Rok 240 n.e. Na pustyni niedaleko Palmyry w namiocie nomadów żona kupca Abdonaja wydaje na świat dziewczynkę. Jej narodziny zbiegają się w czasie z uderzeniem meteoru w ziemię niedaleko obozowiska. Uznając, że jest to znak od boga Baalszamina Abdonaj nadaje dziecku imię Zenobia czyli "dar Boga". Córka dorasta przy boku ojca i z czasem zaczyna przeciwstawiać się jego woli. Gdy Abdonaj decyduje się wydać Zenobię za mąż za władcę Palmyry Odenatusa, uparta dziewczyna ucieka z domu. Przemierzając pustynię i miasta pada ofiarą gwałtu ze strony Persów. Zostaje jednak uratowana i w końcu wraca do swojego ojca. Uznana za cudownie odrodzoną Zenobia w końcu bierze ślub z Odenatusem. Jej celem jest przede wszystkim zemsta na Persach za doznaną w przeszłości krzywdę, dlatego skutecznie namawia swojego męża, by rozprawił się z nimi na polu bitwy. Jednocześnie musi mierzyć się z Hayranem, synsem Odenatusa z pierwszego małżeństwa oraz Ofalą, jego ciotką i zarazem siostrą zmarłej żony. Udaje jej w końcu spełnić swoje przeznaczenie i staje się budzącą respekt i strach wojowniczką. Po latach decyduje się rzucić wyzwanie cesarzowi Aurelianowi i rzucić potęgę Rzymu na kolana, wiedziona podszeptami ze strony uczonego Greka Longinusa.

Przyznam się, że już kilkakrotnie przymierzałem się do lektury tej książki i planowałem już wcześniej wypożyczyć ją w bibliotece, jednak nigdy nie nadarzyła się okazja, by po nią sięgnąć i po drodze trafiały się inne książki. W końcu wiedziony instynktem, postanowiłem ją przeczytać. I wcale tego nie żałuję. Trafiłem bowiem na całkiem dobrą i trzymającą w napięciu powieść historyczną, na temat władczyni, o której za bardzo wcześniej nic nie wiedziałem.

Największą zaletą tej książki jest bowiem sama postać Zenobii. Nie wiem czy jej obraz przedstawiony w powieści jest prawdziwy, ale patrząc na samą jej treść wyłania się obraz władczyni, która z jednej strony potrafi oszukiwać swoich najbliższych i poddanych na temat swojego życia i pochodzenia, a także potrafi manipulować innymi dla osiągnięcia swoich korzyści, zaś z drugiej wykazuje się lojalnością, wobec osób, którym najbardziej ufa i stara się wobec nich być przyjazna oraz pomocna. Zenobia okazuje się również inteligentną i ambitną władczynią, która wie czego chce i stara się do tego dążyć za wszelką cenę. W stosunku do swoich wrogów potrafi być okrutna i mściwa. Jest też postacią, której chęć spełnienia przeznaczenia popycha do zguby i tragedii.

Ciekawa jest również postać Klodii- siostry Aureliana. Jest ona osobą bardzo mocno wierzącą w moc wróżb i nie wahającą się wykorzystywać innych do swoich celów. Uważa, że najlepszym cesarzem Rzymu byłby jej brat, dlatego namawia jego przyjaciół i wspólników, do buntu przeciwko panującego władcy. Uważa, że Aurelian dostał taką misję od bogów i to jemu należą się zaszczyty. Potrafi być zawzięta i podła. Ponadto wykazuje niezdrową fascynacją wobec swojego brata i wygląda, jakby czuła do niego coś, co wykracza poza łączące ich więzy krwi. Jest osobą zimną i oschłą, niezdolną do współczucia.

Książka ta ponadto cechuje się ogromnym rozmachem i wieloma gwałtownymi zwrotami akcji. Autorzy bardzo dobrze oddali klimat tamtych czasów oraz schemat rozgrywek i intryg panujących na ówczesnych dworach. Jednakże za bardzo przesadzili z opisem scen erotycznych, co trochę psuje odbiór książki.

Reasumując jest dobra powieść historyczna z zaskakującym i zmuszającym do przemyślenia zakończeniem. Polecam ją na długie jesienne wieczory.

