„— Musisz mnie mieć za skończoną idiotkę — stwierdzam z goryczą. — Naiwna kretynka. Wyszła za pedała i się nie zorientowała”.
Anna i Paweł są małżeństwem od wielu lat, mają już tak naprawdę dorosłą córkę. Ona jest scenarzystką a on prezenterem telewizyjnym wiadomości. Kto by się spodziewał, że jedna zabawa Pawła w sypialni z kolegą własnej córki odkryje, że jest zupełnie inną osobą...
„— Nie wiedziałem — wyjaśniam

— Czego nie wiedziałeś?

— Że taki jestem.

— Do kiedy?”
Naprawdę myślałam, że tę część mi się spodoba i mnie wciągnie, niestety znowu się przejechałam, a szkoda, bo myślałam, że mi się spodoba. Relacje między bohaterami były kompletnie bezuczuciowo, iż w trakcie lektury nie odczuwałam żadnych emocji, czego żałuję. Jeśli chodzi o naszych bohaterów, to szczerze mówiąc, zostali bardzo spłaszczeni przez autora, z tego powodu, że miałam wrażenie, że byli niczym posągi, które nic nie czują.
Bingo niestety nie wpisało się w moje gusta, natomiast mam nadzieję, że znajdzie swoje grono odbiorców. Naprawdę miałam ochotę dobrze bawić podczas tej
historii.



#Bingo#InstytutWydawniczylatarnik#gej#małzeństwo#homoseksualiści

„— Musisz mnie mieć za skończoną idiotkę — stwierdzam z goryczą. — Naiwna kretynka. Wyszła za pedała i się nie zorientowała”.
Anna i Paweł są małżeństwem od wielu lat, mają już tak naprawdę dorosłą córkę. Ona jest scenarzystką a on prezenterem telewizyjnym wiadomości. Kto by się spodziewał, że jedna zabawa Pawła w sypialni z kolegą własnej córki odkryje, że jest zupełnie...

Książkę czytałem dawno w wieku nieco za młodym. Z tego co pamiętam to nawet spodobała mi się, ale kiedy przypominam sobie niektóre sceny to wydaje mi się dość naiwna (?),nierealna, sztuczna. Coś ciągnie mnie do przeczytania jej jeszcze raz. Ogólnie była dość prosta i wciągająca, momentami bardzo zabawna przez co można ją określić jako "czytadełko"

Książkę czytałem dawno w wieku nieco za młodym. Z tego co pamiętam to nawet spodobała mi się, ale kiedy przypominam sobie niektóre sceny to wydaje mi się dość naiwna (?),nierealna, sztuczna. Coś ciągnie mnie do przeczytania jej jeszcze raz. Ogólnie była dość prosta i wciągająca, momentami bardzo zabawna przez co można ją określić jako "czytadełko"

Jakiś rodzaj smutku budzi we mnie rozczarowanie tą książką. Dość mocny opis na okładce sugerował w mojej opinii inny rodzaj historii. Taki, który pokaże żonatym gejom, jak dużo zła wyrządzają bliskim. Tymczasem postać Pawła jest właściwie bez większej skazy. Za to żona ukazana jest jako oziębła histeryczka. Właściwie moglibyśmy - jak jej matka - uznać ją winną, tego co stało się z jej mężem. Wątki z Ania strasznie mnie nudziły i irytowały, choć sam zamysł dwóch punktów widzenia bardzo ciekawy.
Mam niestety wrażenie, że całą książkę dałoby się zmieścić w 50 stronach, bo wypełniona jest niepotrzebnymi zapchajdziurami.
Mimo to bardzo lubię styl Pana Szczygielskiego, jego poczucie humoru i pomysłowość.

Nie rozumiem natomiast okładki, która nawet po przeczytaniu książki nie łączy mi się z bohaterami, ale może po prostu inaczej ich sobie wyobrażałem. Jeśli okładka ukazywać miała Pawła, Anię i Wojtka (z brodą) to jakiś młody ten Paweł, jakiś stary Wojtek… bo nie zakładam, że na okładce jest Sebastian, skoro tył książki przedstawia tych samych mężczyzn w bardziej „romantycznej” pozie 🤔

Jakiś rodzaj smutku budzi we mnie rozczarowanie tą książką. Dość mocny opis na okładce sugerował w mojej opinii inny rodzaj historii. Taki, który pokaże żonatym gejom, jak dużo zła wyrządzają bliskim. Tymczasem postać Pawła jest właściwie bez większej skazy. Za to żona ukazana jest jako oziębła histeryczka. Właściwie moglibyśmy - jak jej matka - uznać ją winną, tego co...

Całkiem niezła historia. Lekka i przyjemna lektura tak jak wszystkie poprzednie części z serii.

Całkiem niezła historia. Lekka i przyjemna lektura tak jak wszystkie poprzednie części z serii.

Bardzo fajna książka, znów podśmiechiwałam się wielokrotnie, ma Szczygielski satyryczny dar puentowania ludzkich przywar, bardzo lubię ten cykl.

Bardzo fajna książka, znów podśmiechiwałam się wielokrotnie, ma Szczygielski satyryczny dar puentowania ludzkich przywar, bardzo lubię ten cykl.

Najsłabsza część z całej serii, ale i tak przekazuje, co ma przekazać i można się pośmiać.

Najsłabsza część z całej serii, ale i tak przekazuje, co ma przekazać i można się pośmiać.

"Nierówność" to nie abstrakt, a ów wniosek to właściwie banał. W przypadku trzech "Kronik" Szczygielskiego "nierówności" tkwią nie tylko w treści (trudno zaprzeczyć, że historia akurat w "Bingo"wraz z konsekwencjami całkiem realna),ale i w formie, czego za atut uznać nie można. Niewyszukany styl, mało porywające dialogi w końcu zbyt przewidywalna narracja. "Trudne sprawy" - więcej nudy, niż zabawy. Czytać, nie czytać? Oto jest pytanie.

"Nierówność" to nie abstrakt, a ów wniosek to właściwie banał. W przypadku trzech "Kronik" Szczygielskiego "nierówności" tkwią nie tylko w treści (trudno zaprzeczyć, że historia akurat w "Bingo"wraz z konsekwencjami całkiem realna),ale i w formie, czego za atut uznać nie można. Niewyszukany styl, mało porywające dialogi w końcu zbyt przewidywalna narracja. "Trudne...

Bardzo sympatyczna pozycja. Naśmiałem się i wciągało tak, że nie można się było oderwać. Naprawdę świetnie napisana. Miło spędziłem z nią czas.

Bardzo sympatyczna pozycja. Naśmiałem się i wciągało tak, że nie można się było oderwać. Naprawdę świetnie napisana. Miło spędziłem z nią czas.

Najsłabsza z serii.
Punkt za to, że porusza ciekawy problem ukrywania orientacji seksualnej. Myślę, że mimo swoich nierealnych w części wątków, całość jest ciekawa. Nie na tyle, by czytało się to z zaciekawieniem. To raczej tajemnica przyciąga, a nie historia.

Najsłabsza z serii.
Punkt za to, że porusza ciekawy problem ukrywania orientacji seksualnej. Myślę, że mimo swoich nierealnych w części wątków, całość jest ciekawa. Nie na tyle, by czytało się to z zaciekawieniem. To raczej tajemnica przyciąga, a nie historia.

Książka mi się podobała. Ciekawa historia, lekki język, bez nachalnych opisów aktów seksualnych jak w drugiej części.

Książka mi się podobała. Ciekawa historia, lekki język, bez nachalnych opisów aktów seksualnych jak w drugiej części.