Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, dzięki której można (przynajmniej częściowo) zrozumieć początki tzw. nowoczesności w sztuce i architekturze (modernizm, funkcjonalizm, itp.). Bardzo dobrze napisana, jasno, klarownie, z wystarczającą liczbą szczegółów i przykładów. Autor skupia się na tych kierunkach, które jego zdaniem były przejściowe i stanowiły pomost pomiędzy stylami XIX-wieku, a sztuką wieku XX - m. in. Arts & Crafts, secesja, neoimpresjonizm, początki modernizmu. Poglądy Pevsnera są bardzo charakterystyczne dla części autorów, których gust ukształtował się w latach 1910-1960 (tak mniej więcej). A więc nowoczesność (modernizm) zawsze dobra, historyzm i eklektyzm złe, a to co pomiędzy jest złe, albo ujdzie, ale tylko jako pewna forma przejściowa. A dla mnie taka secesja nie jest żadnym okresem przejściowym, tylko stylem doskonałym, skończonym, niczego jej tam nie brakuje. Zresztą XIX-wieczne estetyki doczekały się rehabilitacji, od pół wieku już nie trzeba się ich wstydzić, o czym czytelnik powinien pamiętać.