Rok 240 n.e. Na pustyni niedaleko Palmyry w namiocie nomadów żona kupca Abdonaja wydaje na świat dziewczynkę. Jej narodziny zbiegają się w czasie z uderzeniem meteoru w ziemię niedaleko obozowiska. Uznając, że jest to znak od boga Baalszamina Abdonaj nadaje dziecku imię Zenobia czyli "dar Boga". Córka dorasta przy boku ojca i z czasem zaczyna przeciwstawiać się jego woli....

Czyta się naprawdę dobrze tylko jest jeden mankament. Ja rozumiem, że to starorzytny Rzym ale niektóre opisy scen łóżkowych to lekka przesada.

Czyta się naprawdę dobrze tylko jest jeden mankament. Ja rozumiem, że to starorzytny Rzym ale niektóre opisy scen łóżkowych to lekka przesada.

Po przeczytaniu cyklu „Inkowie”, który był ciekawy postanowiłem przeczytać „Królową Palmyry”. Nie zawiodłem się.
Lubię czasem przeczytać książkę przygodowo-historyczną opartą częściowo na faktach.
Plusy:
- interesująca fabuła, szybka akcja;
- bardzo dobrze przedstawiona historia Kleopatry (Zenobii);
- ciekawe pokazanie powstawania potęgi królestwa rządzonego przez kobietę (rzadko spotykane w tamtych czasach);
- walka dwóch potęg, władczyni Palmyry i Rzymu, dwóch silnych osobowości, królowej Kleopatry i Aureliana;
- historia Rzymu w III wieku n.e. chylącemu się ku upadkowi;
- pokazanie ogromu ludzkich uczuć i namiętności;
- uzmysłowienie jak władza może opętać człowieka;
- wiele faktów historycznych, przenoszą nas w klimat starożytności;
- zaskakujące zakończenie.
Minusy:
- brak wyjaśnienia co jest faktem historycznym, a co fantazją autorów;
- może trochę za długa, przez co czasami nudna.
Ogółem książka dobra, warta przeczytania.

Po przeczytaniu cyklu „Inkowie”, który był ciekawy postanowiłem przeczytać „Królową Palmyry”. Nie zawiodłem się.
Lubię czasem przeczytać książkę przygodowo-historyczną opartą częściowo na faktach.
Plusy:
- interesująca fabuła, szybka akcja;
- bardzo dobrze przedstawiona historia Kleopatry (Zenobii);
- ciekawe pokazanie powstawania potęgi królestwa rządzonego przez kobietę...

Książka przyjemna, przybliżająca nie tylko losy kobiety, która poświęciła swoje życie wojnie, ale również o sytuacji Imperium Rzymskiego w III wieku n.e, chylącemu się ku upadkowi. Opowieść o Zenobii czyta sie szybko, co traktuję jako duży plus. Przez większość czasu fabuła jest interesująca, jednak pod koniec wydaje się trochę przewidywalna. Mimo to pojawia się parę zaskakujących momentów i dlatego zdecydowanie polecam "Królową Palmyry". Można się dużo dowiedzieć o historii regionu, która moim zdaniem jest mało znana w Europie.

Książka przyjemna, przybliżająca nie tylko losy kobiety, która poświęciła swoje życie wojnie, ale również o sytuacji Imperium Rzymskiego w III wieku n.e, chylącemu się ku upadkowi. Opowieść o Zenobii czyta sie szybko, co traktuję jako duży plus. Przez większość czasu fabuła jest interesująca, jednak pod koniec wydaje się trochę przewidywalna. Mimo to pojawia się parę...

"Królową Palmyry" czytałam z pewnym zdziwieniem, że ma tak dobre, barwne opisy, pozwalające poczuć klimat starożytnego świata. Właśnie takiej książki szukałam. Opisy, armii, uzbrojenia, architektury czy strojów są dość szczegółowe, można dzięki temu uwierzyć, że akcja naprawdę dzieje się w starożytnych miastach. Widać, że autorzy znają się na temacie( jeden z nich jest historykiem ,drugi pisarzem).
Jednak same postacie są typowe i schematyczne które można spotkać w dziesiątkach innych książek, w dodatku niekonsekwentnie prowadzone. Również fabuła pod koniec staje się nieco nużąca.

http://trybunpopkulturowy.blogspot.com/

"Królową Palmyry" czytałam z pewnym zdziwieniem, że ma tak dobre, barwne opisy, pozwalające poczuć klimat starożytnego świata. Właśnie takiej książki szukałam. Opisy, armii, uzbrojenia, architektury czy strojów są dość szczegółowe, można dzięki temu uwierzyć, że akcja naprawdę dzieje się w starożytnych miastach. Widać, że autorzy znają się na temacie( jeden z nich jest...

