książkę pcha nas ciekawość, jak to się skończy.

Polecam, wciągająca historia, w sam raz na podróż. Szybko się czyta, nie ma dłużyzn, bohaterowie z jasno sformułowanymi emocjami zachowują się logicznie. Dość szybko domyślamy się, kto jest snajperem, ale to w niczym nie przeszkadza, bo i tak przez książkę pcha nas ciekawość, jak to się skończy.

Początek niezły. Postacie wydają się realne, jest tajemnica, jest wstrząs, jest horror, są emocje.

Ale tylko do pewnego czasu. Zakończenie w ogóle jakby z innej bajki.

Podobały mi się postaci Sissy i Sama, również Feely nakreślony był przekonująco, ale tylko do pewnego momentu. Brakowało mi tu pewnej konsekwencji. Skoro Feely jest człowiekiem tak wrażliwym i w gruncie rzeczy uczciwym, dlaczego bierze udział w tej grze? Podobnie Robert – mogę zrozumieć jego frustrację, ale to co robi, robi z zimnym wyrachowaniem. Nie pasuje mi to do siebie.

Motyw kart – świetny. Pobudza wyobraźnię, a przepowiednie są zadziwiająco trafne. W dodatku, tutaj nie razi, że mówią zagadkami – ot, mają ograniczone możliwości komunikacji. W końcu, to tylko obrazki.

Problem z Mastertonem jest taki, że zwykle początek rozbudza apetyt na pyszny kąsek, ale na końcu okazuje się, że to wcale nie jest takie niezwykłe. Odnoszę wrażenie, że on zawsze zaczyna w komfortowych warunkach, ale potem za bardzo spieszy się z zakończeniem i nigdy go nie dopracuje.

Początek niezły. Postacie wydają się realne, jest tajemnica, jest wstrząs, jest horror, są emocje.

Ale tylko do pewnego czasu. Zakończenie w ogóle jakby z innej bajki.

Podobały mi się postaci Sissy i Sama, również Feely nakreślony był przekonująco, ale tylko do pewnego momentu. Brakowało mi tu pewnej konsekwencji. Skoro Feely jest człowiekiem tak wrażliwym i w gruncie...

Masterton lubi zaskakiwać swoimi pomysłami. Od czasu do czasu lubię sięgnąć po jakąś jego książkę.
Tym razem jednak mam pewien niedosyt. Może nawet niestrawność.
Słaby kryminał z elementami sensacji.
Plusy:
- udało mi się doczytać do końca, dlatego oceniam;
- historia oparta na faktach autentycznych;
- historia ludzi, którzy bawią się w Boga;
- socjopaci, a szczególnie w parze zawsze są niebezpieczni;
- dobre opisy miejsc i zdarzeń.
Minusy:
- akcja bez ładu i składu, brak dynamiki;
- przewidywalna, zero zaskoczenia;
- irytująca aż „do bólu” postać wróżki Sissy Sawyer;
- beznadziejne zakończenie.
Zdecydowanie wolę Mastertona w horrorach i thrillerach.
Książka taka sobie.

Masterton lubi zaskakiwać swoimi pomysłami. Od czasu do czasu lubię sięgnąć po jakąś jego książkę.
Tym razem jednak mam pewien niedosyt. Może nawet niestrawność.
Słaby kryminał z elementami sensacji.
Plusy:
- udało mi się doczytać do końca, dlatego oceniam;
- historia oparta na faktach autentycznych;
- historia ludzi, którzy bawią się w Boga;
- socjopaci, a szczególnie w...