Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) może potrzeba posiadania i rozwiązywania problemów jest wartością stałą: jeśli nie ma się żadnych, to się je tworzy.

Wytwarzanie bliskości należało do wielkich tajemnic człowieka - a przy tym była to taka piękna tajemnica , taka pierwotna, taka rozedrgana i intymna: cicha zgoda na to, że obok siebie leży dwoje ludzi tak bardzo autentycznych wobec siebie jak to tylko możliwe.

Prawie nic nie jest szczere - myślę. - Jeśli szukasz szczerości, przygotuj się na to, że będziesz sam.

Jak to się mów, nie każdy mężczyzna, który potrafi zbudować dom, odbuduje ruinę.

Jeśli ro­zu­mie się ludzi, wszy­scy stają się in­te­re­su­ją­cy.

Moralność jest dla takich jak wy, dla ludzi, których na to stać.

Jeżeli nic się nie dzieje, należy zadbać o to, żeby się działo.

Gotuje się we na myśl, że nikt mnie nie uratuje, nie mam nikogo oprócz siebie i nigdy nie miałam. Od takiego poczucia człowiek robi się silny, o ile nie zwariuje. Albo nie zgorzknieje.

Jako feministka jestem porażką. Niespecjalnie umiem też być zupełnie zwyczajną kobietą, jestem na to zbyt mądra.

(...)życie wcale nie jest takie dłu­gie, jak się wy­da­je. Za­troszcz się o nie.

Wieczorami czuję się samotna - zaczyna się o zmierzchu. Moje serce nachyla się w stronę horyzontu niczym pusta miska. Wypełnij mnie - myślę - wypełnij mnie czymkolwiek.

Często myślała : "Wszystkich , których znałam , zdradziłam z sobą sama".

Nikt, naprawdę nikt, nie jest niezastąpiony, to przygnębiająca myśl. Miejsce pracy jest jak fragment przyrody sterowany prawami ewolucji: kiedy jeden gatunek wymiera, a cały system zostaje zachwiany, maszyneria rusza pełną parą, by zabezpieczyć przetrwanie całej reszty, a po niedługim czasie powstaje nowy system, nowa równowaga. Jedynym celem przyrody jest przetrwanie, tak samo jak w kapitalizmie: przedsiębiorstwo jest samoregenerującym się zwierzęciem, rozgwiazdą, której wyrasta nowe ramię, jeśli potrzeba nowego ramienia.
s. 74.

Ludzie tak żyją: dokonują jakiegoś wyboru i się go trzymają, niezależnie od tego, czy dotyczy to studiów, pracy lub partnera. Ja nigdy tak nie potrafiłam. Uważam, że moje nastawienie do życia jest bezkompromisowe, co potwornie je komplikuje, ale nie umiem inaczej.

Mamy wspólną tajemnicę - myślę - tajemnica daje kredyt zaufania, a takie kredyty są ważne, mocno wiążą ze sobą ludzi.

Ta wina jest jak więź - myślę. - Wymieniliśmy się winą, jak inni wymieniają się obrączkami. Teraz nosimy ją wspólnie, tajemnicę wiarołomstwa.

Nie da się żyć według jakiejś teorii.
To brak szacunku wobec życia.

Ludzie lubią traktować romantyczną miłość jako punkt kulminacyjny życia. Sam kiedyś tak myślałem. Tak przedstawiały to czytane przeze mnie książki. Ale niewiele z najbardziej pamiętnych momentów mojego życia rozegrało się w jej ramach, niewiele prawdziwych spotkań z drugim człowiekiem.

Z drugiej strony chciałem powiedzieć ci, jakie to dziwne, gdy człowiek definiuje się ze względu na swoje zajęcie, że zużywa tyle czasu i energii na pracę, a ta i tak ostatecznie okazuje się mało ważna.
S. 166.

