Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Michael Peterson „Gorzki pokój” Znacie serial dokumentalny „Schody”? Jeśli nie, moim zdaniem, warto go zobaczyć. Opowiada historię z życia pisarza, Michaela Petersona, oskarżonego o zabójstwo żony, Kathleen. Autorzy filmu na podstawie rozmów próbują odtworzyć ostatnie chwile Kathleen, którą znaleziono martwa i podnóża schodów. Kamery towarzyszą rodzinie Petersonów, jej przyjaciołom, prawnikom, poznają trudne życie podczas szesnastoletniej gehenny sądowej. To bardzo ciekawy pomysł na serial ale i unikalna, dramatyczna i niestety prawdziwa historia. To właśnie ona zainspirowała mnie do sięgnięcia po jedną z książek bohatera „Schodów”. Dość przypadkowy wybór padł na „Gorzki pokój” (tom drugi cyklu z Marshallem) – jedyną pozycją dostępną w bibliotece. To pożółkły, dwudziestoletni egzemplarz wydrukowany maleńką czcionką, utrudniająca czytanie. Masa tam błędów, głównie wynikających z marnego tłumaczenia czy korekty. Najbardziej raził mnie zupełnie nienaturalny szyk zdań. Można się domyślić, że poprzedni tom, „Czas wojny” opowiadał losy Bradleya Marshalla się podczas wojny koreańskiej. Teraz ambasador USA stara się doprowadzić do zawarcia pokoju między Wietnamem Południowym a Północnym i zminimalizować koszty wojny, która nie ma szans na szczęśliwy koniec. Niestety uratowanie zbiegłego członka komunistycznej grupy negocjatorów, który ma być karta przetargową, nie udaje się. Na domiar złego wpływowy Chińczyk Huong obarcza Marshalla winą za śmierć córki potrąconej przez limuzynę ambasadora. Poprzysięga mu zemstę. Wobec politycznej porażki Bradley chce choćby przewieźć dzieci z sierocińca w Sajgonie do USA. Czy chociaż to się uda? Czy Huong będzie nadal pałał żądzą zemsty i odszuka Bradleya w jego kolejnej placówce? Mimo, że książka powstała przed niemal 30 laty, nadal zapewnia świetną rozrywkę. To naprawdę niezły thriller szpiegowsko-sensacyjny. Poza dobrze skomponowaną fabułą do gustu przypadły mi bardzo dobrze nakreślone postaci, które są naturalne, wielowymiarowe i niejednoznaczne. Hitem natomiast są fantastyczne dialogi z ogromną dawką nietuzinkowego humoru, dzięki którym niejednokrotnie parskałam głośnym śmiechem. Polecam, a sam ruszam na poszukiwanie innych tytułów Petersona. PS: Nie zapomnijcie o „Schodach”!