Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słowacki zagaja do czytania o Poznańczanach i ich fyrtlu. Co o Poznaniu wiedzieć wypada? Odpowiedź miałem na to prostą. Zasadniczo niewiele ponad to, że przecież miasto, pyrlandia, powstanie mojego praszczura, ludzie gospodarni, ale dusigrosze wypędzone z Krakowa (nic osobistego) za skąpstwo (w drogą stronę wypędzeniu za rozrzutność),.... takie tam obiegowe mądrości. Opera z wycieczki szkolnej, ZOO, Targi odwiedzani co jakiś czas, ruch sakramencki (jak dla tego, co małego miasta),bimby jeżdżące stadami (okazuje się, że jak wszędzie, gdzie są),blokowiska dalej od dworca kolejowego niż całe miasto rodzinne wszerz. Czas teraźniejszy i drobne wcięcia historii. Dalej nie sięgałem, bo i po co. Kiedy wziąłem tę książkę z dolnej półki w księgarni prowadzonej przez znajomą anim się spodziewał takiej uczty wybornej. Zachęcony szeptem "weź, świetne, ubaw po pachy" najpierw obejrzałem z namaszczeniem sceptyka i przepadłem już po pierwszym haśle "Á", czyli pierwszej literze wymyślonego alfabetu wszechsłowiańskiego. Historia żywa przemówiła do mnie tak zajmująco, że zaraz na warsztacie pojawiły się inne opowieści o dawnym Poznaniu. Ta książka to wampir gorszy od Draculi i Nosferatu do kupy razem wziętych. Wystarczyło mi jej na 2 dni ledwie, a i to udało się powstrzymując się niemal siłą od czytania nawet na stojąco. Tak ciekawa do sześcianu. Forma encyklopedii zdarzeń i mieszkańców dawnego Poznania pisana notami na góra jedną stronę. Syntetycznymi, okraszonymi licznymi ilustracjami z epoki adresującymi opisywane zdarzenia i przywoływanych aktorów w tych opowiastkach. Bez dywagacji, bo niech sam czytelnik swój osąd ma. Kopalnia - co tam taki banał - wręcz Moria fakcików i faktów, zdarzeń i incydentów, historii życia i zbrodni onegdaj zaszłych w stołecznym mieście Poznaniu.