Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest relacją premiera RP na uchodźctwie z okresu okupacji Polski przez hitlerowskie Niemcy i później sowietów. Z pewnością nie jest to spowiedź, a raczej próba usprawiedliwienia. Moim zdaniem udana. Ale nie sama postać autora i jego działania są tu najważniejsze. Osobiście jego starania oceniam wysoko, ale nie miały większego znaczenia dla losów Polski, które zostały przesądzone już podczas spotkania Wielkiej trójki w Teheranie. Jedynie zamortyzowały skutki. Książka jest świadectwem kolejnej zdrady jakiej dopuścili się alianci, nasi "sojusznicy", nasi "przyjaciele". Mikołajczyk odsłania nam krok po kroku brudny i brutalny świat polityki, gdzie (jak mawiał Churchill) nie ma przyjaciół ani wrogów, są interesy. Byliśmy za słabymi graczami, aby przysiąść przy stole i zagrać z mocarstwami jak równy z równym. Do stołu pozwalano nam czasem się dosiąść, kiedy wszyscy inni gracze znali karty oprócz nas. Wodzono nas za nos, jak małe dzieci - niemieliśmy wówczas polityków (i nadal nie mamy) wielkiego formatu, geopolityków, którzy potrafiliby przejrzeć grę przeciwników i odpowiednio zagrać, albo zablefować. Byliśmy jak ten głupi kurczak, tuczony pięknymi słówkami nie zdający sobie sprawy, że jest już przeznaczony na rosolnik. Polska została brutalnie zgwałcona przez Niemców i sowietów, ale alianci przyprowadzili nas do oprawców i trzymali podczas zbiorowego gwałtu, żebyśmy nie wierzgali - to powinniśmy nazywać po imieniu, jako współudział w zbrodni. Ważna książka na mojej półce, którą czyta się z wypiekami, choć tematyka bardzo bolesna. Odsłania kulisy naiwnej polityki Polski z innymi krajami. Powinna być przestrogą i nauką dla współczesnej polityki - nie ma przyjaciół ani wrogów, są interesy. Polecam książkę nie tylko historiofilom.