Znisz­czy­li wszyst­ko, co miało zna­cze­nie. Spu­sto­szy­li wszyst­ko, co ist­nia­ło wcze­śniej i nadal trwa­ło, ni­czym się nie przej­mu­jąc, a naj­gor­sze, że można było tak zro­bić. Naj­gor­sze było to, że wszy­scy tak szyb­ko przy­zwy­cza­ili się do no­we­go, że nie­ba­wem uzna­li, że naj­le­piej jest tak, jak jest teraz.

Z drugiej strony historia pełna jest ślepych uliczek. Twórczości artystów, którzy nigdy do końca nie rozwinęli skrzydeł - dotyczy to głównie kobiet - z błahych powodów, jak konieczność zajęcia się dziećmi i życiem rodzinnym. Albo działali poza społeczno-kulturalnymi kręgami danych czasów. Nie należeli do bohemy, nie mieli uczniów ani następców.

to, co od­róż­nia silne uczu­cie nowej przy­jaź­ni od uczu­cia za­ko­cha­nia, bywa je­dy­nie ję­zy­ko­wą for­mal­no­ścią. A uczu­cia nie przej­mu­ją się ję­zy­kiem.

(…) nowi ludzie są tacy uwodzicielscy, niekoniecznie ze względu na nich, bardziej ze względu na siebie. Nowe i ulotne daje szansę, by samemu stworzyć się na nowo. To szansa, by zobaczono cię w taki sposób, jaki chcesz być widziany, być może jako ten, którym rzeczywiście jesteś: fragmentem zawierającym więcej prawdy niż całość.

Lubiłem też myśleć o tym, jak wyglądamy razem, byliśmy piękną parą. W pewnym stopniu zawsze próbowałem zainscenizować życie. Może to i powierzchowne, ale niewinne. To sposób na to, by nie przestawać się bawić.
S. 121.

Spacery wprawiają mnie w niemal bezcielesny stan, jestem tylko ja i miasto, i zapach jesieni, muzyka i mój własny strumień świadomości, który jak sejsmograf reaguje na każdy cień, zapach, na każdy nastrój.

Jak opła­ku­je się taką re­la­cję? Re­la­cję, która była praw­dziw­sza niż ja­ka­kol­wiek inna, jaką mia­łam, ale która nigdy nie za­ist­nia­ła w rze­czy­wi­sto­ści, nigdy nie zo­sta­ła okre­ślo­na sło­wem ozna­cza­ją­cym to, czym na­praw­dę była. Z nikim nie mo­głam dzie­lić tego smut­ku, po­nie­waż ci, któ­rzy także go opła­ki­wa­li, nie wie­dzie­li, że ja opła­ku­ję tak samo jak oni, i nie po­win­ni o tym wie­dzieć.

Potrzeba posiadania i rozwiązywania problemów jest wartością stałą: jeśli nie ma się żadnych, to je się tworzy.

Jest za późno - myślę - spóźniłam się. Wszyscy inni już zdecydowali. Są już w drodze. Tylko ja czekam. Czekam na coś, co nigdy nie nadejdzie.

Codziennie znikają cale światy. Cale systemy wspomnień i relacji ulegają zagładzie, a potem wszystko po prostu toczy się dalej. Niebawem Gunnar zostanie zapomniany nawet tutaj, w miejscu, któremu oddał całe swoje życie, które pod wieloma względami stworzył. Jego autorzy się zestarzeli, jego seria stała się niemodna, w korytarzach rozmawiano o nim jak o starym mężczyźnie z wątpliwą postawą wobec kobiet, jego gabinet został opróżniony, zniknęły wszystkie książki i obrazy, zielona lampa stołowa i bałagan na stoliku - teraz siedział tam kierownik nowego działu audiobooków. Całe życie skutecznie wysprzątane, ponieważ czasy się zmieniły, a wszyscy postanowili zmienić się wraz z nimi.
S. 96.

Nic nie da się zrobić z najbardziej podstawową niesprawiedliwością ze wszystkich: biologicznie silniejsze ciało kobiety jest całkowicie zależne od tego, by życie toczyło się dalej według założonego planu, żeby każda kobieta spotkała mężczyznę, z którym może się rozmnożyć w wyznaczonym z góry czasie.