Król Polski. Urodził się w 1677 roku we Lwowie. Otrzymał niezwykle staranne wykształcenie w kraju i za granicą. Od 1699 roku wojewoda poznański. Dwukrotnie usiłował utrzymać się na polskim tronie: w latach 1704-09, a następnie w 1733 roku. Od 1720 roku przebywał we Francji - jako teść Ludwika XV został dożywotnim księciem Lotaryngii i Baru, gdzie zmarł w Luneville w 1766 roku.
Pisał wiele po francusku - głównie dzieła o treści moralno-filozoficznej i religijnej. W historii Polski znany głównie jako autor rozprawy "Głos wolności ubezpieczający" - wnikliwego traktatu omawiającego krytycznie postawy ustroju Rzeczypospolitej. Należy on - przez swoją postępowość - do najważniejszych dokumentów polskiej myśli politycznej XVIII stulecia.
Autor powiastki utopijnej "Rozmowa Europejczyka z wyspiarzem z królestwa Dumocala", napisanej ok. 1640 roku - jednej z pierwszych tego typu w naszej literaturze. Zamieszczona w dziele "Rys życia i wybór pism Stanisława Leszczyńskiego Króla Polskiego, Xięcia Lotaryngii i Baru zwanego Filozofem Dobroczyńcą podług edycji francuskiej ogłoszony przez Kajetana Lubicz-Niezabitowskiego w Warszawie nakładem A. Brzeziny w roku 1828".
DYSKUSJE