Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystko, co zgadza się z naszymi
życzeniami, jest prawdą.
Wszystko inne doprowadza nas do
wściekłości.

Pielęgnowanie wykreowanej iluzji to nasze najważniejsze zadanie.

- Byłby pan w stanie wskazać tę dziewczynę w tłumie?
- W życiu! -parsknął mężczyzna - One wszystkie wyglądają tak samo. Całe na czarno, oczy uwalone węglem i miny jakby im się żyć nie chciało.

Od zawsze czuł, jakby żył w klatce. Jakby jego życie nie należało do niego. Jakb jego osobowość determinwało jedno wydarzenie z przeszłości.

Miała wielką nadzieję, że uda jej się jeszcze przekonać
córkę do zmiany zdania. Liczyła, że ta pożegnalna kolacja, nie
będzie jednak ich ostatnią. Że córka zmieni zdanie i zostanie.
Wiedziała, że będzie to trudne, bo przy stoliku nie będą same.
Będzie jeszcze Filip, który miał wpływ na córkę jak przywódca sekty.

Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego, aż po życia kres.

Niezależnie od tego, jak ciężka do zaakceptowania jest czyjaś śmierć, wydaje się, że najgorsza jest niewiedza.

Czasami wydaje się nam, że coś jest mało istotne, ale gdy zbierze się dużo małych elementów, udaje nam się coś w końcu dotrzeć.

Bo nie sztu­ką jest cały czas być na fali. Upad­ki nie­ste­ty też są wpi­sa­ne w nasze życie.

Już dawno na­uczy­ła się, że oka­zy­wa­nie uczuć ni­cze­mu nie służy. Stwo­rzy­ła więc twar­dą sko­ru­pę wokół sie­bie i pa­ra­do­wa­ła z nią jak paw.

My­ślisz, że z bycia miłym coś w życiu można osią­gnąć? Nie. Trze­ba być sta­now­czym i dążyć do celu. Nawet po tru­pach.

Cza­sa­mi śmierć czło­wie­ka do­pie­ro po­ka­zu­je zu­peł­nie inne ob­li­cze bli­skich osób.

Miał jednak pewną wadę - o ile można tak nazwać fakt posiadania rodziny.

Mimo że chciała, aby chwila ta trwała jak najdłużej, musiała wrócić do rzeczywistości.

Każdy jak co rano
pochłonięty był swoimi rozmyślaniami, nikt nie zwrócił większej uwagi na młodą dziewczynę, choć mogły to być ostatnie
minuty jej życia.

Całość jej stroju wyglądała powalająco i na pewno nie należała do najtańszych.

Kiedy je­ste­śmy mło­dzi, ro­bi­my głu­pie rze­czy. Nie my­śli­my o ich kon­se­kwen­cjach, o tym jak kogoś zra­ni­my. O ma­rze­niach, które ruj­nu­je­my. Do­pie­ro wiek, do­świad­cze­nie, śro­do­wi­sko po­wo­du­ją, że do­ra­sta­my i do­strze­ga­my swoje błędy.

Kie­dyś ktoś po­wie­dział jej, że uścisk dłoni wiele mówi o czło­wie­ku. Nie można tego robić, jakby się miało zaraz umrzeć. Tak robią słabi lu­dzie, dla­te­go za­wsze wkła­da­ła w to sporo siły.

Nigdy dotąd nie była pijana, ale gdy się ocknęła, wiedziała, że tak właśnie czuje się człowiek po alkoholu.

Cieszy mnie, jak docierają do mnie informacje o waszych sukcesach i jak się podnosicie po porażkach. Bo nie sztuką jest cały czas być na fali. Upadki niestety też są wpisane w nasze życie.

Zawsze wydaje nam się, że tam gdzie nas nie ma, jest lepiej. Ale to nieprawda. Zawsze są jakieś problemy.