Cytat dnia
,,Ponoć dusza, która chce odejść, gdy ktoś inny nie pozwala, umiera w cierpieniach - i trwa to bardzo długo".
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Niedługie życie Dariusz Kuć
Ta książka stoczy walkę z wieloma osobistymi poglądami czytelników. Temat nie jest łatwy, a historie opowiedziane są przez bardzo różne osoby. Z jednymi można się zgodzić, a z drugimi tylko pokłócić. "Niedługie życie" to książka pokazująca tę drugą stronę. Są tu historie rodzin i osób, które świadomie zdecydowały się urodzić, ale też takie, które o chorobach nie wiedziały aż do porodu lub do których choroba przyszła po 2-3 latach. Nie ma dwóch takich samych przypadków. Ale bardzo często pojawia się w wypowiedziach Bóg: "wola Boska", "Pan Bóg daje, Pan Bóg zabiera". Kolejnym wiążącym elementem jest ludzkie zachowanie, nadzieja (przynajmniej do pewnego momentu) i często odpuszczenie w walce. Jakby było mało smutku, bólu i psychicznego ciężaru swoje cegiełki rodzicom dają szpitale z lekceważącym podejściem do pacjenta, brak opieki psychologa - co potem bardzo przekłada się na bardzo chaotyczne zachowania. Mi było bardzo łatwo wyłapać: - kobieta nie godzi się na aborcję, rodzi chore dziecko, dziecko umiera, a kiedy znów jest w ciąży ma wyrzuty sumienia i z nerwów traci kolejne dziecko; - kobieta nie godzi się na aborcję, rodzi chore dziecko, nie godzi się na ratowanie przez reanimację czy respirator, zrzuca odpowiedzialność na Boga. Do tego dodałabym "moje dziecko nie umrze" - ogromy nadziei pokładanej w coś co część wiedziała już przed porodem. Wyparcie i udawanie, że dziecko nie jest chore... A rzeczywistość dalej swoje, walka, miganie się - dzwonić na pogotowie czy nie, brak snu, niedziałające leki, operacje, rurki, hospicjum, umieranie z uśmiechem lub w ciszy gdy nikt nie patrzy.Niedługie życie Dariusz KućKsiążka "Niedługie życie" jest zbiorem wywiadów z rodzicami, podopiecznymi hospicjum. Autor książki, lekarz, bioetyk, rozmawia z rodzicami zmarłych przedwcześnie dzieci. Rozmowy dotyczą głównie kwestii etycznych, autor pyta rodziców o uporczywą terapię. Uporczywa terapia to stosowanie procedur medycznych, które mają za celu utrzymać przy życiu osobę śmiertelnie chorą. W książce wypowiadają się rodzice dzieci, które urodziły się z ciężkimi, nieuleczalnymi chorobami i żyły kilka miesięcy, czasem kilka lat. Autor pyta rodziców o to, czy woleli, by dziecko umierało w domu, czy w szpitalu. Czy zgodziliby się na podłączenie do respiratora (w Polsce prawo pozwala nie zgodzić się na podłączenie, natomiast jeżeli ktoś zostanie już podłączony, nie wolno go odłączyć. To właśnie może być uporczywa terapia, jeżeli wiadomo, że chory nigdy nie wyzdrowieje). Trudno mi opowiedzieć tę książkę. Przeżywałam ją ogromnie, nie mogąc się od niej oderwać. Płakałam, czytając o odchodzących niemowlętach i nieustannie zastawiałam się, jak niesamowicie trudne decyzje przyszło podejmować ich rodzicom. To, co wydawało mi się najbardziej okrutne, to fakt, że ci rodzice, że oni...zanim zostali rodzicami, byli takimi samymi ludźmi jak my wszyscy. Spotkała ich tylko ogromna tragedia. Ta książka z pewnością nie jest dla wszystkich. Nie widzę powodu, by osoby wyjątkowo wrażliwe na krzywdę innych, lub te, które starają się o dziecko, mamy w ciąży, miały ją czytać. Pamiętajcie, że takie historie potrafią zostać gdzieś w naszej głowie, zejść do podświadomości i obudzić się w momencie, w którym najmniej byśmy tego chcieli. Mimo to, w obliczu dyskusji w Polsce i majstrowania wokół wolności kobiet, co do rodzenia dzieci chorych, to książka ogromnie ważna. Pokazuje, z czym borykają się rodzice, którzy zdecydowali się urodzić dziecko ze śmiertelną chorobą. Jak również to, jak zmienia się życie rodziców, którzy dowiadują się, że ich dziecko nigdy nie osiągnie pełnoletności.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
