Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czegoś takiego nie widziałem nigdy wcześniej. Ale zawsze chciałem by taka książka została napisana. Ponieważ fizyka jest zbyt piękna i zbyt ważna aby była zarezerwowana dla wąskiego grona specjalistów. Doskonała praca Susskinda. Na szczególne uznanie zasługuje oczywiście podejście autora, który nie traktuje czytelnika jak głupka. Książka pisana po partnersku, w założeniu, że kto naprawdę chce, ten zrozumie. Miałem już dość czytania po raz kolejny tych samych analogii, tych samych porównań, tych samych opisów jakie serwują nam książki popularnonaukowe. "Teoretyczne minimum" nie jest kolejną książką popularnonaukową. Ma większe ambicje. I jest adresowana do tych czytelników, którzy również mają większe ambicje. Pierwsza (chyba pierwsza) pozycja na polskim rynku, która wykracza poza wyjaśnianie przez machanie rękami. Pokazuje jak naprawdę działa i jak cudownie prosty jest nasz świat, którym rządzi jedna tylko zasada. Dodatkową wartością, perełką dla której sam bardzo się cieszę, że przeczytałem tę książkę, jest wytłumaczenie działania symbolu Leviego-Civity z trzema indeksami (podany sposób raczej nie działa na większą liczbę indeksów - szkoda). Bardzo ułatwia to pracę z tym zapisem. Książka ma jednak kilka problemów. Głównie są to literówki we wzorach. Np. na str. 91 i 92 mamy zapis drugich pochodnych, w których w "mianowniku" operatora różniczkowego dwójka jest przy literce d zamiast przy zmiennej. Albo na str. 191, równania (7) w pierwszym nawiasie Poissona powinno być, oczywiście, {qi, qj} a jest {qi, gj}. Mamy też drobny błąd na str. 208/209 w rozpisanych składowych operatora nabla: wszystkie składowe mają indeks x, powinny mieć kolejno x, y i z. Są to drobne usterki i łatwo je zauważyć, jednak wolałbym, żeby nie było ich w ogóle.