Właściwie to nie wiem jak obiektywnie ocenić tę książkę. Nastawiałem się na kolejną cukierkową laurkę ku czci wybitnego piłkarza i trenera. Tymczasem autor postanowił pokazać zawodnika z czasów dzieciństwa, jako człowieka o otwartym umyśle i wielu zainteresowaniach, chłonącego wiedzę z każdego możliwego źródła. Sekret tej pozycji może wynika z okoliczności, iż Pan Jaume Collel deklaruje się jako osoba, która nie identyfikuje się z barwami klubowymi. Sam rozbrajająco przyznaje w epilogu: „Nie ekscytuje mnie żadna flaga piłkarska ani też żaden symbol innego rodzaju. Uznaj zatem za napisanie tej książki za pewne bohaterstwo. Jest to zlecenie wydawnictwa, w które wciągałem się coraz bardziej”.
To z kolei sprawia, że stara się być obiektywny, pokazując ważniejsze migawki z życia Guardioli: awans do pierwszej drużyny, stracony ze względu na kontuzje rok 1998, afera dopingowa, tułaczka w poszukiwaniu nowego klubu, objęcie sterów drużyny Barcelony B. Jeżeli szukamy szczegółowego omówienia kolejnych sezonów piłkarskich oraz kolejnych sukcesów na boisku, to tego tutaj nie znajdziemy. Brak również analizy osiągnięć Pepa jako trenera. Natomiast uzmysłowimy sobie, że zdarzają się zawodnicy o ciekawym życiu prywatnym. Rozdział zatytułowany „Przyjaźnie i zainteresowania” jest chyba najciekawszy z całej książki. Czy jest to najlepszy zawodnik i trener w historii ? Trudno o jednoznaczną ocenę, na pewno uchodzi za bardzo konsekwentnego w działaniu oraz elokwentną osobę o znamionach dżentelmena (choć Zlatan Ibrahimović ma na ten temat całkowicie odmienne zdanie :-) Podsumowując: trochę nierówna stylistycznie książka, ale momentami ciekawe spojrzenie na piłkarskie życie.

Właściwie to nie wiem jak obiektywnie ocenić tę książkę. Nastawiałem się na kolejną cukierkową laurkę ku czci wybitnego piłkarza i trenera. Tymczasem autor postanowił pokazać zawodnika z czasów dzieciństwa, jako człowieka o otwartym umyśle i wielu zainteresowaniach, chłonącego wiedzę z każdego możliwego źródła. Sekret tej pozycji może wynika z okoliczności, iż Pan Jaume...

Bardzo nierówna, niezłe fragmenty przeplatane nieskładnym bełkotem.

Bardzo nierówna, niezłe fragmenty przeplatane nieskładnym bełkotem.

Na pewno nie każdego zaciekawi ta pozycja. Nie ma tu wiele Barcelony, natomiast zapamiętałem książkę z tego, że jest w niej ukazana wrażliwość Pepa Guardioli, jego fascynacja sztuką, literaturą, innymi ludźmi, dziedzinami życia. Pokazuje nam poniekąd, że Guardiola wobec tej fascynacji przede wszystkim katalońskimi artystami i katalońską sztuką, sam w taki sposób postrzega piłkę nożną. Mnie się podobało, ale tak jak napisałem - wielu może ją uznać za nudną.

Na pewno nie każdego zaciekawi ta pozycja. Nie ma tu wiele Barcelony, natomiast zapamiętałem książkę z tego, że jest w niej ukazana wrażliwość Pepa Guardioli, jego fascynacja sztuką, literaturą, innymi ludźmi, dziedzinami życia. Pokazuje nam poniekąd, że Guardiola wobec tej fascynacji przede wszystkim katalońskimi artystami i katalońską sztuką, sam w taki sposób postrzega...

Ciekawa biografia o ciekawym człowieku, który był dobrym piłkarzem a wybitnym trenerem. Pokazuje początki jego kariery, dzieciństwo oraz dorosłość wypełnioną pasją do piłki nożnej. Człowiek uwielbiający strategię.Koneser piłki i życia. Polecam :-)

Ciekawa biografia o ciekawym człowieku, który był dobrym piłkarzem a wybitnym trenerem. Pokazuje początki jego kariery, dzieciństwo oraz dorosłość wypełnioną pasją do piłki nożnej. Człowiek uwielbiający strategię.Koneser piłki i życia. Polecam :-)

Bardzo, bardzo słabe... Bajeczka, na dodatek na "podstawówkowym" poziomie...

Bardzo, bardzo słabe... Bajeczka, na dodatek na "podstawówkowym" poziomie...

