Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Twoi nowi przyjaciele mają dusze wojowników, skoro walczą przez całe życie".

Tak, John kochał książki bardziej od ludzi, chociaż nie potrafił czytać. Z nauką nigdy nie było mu po drodze.

Umieramy i rodzimy się jako świetliki, to głosił podopieczny. Pięknie, zgrabnie, romantycznie wręcz, a przy tym prosto, w miarę logicznie...

Dusza ulotna, podobna oddechom, świetlikom, motylom, pszczołom, dusz lekka, uwielbiająca wędrówki. [...] Pierwsza dusza, dusza myśli, rezyduje w głowie, gdzie za schronienie służy jej mózg. Druga dusza, dusza życia, pomieszkuje w sercu. I tylko w świetlikach znajdziesz je obie.

Najstarsze z książek powstrzymywano przed rozpadem pasami taśmy klejącej. Niezależnie jednak od stanu sczytania każdy wolumin miał dla gospodarza wysoką wartość. Książki zajmowały większość powierzchni płaskich, łącznie z biurkiem, krzesłami oraz łóżkiem. Mężczyzna najchętniej przykleiłby też kilka do sufitu, żeby móc patrzeć na nie i przed snem, i zaraz po przebudzeniu. Biblioteczek tu nie stawiano. John twierdził, sepleniąc i przekręcając słowa, że na półkach książki się duszą. Papier powinien oddychać! Papier potrzebuje tlenu!