Najnowsze artykuły
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263Artykuły
Powstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70Artykuły
Powiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17Artykuły
Zadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Agnieszka Pisula
![Agnieszka Pisula](https://s.lubimyczytac.pl/upload/default-author-140x200.jpg)
2
7,5/10
Pisze książki: nauki społeczne (psychologia, socjologia, itd.), poradniki
mgr psychologii, lek. med.; absolwentka I Wydziału Lekarskiego AM w Warszawie i Wydziału Psychologii UW. Pracuje w Instytucie Psychiatrii i Neurologii, w Poradni Nadpobudliwości Psychoruchowej przy Klinice Psychiatrii Wieku Rozwojowego Akademii Medycznej w Warszawie i w Centrum CBT. Licencjonowana psychoterapeutka poznawczo-behawioralna (PTTPB) pracuje z dziećmi i dorosłymi. Od okresu studiów zaangażowania w terapię dzieci z ADHD, pracuje z ich rodzicami i nauczycielami. Współtwórca szkoleń dla rodziców i nauczycieli dotyczących tej tematyki.http://
7,5/10średnia ocena książek autora
176 przeczytało książki autora
262 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autora![Izka - awatar](https://s.lubimyczytac.pl/upload/avatars/2192219/918035-32x32.jpg)
Sprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Sposób na trudne dziecko. Niezbędnik dla rodziców, nauczycieli i terapeutów
Agnieszka Pisula, Artur Kołakowski
7,5 z 109 ocen
342 czytelników 18 opinii
2011
ADHD - zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Przewodnik dla rodziców i wychowawców
7,5 z 37 ocen
115 czytelników 4 opinie
2007
Najnowsze opinie o książkach autora
ADHD - zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Przewodnik dla rodziców i wychowawców Anita Bryńska ![ADHD - zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Przewodnik dla rodziców i wychowawców](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/19000/19339/352x500.jpg)
7,5
![ADHD - zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Przewodnik dla rodziców i wychowawców](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/19000/19339/352x500.jpg)
Podręcznik napisany przez fachowców i praktyków. Podzielony na trzy części. Co istotne trzecia "Praktycznie porady", czyli przepis na sukces zajmuje pół książki i tę część przeczytałam. Poniższe uwagi nie są spoilerem tylko napisałam je dla siebie żebym mogła do nich sięgnąć. Możecie z nich korzystać, ale nie zastąpią czytania książki.
Porady zawarte w książce są przydatne i dla dzieci i dla rodziców którzy borykają się u siebie z objawami ADHD.
Przydatne były i dla mnie w życiu zawodowym i dla córki zaczynającej szkołę. Wielka szkoda, że takiej książki nie dostaje się na porodówce z pakietem z próbek.
1) O mającym zaistnieć wydarzeniu warto dziecku przypomnieć 15 minut wcześniej i 5 minut wcześniej, ma ono czas na oswojenie się z nadchodzącą sytuacją.
2) Najpierw lekcje/ obowiązki potem przyjemności.
3) Obowiązuje zasada pustego biurka i ascetycznego, sprzyjającego skupieniu otoczenia.
4) Jeśli zadanie wydaje się trudne warto podzielić je na części.
5) Czas skupienia dziecka jest krótki 30-40 min, można go stopniowo wydłużać.
6) Aby pomóc dziecku zasnąć warto mu czytać do snu, wiele lat.
7) Dziecko łatwo się rozprasza i ma silną męczliwość uwagi, łatwiej mu coś zacząć niż zakończyć.
8) Krótkie komunikaty.
9) Nie wyręczać dziecka.
10) Chwalić za cokolwiek, cieszyć się jeśli nie ma okazji do pochwały, stworzyć ją.
11) Uwaga okazana dziecku jest nagrodą nawet jeśli jest negatywna.
12) Impulsywność jest źródłem kreatywności wszelakiej i przekraczania granic, od błyskotliwych pomysłów które wprawiają w zachwyt, po złośliwości, przykrości i igranie z siłami natury.
13) Warto nauczyć się rozpoznawać sytuację wyzwalające iskrę zapalczywości, impulsywności, wybuchowości. Czasem gdy dziecko jest przebodźcowane, zmęczone, głodne, mogą wystąpić, wybuchy agresji, "pobudzenia przypominające obsesję" jak to nazwał Stuart Shanker w "Self-reg" różne przykrości i złośliwości. Po rozpoznaniu takich "wyzwalaczy" przejmować działania: zająć czymś innym, przekierować uwagę, odciągnąć, np. od psa który może ugryźć, ognia który parzy, awantury która zaczyna się tlić. "Coraz bliżej świecy, ruda krąży ćma".
Jeden z moich znajomych poczynił spostrzeżenie, co do mojej ADHD-owej osoby "jesteś bardzo pracowita i pochłania cię mnóstwo zajęć, trudno ci się zorganizować, jest tak, że w twoim umyśle krąży iskierka i nie dochodzi do zapłonu, trzeba ją naprowadzić".
Warto przeczytać i przyswoić, choć drugą połowę książki.
Sposób na trudne dziecko. Niezbędnik dla rodziców, nauczycieli i terapeutów Agnieszka Pisula ![Sposób na trudne dziecko. Niezbędnik dla rodziców, nauczycieli i terapeutów](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/125000/125277/352x500.jpg)
7,5
![Sposób na trudne dziecko. Niezbędnik dla rodziców, nauczycieli i terapeutów](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/125000/125277/352x500.jpg)
Ocena w sumie za to, że po prostu nie jestem przekonana do stosowania metody behawioralnej jako jedynej czy głównej metody wychowawczej, a proponowane schematy+nieugięta konsekwencja, które są w niej podkreślana trochę do tego prowadzi. Myślę, że jeśli już to warto wybrać z niej nieliczne elementy, ale w całości do stosowania wydaje mi się, że może przynieść raczej złe efekty i być wręcz krzywdząca - brak w niej wg mnie przestrzeni na zrozumienie z czego wynikają pewne zachowania dziecka, wg mnie może to prowadzić do tego, że dziecko stwierdzi, ze nie ma prawa do emocji (wybuch złości zazwyczaj ma jakiś powód i z pewnością nie należy go jedynie zakwalifikować jako "niegrzeczne" zachowanie i zastosować do niego konsekwencje...). Druga rzecz, ze wg mnie mało wychowawcze jest stosowanie nagród. Tj. osobiście wolę, żeby moje dziecko miało "dobre" zachowania, bo będzie wiedziało/czuło, że tak jest dobrze, a nie dlatego, ze coś za to dostanie.... i odwrotnie, żeby wiedziało, że jak coś żle zroiło, to że to nie było w porządku, a nie tylko "ups, to będe miał karę". Wolę, żeby nawet zachowało się źle, ale potem po ochłonieciu samo z siebie powiedziało przepraszam, a nie powstrzymało jakieś emocje motywowane tym, ze wtedy coś dostanie/czegoś nie straci.