Kiedy 18 stycznia 1971 roku na świat przyszedł Josep Guardiola, jego babcia zawołała: "Ten chłopiec urodził się naznaczony przez dar przeznaczenia". Dlaczego? Dlatego, że miał na języku malutką plamkę. Wtedy nikt nie brał na poważnie słów seniorki rodu. Dzisiaj możemy z ręką na sercu powiedzieć, że pani Maria przewidziała przyszłość, gdyż Pep jest uważany za jednego z najlepszych menedżerów w całej historii futbolu, mimo, że ma zaledwie 44- lata...

Guardiola, podobnie jak i Mourinho, wzbudza wiele skrajnych emocji. Jedni uważają go za geniusza, tworzącego wspaniałe drużyny, z którymi osiąga wielkie sukcesy, a inni twierdzą, że jest to trener, który "przychodzi na gotowe" i korzysta z dorobku swoich poprzedników. Jednak jedno jest pewne - Gurardiola to człowiek wybitny.

Kiedy FC Barcelona przeżywała jeden z największych kryzysów w swojej historii, przyszedł on. Chyba nikt nie przypuszczał, że Guardiola będzie właśnie tym człowiekiem, który stworzy prawdopodobnie najlepszy zespół w historii futbolu. Potencjał ówczesnej Barcy był ogromny, jednak brakowało kogoś, kto byłby w stanie wykrzesać z zawodników maksimum ich umiejętności. Na doświadczenie Pepa składało się wówczas tylko prowadzenie rezerw Barcy oraz niezwykle bogata kariera piłkarska. Czy to się mogło udać? Chyba nikt nie ma wątpliwości co do tego, że zarząd Barcelony podjął znakomitą decyzję, po tym jak Guardiola, mimo drobnych problemów na początku, stworzył drużynę, przed którą drżały wszystkie kluby na starym kontynencie.

Jaume Collell napisała biografię, z której dowiadujemy się wielu interesujących wiadomości. W kolejnych rozdziałach swojej pracy, poświęca uwagę poszczególnym etapom rozwoju Guardioli, począwszy od kopania piłki na ulicach Santpedor, aż do największych piłkarskich aren na świecie. Z pieczołowitością opisuje nam drogę, jaką przebył Pep. Wszystko okraszone jest wieloma niezwykle interesującymi ciekawostkami oraz anegdotami. Momentami możemy nawet zadawać sobie pytanie, skąd ta Collell to wszystko wie? Tak szczegółowa wiedza, chociażby na temat tego, co Pep chciał dostać na Święto Trzech Króli, dowodzi, że w napisanie tejże biografii został włożony spory trud.

Piłkarska kariera Guardioli nie była usłana różami. Liczne kontuzje i afery dopingowe niejednego człowieka doprowadziłyby na skraj załamania nerwowego. Jednak nie jego - on jest wyjątkowy. Spokój, wyważenie, niezłomność, rozwaga i nieustanne dążenie do perfekcji - to cechy, które najlepiej opisują obecnego menedżera Bayernu Monachium. Do jego zainteresowań należą literatura, muzyka klasyczna i filozofia. Zawsze stara się zachowywać jak prawdziwy gentelman, chociaż niejednokrotnie jest wystawiany na ciężkie próby.

Główny zarzut pojawiający się pod adresem tej biografii jest taki, że jest ona zbyt "cukierkowa", przedstawia Guardiolę w samych superlatywach. Jednak trudno spodziewać się w niej jakichś "pikantnych" historyjek, czy zaskakujących faktów, gdyż Pep jest człowiekiem, który nie lubi wdawać się w dyskusje z innymi i za wszelką cenę broni swojej prywatności. Kiedy jego Barcelona mierzyła się z Realem prowadzonym przez Jose Mourinho, między nim a Portugalczykiem dochodziło do drobnych utarczek słownych, ale nie wzbudzały one większych dyskusji w mediach. Taki był (i jest) Pep.

Celem czytania książek piłkarskich jest m.in. to, by poznać życiorysy największych sław tej dyscypliny. Pep jest jedną z nich, więc gorąco zachęcam wszystkich do sięgnięcia po tę pozycję, gdyż dzięki niej bliżej poznacie genialnego Katalończyka, który już od dzieciństwa był "Człowiekiem Przesiąkniętym Futbolem".

Kiedy 18 stycznia 1971 roku na świat przyszedł Josep Guardiola, jego babcia zawołała: "Ten chłopiec urodził się naznaczony przez dar przeznaczenia". Dlaczego? Dlatego, że miał na języku malutką plamkę. Wtedy nikt nie brał na poważnie słów seniorki rodu. Dzisiaj możemy z ręką na sercu powiedzieć, że pani Maria przewidziała przyszłość, gdyż Pep jest uważany za jednego z...

Autor skupił się na rodzinie, znajomych, muzyce, poezji. Ukazuje skąd wziął się geniusz piłkarza/trenera i jego chęć do zwycięstw oraz dążenie do perfekcji. Niestety brakuje w tej biografii odniesienia do sportu - nie to że nie ma w ogóle - ale dla mnie nie jest to główny temat tej książki. Tak chętnie dowiedziałem się o zainteresowaniach Pepa. Niestety chciałem dowiedzieć się więcej o nim jako trenerze i piłkarzu.

