Biblioteka Tygodnika Powszechnego

Zamiast życzliwie towarzyszyć ludziom w ich niełatwym przecież życiu i troszczyć się o ich los, skazuje się ich na duchowe zranienia, rozgoryczenie, zniechęcenie, zobojętnienie, niechęć do Kościoła i wreszcie odejście od niego często na długie lata. Jak w takich sytuacjach nie stracić zupełnie wiary? Poza nieprzejednanym rygoryzmem i wszystko rozgrzeszającym permisywizmem jest jeszcze droga miłosierdzia przyjaznego i mądrego, które stawia pytania i wskazuje ideał, ale umie też słuchać, rozumieć i pomagać tym, którym do ideału daleko. Czy Jezus na darmo zachęcał: "Przyjdźcie do Mnie wszyscy utrudzeni i obciążeni..." (Mt 11, 28)? Także wszyscy obciążeni swoją powikłaną sytuacją życiową. Czy to także słowa na przeminięcie z wiatrem? (s. 25-26).

Zamiast życzliwie towarzyszyć ludziom w ich niełatwym przecież życiu i troszczyć się o ich los, skazuje się ich na duchowe zranienia, rozgor...

Często myślę o herezji braku rzeczywistego, a nie deklaratywnego miłosierdzia w postawie wierzących (s. 24-25).

Często myślę o herezji braku rzeczywistego, a nie deklaratywnego miłosierdzia w postawie wierzących (s. 24-25).

Wiara niemiłosierna jest wiarą chorą i niewiarygodną, wiarą pozbawiającą Ewangelię Jezusa tego, co w niej najbardziej zdumiewające dla nas, grzesznych ludzi. Wszyscy przecież jesteśmy grzeszni. Papież Franciszek wciąż sam się do tego przyznaje. Obraźliwe opinie niektórych publicystów i słowa szydzące z "pseudomiłosierdzia" są wyrazem ignorancji i niezrozumienia (s. 22-23).

Wiara niemiłosierna jest wiarą chorą i niewiarygodną, wiarą pozbawiającą Ewangelię Jezusa tego, co w niej najbardziej zdumiewające dla nas, ...