Jestem trochę rozczarowana - to znaczy tak, cudowny humor, autoironiczny dystans, dyskretna klasa i pokora, z jaką Fry opisuje i swoją wieloletnią fascynację Ameryką i gra z odwiecznym kompleksem porównywania się między Anglikami i Amerykanami są czarujące i sprawiają wielką przyjemność.

Gorzej z jego podróżą przez wszystkie stany Stanów: dostałam luźne impresje i anegdotki, a szukałam twardej wiedzy, wyróżników każdego regionu, rysu historycznego itd. Sama jestem sobie winna, bo autor w przedmowie zaznacza, że przy kraju tak wielkim i tak zróżnicowanym każda próba uogólnienia skończy się na przedstawianiu stereotypów - dlatego zamiast stereotypów są spotkania z prawdziwymi ludźmi, rozmowy z nimi, uczestnictwo w ich rozrywkach i świętach.

Jaka byłam mądra przed przeczytaniem tej książki, taka jestem i po niej.

Jestem trochę rozczarowana - to znaczy tak, cudowny humor, autoironiczny dystans, dyskretna klasa i pokora, z jaką Fry opisuje i swoją wieloletnią fascynację Ameryką i gra z odwiecznym kompleksem porównywania się między Anglikami i Amerykanami są czarujące i sprawiają wielką przyjemność.

Gorzej z jego podróżą przez wszystkie stany Stanów: dostałam luźne impresje i...

Pełna humoru, ciepła i nienatarczywej swady turystyczna relacja, która pokazuje, że nawet zapiski tego rodzaju można przedstawić w ciekawy sposób. Innymi słowy Stephen Fry w swoim niezmiennie ujmującym wydaniu.

Nie będę zagłębiać się w merytoryczną wartość książki (czy tym bardziej programu, który stanowił dla niej przyczynek),bo wydaje mi się oczywiste, że celu nie stanowią tutaj suche fakty. Subiektywne obserwacje pana Fray'a mają nie tyle uczyć nas o tym jakim krajem są Stany Zjednoczone, co pokazać w jaki sposób postrzega je ktoś, komu już na starcie przypisać chcemy całe mnóstwo stereotypowych, kulturowych uprzedzeń, nieobcych tak Brytyjczykom w stosunku do Amerykanów jak i zresztą odwrotnie.

Stephen Fry wielokrotnie zapewnia czytelnika o swojej ogromnej sympatii do pobratymców z kontynentu podkreślając, że typowo brytyjskie poczucie wyższości w stosunku do mieszkańców USA jest mu zupełnie obce. Moim zdaniem, jednak, częstotliwość tych zapewnień i (może nawet bardziej) dowcipne, z pozoru niewinne uwagi, które można wyczytać między wierszami wskazują, że autor troszeczkę okłamuje sam siebie. Moja ogromna sympatia do pana Fry'a nie pozwala mi jednak w tym miejscu na nic więcej ponad pobłażliwy uśmiech, bo... czyż każdy z nas nie wykształcił sobie własnych kulturowych okularów, przez które przypatruje się innym? Rzecz ludzka. A książka? Doskonały towarzysz na ciepłe, letnie popołudnie.

Pełna humoru, ciepła i nienatarczywej swady turystyczna relacja, która pokazuje, że nawet zapiski tego rodzaju można przedstawić w ciekawy sposób. Innymi słowy Stephen Fry w swoim niezmiennie ujmującym wydaniu.

Nie będę zagłębiać się w merytoryczną wartość książki (czy tym bardziej programu, który stanowił dla niej przyczynek),bo wydaje mi się oczywiste, że celu nie...