Autor skupił się na rodzinie, znajomych, muzyce, poezji. Ukazuje skąd wziął się geniusz piłkarza/trenera i jego chęć do zwycięstw oraz dążenie do perfekcji. Niestety brakuje w tej biografii odniesienia do sportu - nie to że nie ma w ogóle - ale dla mnie nie jest to główny temat tej książki. Tak chętnie dowiedziałem się o zainteresowaniach Pepa. Niestety chciałem dowiedzieć...

Jaume Collell to kolejne nazwisko dodane do mojej prywatnej czarnej listy. Zaczynam się nawet zastanawiać, czy całego tego hiszpańskiego pisarstwa po prostu nie omijać szerokim łukiem. Kolejny raz Basia B. tłumaczyła z hiszpańskiego i kolejny raz jest źle.
"Guardiola" to właściwie brat "spóźnionego Messiego". Wstęp w wykonaniu Tomasza Lasoty jest do bólu przepoematyzowany. Właściwie wygląda jak opływające nasieniem zdjęcie Guardioli, na które zwalił właśnie sobie jakiś Cules z pryszczami na twarzy.
Napisałbym oklepane "dalej jest jescze gorzej", ale sam w sumie nie wiem, co o tym sądzić. Jaume Collel opowiada historię Guardioli z takimi szczegółami, jakby całe życie Hiszpana mógł przewijać na ekranie komputera. Wie, kto kiedy mówił przez zęby, a co krzyczał, co mówił, a co szeptał, komu mówił i o kim, a najważniejsze: kiedy mówił. Biografia Pepa jest tak szczegółowo rozpisana, że aż nierelana. Nie da się nie odnieść wrażenia, że Collell wciska nam jakiś kit.
Autor wiedział na przykład, że Guardiola z ojcem siedział "w siódmym rzędzie z boku trybuny północnej" podczas spotkania Barcelony z Osasuną w 1981 roku. Cytuje nam listy do Trzech Króli pisane przez bohatera w dzieciństwie, z lekkością rozpisuje rozbudowane dialogi między dziećmi na podwórku, czy nawet ich myśli i stosunek do otaczającego świata.
Cała historia przypomina bardziej "Bajkę o Pepie", coś w stylu raczej "Świnki Pepy" niż "Baśni tysiąca i jednej nocy". Barceloński dzienniarz sypie banałami z rękawa niczym Coelho. Z pewnością stwierdza, że wspomienie jakie szkoleniowiec Blaugrany zachowa na zawsze w pamięci to te, gfy Javier Clemente zrezygnował z gry w golfa, by go odwiedzić.
Jaume Collell nie oszczędził też sobie, zmierzając do końca i podsumowania sylwetki Guardioli, psztyczka w nos jego największego rywala - Jose Mourninho. Czy to potrzebny zabieg biografa, czy nie, oceńcie sami.
Właśnie, biografa. Od tego powinniśmy w ogóle zacząć. Ta książka nie jest biografią. Nie wyniesiecie z niej wielu użytecznych informacji o karierze piłkarskiej i trenerskiej Katalończyka. Jeśli macie zamiar wydać 37 zł, by poznać Guardiolę, nie będą to dobrze ulokowane pieniądze.

Jaume Collell to kolejne nazwisko dodane do mojej prywatnej czarnej listy. Zaczynam się nawet zastanawiać, czy całego tego hiszpańskiego pisarstwa po prostu nie omijać szerokim łukiem. Kolejny raz Basia B. tłumaczyła z hiszpańskiego i kolejny raz jest źle.
"Guardiola" to właściwie brat "spóźnionego Messiego". Wstęp w wykonaniu Tomasza Lasoty jest do bólu przepoematyzowany....

Jeśli chodzi o tę książkę to zbytnio mnie nie zaskoczyła. Po pierwsze myślałem że więcej się dowiem o ciekawych wątkach z życia Pepa. Po drugie nie lubię biografia które są pisane przez osobę trzecią. Po trzecie jak dla mnie za dużo przemyślenia samego autora, ale trzeba też przyznać że książkę czyta się naprawdę płynnie i miło.

Jeśli chodzi o tę książkę to zbytnio mnie nie zaskoczyła. Po pierwsze myślałem że więcej się dowiem o ciekawych wątkach z życia Pepa. Po drugie nie lubię biografia które są pisane przez osobę trzecią. Po trzecie jak dla mnie za dużo przemyślenia samego autora, ale trzeba też przyznać że książkę czyta się naprawdę płynnie i miło.

Temat ciekawy, wykonanie bardzo słabe, wielkie rozczarowanie. Cukierkowa biografia - a szkoda...

Temat ciekawy, wykonanie bardzo słabe, wielkie rozczarowanie. Cukierkowa biografia - a szkoda...