Thelma, główna bohaterka, walczy o wybudzenie syna ze śpiączki, w którą chłopiec zapadł po tym, jak na deskorolce wjechał pod ciężarówkę. Wracając pewnego dnia ze szpitala, zrozpaczona kobieta znajduje pod materacem syna notatnik, który inspiruje ją do dalszych starań o powrót chłopca do zdrowia. Louis zapisał w nim „wspaniałości”, które chciałby przeżyć przed śmiercią – Thelma postanawia je przeżyć w jego imieniu, by pokazać mu, że życie jest piękne.

Nie tak łatwo spełnić marzenia nastolatka, gdy ma się czterdzieści lat, ale determinacja i wiara w sukces potrafią zdziałać cuda.

Trudno w dzisiejszych czasach o powieść, która wyraźniej ukazywałaby wartość rodzinnych więzi i siłę matczynej miłości i dobitniej uświadamiałaby, jak goniąc za karierą i pieniędzmi, stajemy się nieobecni i przestajemy żyć naprawdę. Historia dwunastoletniego Louisa i jego mamy Thelmy to także powieściowy przykład tego, że nawet najmniejsze dobro uczynione drugiej osobie rozprzestrzeni się wokół i będzie impulsem do kolejnych
dobrych uczynków.

Julien Sandrel – urodził się w 1980 roku na południu Francji, ma żonę i dwójkę dzieci. „Pokój wspaniałości” to jego debiut powieściowy, który jeszcze zanim ukazał się we Francji, podbił serca czytelników ponad dwudziestu krajów. W samej tylko Francji sprzedano zaś ponad 200 tysięcy egzemplarzy tej książki.

Fragment powieści

Nazywam się Louis, mieszkam w Paryżu, mam lat dwanaście i pół, niedługo skończę trzynaście. Uwielbiam piłkę nożną, japońskie kreskówki, Maître Gimsa, kanały na YouTubie poświęcone pokemonom, smarowidła do kanapek, w których zawartość oleju palmowego jest wyższa niż w samym oleju palmowym (uwielbiam ten żart), filmy z lat dziewięćdziesiątych i dwutysięcznych (nie, to wcale nie jest tandeta), zapach uwalniający się z rur wydechowych, deskorolki w jaskrawych kolorach, cycki pani Ernest, mojej nauczycielki matmy, samą matmę, niezależnie od piersi pani Ernest, moją superbabcię Odette, moją mamę (zazwyczaj). A poza tym wydaje mi się, że nie żyję. Zwykle nie lubię o sobie za dużo opowiadać, ale biorąc pod uwagę okoliczności i to, że tutaj jesteście, mogę wam mniej więcej wytłumaczyć, co się wydarzyło i z czym macie do czynienia.

Mieszkam z mamą, Thelmą. To z nią przeżyłem swój ostatni poranek. Chciałbym
móc wam powiedzieć, że to był wyjątkowy dzień, że spędziliśmy razem cudowne chwile, że czule się przytuliliśmy na pożegnanie i powiedzieliśmy sobie coś pięknego. Ale tak naprawdę poranek przebiegał na maksa zwyczajnie, zresztą to zupełnie normalne. Nikt z nas nie przeżywa każdej godziny każdego dnia w taki sposób, jakby to miała być ta ostatnia – nikt by tego nie wytrzymał. Po prostu żyjemy, to wszystko. A życie z moją matką tak właśnie wyglądało. Z perspektywy czasu dochodzę do wniosku, że ten poranek był doskonały. Wiem, że mama ma zupełnie inne zdanie na ten temat, na pewno odtwarza tych kilka minut klatka po klatce, zapętliła je w swojej głowie i zastanawia się, co mogła
zrobić inaczej. Ale ja, choć na pewno się w tej kwestii nie zgodzimy, znam odpowiedź na to pytanie: absolutnie nic.

Jak zostać przedpremierowym recenzentem?

• Zgłoszenia prosimy wysyłać na adres recenzent@soniadraga.pl, w tytule wpisując „zgłoszenie – LC”. Przedstaw się w kilku słowach i wyślij link do swojego profilu w serwisie lubimyczytać.pl. Jeśli o książkach piszesz także na blogu lub dzielisz się zdjęciami przeczytanych książek na Instagramie lub Facebooku, to również podeślij linki. Wydawnictwo Sonia Draga czeka na zgłoszenia do 20 stycznia 2020 roku.
• Wydawnictwo Sonia Draga wybierze autorów najciekawszych zgłoszeń, o czym poinformuje ich mailowo. Egzemplarze przedpremierowe zostaną wysłane zaraz po przekazaniu adresu do wysyłki książki.
• Zamieść swoją recenzję w serwisie lubimyczytać.pl i pamiętaj, by podesłać linki do Wydawnictwa Sonia Draga.