Historia nauki arabskiej. Tom 3. Technika, alchemia, nauki przyrodnicze i medycyna

Studiowanie tej 3 tomowej publikacji zacząłem od ostatniej części z uwagi na jej zawartość - historię arabskiej alchemii. Poszczególne sekcje popełnili różni autorzy, piszący odmiennymi stylami, co powoduje, że mamy obok siebie zarówno historyczne eseje jak i encyklopedyczne ujęcia tematów.

Całość czyta się dobrze, a czasami nawet odnosiłem wrażenie, że dodatkowo można nauczyć się podstaw arabskiego. Liczne nazwy własne, pojęcia, słowa i ich etymologia, towarzyszą w tej wyprawie poprzez czas, dodając orientalnego smaku treści.

Fakty podane, w zależności od autora danej sekcji, mniej lub bardziej sucho. Akurat alchemii trafili się "encyklopedyści", stąd ta cześć jest bardzo uporządkowana, lecz pozbawiona głębszych analiz i lekkości jakie można odnaleźć w niektórych innych rozdziałach.

W sumie ciekawa publikacja, ukazująca całe bogactwo intelektualne Arabii złotego wieku, a także, co znających historię nie zdziwi, starożytnej Grecji, jako, że to zetkniecie się z zabytkami piśmiennymi tej kultury, nadało szybkości i towarzyszyło gwałtownemu rozwojowi nauki w krajach arabskich. I to dzięki Arabom i ich wiernym tłumaczeniom greckich rękopisów, przetrwały one dając impuls renesansowej zmianie paradygmatu w nauce na europejskich uniwersytetach.

.:exile:.

Studiowanie tej 3 tomowej publikacji zacząłem od ostatniej części z uwagi na jej zawartość - historię arabskiej alchemii. Poszczególne sekcje popełnili różni autorzy, piszący odmiennymi stylami, co powoduje, że mamy obok siebie zarówno historyczne eseje jak i encyklopedyczne ujęcia tematów.

Całość czyta się dobrze, a czasami nawet odnosiłem wrażenie, że dodatkowo można...