,,W godzinie pragnienia wielkości
warto zawsze pomyśleć o Zenobii
przechadzającej się pod kolumnadą Palmyry.
Jej piękność nie ma sobie równej,
podobnie jak piękno tego miasta z kamienia,
gdzie pustynia i wieki zostawiły tyle pyłu marzeń,
że samo życie nie ofiaruje więcej pewności
niż dawno zatarte rojenia senne."

Taki cytat rozpoczyna pasjonującą, owianą tajemnicami historię, w której fakty przeplatają się z namiętnymi uczuciami na tle potężnych starożytnych miast.
Poznajemy dwie silne osobowości - Zenobii i Aureliana,których osobne losy nieuchronnie splotły się ze sobą.
Powieść przenosi nas w niesamowity klimat starożytnych czasów, a kolejne strony wypełniają silne namiętności, wojny i walka o władzę pomiędzy które wnikają przepowiednie bogów i wypełnianie przeznaczenia.
Książka bardzo dobrze zarysowuje sylwetki bohaterów, dbając o to by przedstawić czytelnikowi pełny obraz niepozbawiony detali. Do tego akcja wydarzeń jest dość szybka, także każda strona obfituje w nowe informacje nie ma niepotrzebnych opisów a całość jest bogatą mozaiką wydarzeń rozgrywających się w różnych miejscach.
Powieści tej nie czyta się szybko, lecz daje ona szerokie spojrzenie i pozwala czytelnikowi zagłębić się do reszty w lekturze.
Postać Zenobii będąca tematem przewodnim na tle wydarzeń ukazuje niezwykle silną kobiecą osobowość, której cierpienia wzmogły determinację.

,,W godzinie pragnienia wielkości
warto zawsze pomyśleć o Zenobii
przechadzającej się pod kolumnadą Palmyry.
Jej piękność nie ma sobie równej,
podobnie jak piękno tego miasta z kamienia,
gdzie pustynia i wieki zostawiły tyle pyłu marzeń,
że samo życie nie ofiaruje więcej pewności
niż dawno zatarte rojenia senne."

Taki cytat rozpoczyna pasjonującą, owianą tajemnicami...

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Niby wszystko jest w porządku. Podobały mi się postaci, wyraziste, a jednocześnie niejednoznaczne. Wywoływały we mnie skrajne emocje - czasem zachwycały, innym razem wzbudzały agresję (zwłaszcza Zenobia i Shawaad). Akcja toczyła się wartko, a styl autora pozwolił odczuć klimat starożytnego Imperium Rzymskiego. A jednak coś mi w tej pozycji przeszkadzało. Ostatnich kilkadziesiąt stron czytałam już jakby z przymusu, patrząc tylko, ile do końca. Może po prostu była za długa i za wcześnie wyczerpała temat. Jedna gwiazdka więcej za zakończenie, bo rzeczywiście zaskoczyło mnie, a taki właśnie był jego cel.

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Niby wszystko jest w porządku. Podobały mi się postaci, wyraziste, a jednocześnie niejednoznaczne. Wywoływały we mnie skrajne emocje - czasem zachwycały, innym razem wzbudzały agresję (zwłaszcza Zenobia i Shawaad). Akcja toczyła się wartko, a styl autora pozwolił odczuć klimat starożytnego Imperium Rzymskiego. A jednak coś...

Jakże cudownie jest przenieść się na chwilę do starożytnej Palmyry, by poznać jej niesamowitą władczynię. :)

Jakże cudownie jest przenieść się na chwilę do starożytnej Palmyry, by poznać jej niesamowitą władczynię. :)

Intrygująca historia o niezwykłej kobiecie, pięknej wojowniczce naznaczonej rozpaczą.

Intrygująca historia o niezwykłej kobiecie, pięknej wojowniczce naznaczonej rozpaczą.

Okreslenie tego tytulu czytadlem nie jest w tym przypadku czyms negatywnym albo obrazliwym. To nie jest oczywiscie podrecznik historii, ale jako rozrywka ksiazka spisala sie znakomicie. W sam raz na plaze albo niezbyt ladna jesienna pogode.

Okreslenie tego tytulu czytadlem nie jest w tym przypadku czyms negatywnym albo obrazliwym. To nie jest oczywiscie podrecznik historii, ale jako rozrywka ksiazka spisala sie znakomicie. W sam raz na plaze albo niezbyt ladna jesienna pogode.